Na wieczne potępienie

na zimową odsłonę tego miejsca. W III tomie, "Na wieczne potępienie", Pełnia wita nas piękną malowniczą zimą i... zagadkowym morderstwem. Nad jeziorem zostaje znalezione ciało młodej kobiety. Jednak już na pierwszy rzut oka Gniewosz i Sokół wiedzą, iż mają do czynienia z czymś "wyjątkowym". Skąd taki wniosek? No przecież Wam nie zdradzę. Zamiast przygotowywać się do świąt, Śledczy wpadają w wir prowadzonego śledztwa, a to niestety komplikuje się jeszcze bardziej, gdy ginie kolejna kobieta. Wszystko wskazuje na to, że w Pełni i jej okolicach "szaleje Dusiciel znad jeziora". Czyżby Policjanci mieli do czynienia z "seryjnym świrem"? Niestety to nie wszystko z czym przyjdzie się im mierzyć. Do Gniewosz wpływa zgłoszenie o rzekomym molestowaniu dziewcząt w miejscowym liceum. Policjantka będzie dwoić się i troić by rozwiązać obie sprawy i spokojnie spędzić święta z rodziną. Czy jej się to uda? Czy może los szykuje dla niej jeszcze jakieś niespodzianki? 🔹️ 🔹️ 🔹️ Od pierwszego spotkania z Moniką Gniewosz uwielbiam klimat tej serii. Małe miasteczko, niby cisza, spokój, sielanka, a tu bach... kolejna tajemnicza sprawa do rozwiązania. Tajemnicza i wcale nie tak oczywista. Znowu jesteśmy wodzeni przez Autorkę za nos. I może nie jest to coś, co dostarczy nam stan przedzawałowy, jednak jest tak dobrze napisane, a sama zagadka świetnie poprowadzona, że czyta się to z wielką przyjemnością. Poza tym Autorka potrafi stworzyć niebanalne postacie i samego zabójcę, którzy dostarczają nie lada wrażeń. Weźmy na przykład albo ślepo i obsesyjnie nakręconego fana porcelany, albo "nawiedzonego" świętoszka... Powrót do tej serii to kolejne spotkanie z ulubionymi bohaterami, a i poznajemy nowych mieszkańców miasteczka, którzy mają swoje za uszami. Odkrywamy ich sekrety i grzeszki, a także obnażamy maski, które noszą na co dzień, a za którymi ukrywają swoją prawdziwą twarz, tą dla nikogo niedostępną. Autorka w całej tej historii wplata również ważny społeczny problem jakim jest eutanazja i molestowanie- z całą okazałością milczenia na ten temat, braku zaufania czy wiary, krytyki, wytykania palcami. Ja lubię pióro Autorki i tą obyczajową wersję świetnego kryminału, który serwuje swoim czytelnikom. Jestem zdania, że nie zawsze musi być krwawo, by wyszło na prawdę dobrze, a tutaj wyszło super. Ja polecam, a teraz czekam, być może na wiosenną odsłonę Pełni. Pakujcie walizki i sami wybierzcie się w podróż do tego malowniczego zakątka.

nie pozwoliła o sobie zapomnieć. Zło, które co jakiś czas powraca do tej małej, spokojnej mieściny także nie. Niektórzy w kryminałach lubią akcje, która leci łeb na szyję, niektórzy lubią gdy poleje się krew, ale wszyscy lubią dobrą zagadkę kryminalną. Autorka pozwala nam wpaść w taką zagadkę wraz z naszą główną bohaterką Moniką Gniewosz. Małgorzata Rogala idealnie potrafi zbudować klimat małomiasteczkowości, a ja to w książkach uwielbiam, wiem, powtarzam się, ale to właśnie ten klimat mnie tak ciągnie do tej serii. Każdy każdego zna, każdy każdemu się przygląda.. Informacje rozpowszechniają się z prędkością światła. To co jeszcze ma ode mnie wielkiego plusa to tematy poruszane w książkach autorki. Pani Rogala łączy kryminał z obyczajowymi wątkami, rodzinnymi bolączkami oraz tematami, które są ważne i potrzebne. W tej części drażliwym wątkiem jest molestowanie młodych dziewczyn, poboczne śledztwo, które odgrywa ważną rolę. Pióro autorki jest bardzo delikatne i lekkie. Książka czyta się sama, a my odkładając książkę na półkę wiemy, że zaraz zatęsknimy za Moniką, Jej córką oraz innymi mieszkańcami Pełni. Monika jest osobą, którą polubiłam od razu gdy ją poznałam, a miało to miejsce jeszcze zanim trafiła do Pełni. Zresztą autorka wykreowała takie postacie, których nie da się nie lubić.. no okej, mamy tutaj jednego Pana Policjanta, który działał mi na nerwy, ale zapodał trochę świeżości. Trzeci tom cyklu "Pełnia tajemnic" spodobała mi się najbardziej z całej trójki. Książki autorki mają to do siebie, że mimo iż mamy morderstwo i wyścig z czasem, to doznajemy tego wszystkiego z totalnym spokojem. Książki Pani Małgosi to mój pewniak, gdy chcę trochę pogłówkować, a przy tym totalnie się odprężyć.

poprzednich – każdy to osobna zagadka kryminalna, więc bez problemów można połapać się o co w fabule chodzi, choć ja, ze względu na dobrą warstwę obyczajową przedstawiającą życie głównej bohaterki, policjantki Moniki polecam sięgnąć po wszystkie trzy (poprzednie to „Milcząc jak grób” i „Za cenę śmierci”). Fabuła tego tomu rozpoczyna się pewnego listopadowego wieczoru, jednak to w grudniu toczy się większa część akcji. Pełnia przygotowuje się do świąt Bożego Narodzenia, wszystko pokrywa gruba warstwa śniegu, co nadaje lekturze uroku. Ten zderza się tu z grozą popełnianych morderstw – ginie lokalna nauczycielka, a jej śmierć może być powiązana albo z morderstwem w pociągu miesiąc wcześniej, albo z oskarżeniem trenera tańca o molestowanie uczennic. I tak w książce poruszane są ciekawe, acz trudne tematy społeczne – wspomniany problem molestowania, ale i fanatyzm religijny, a także eutanazja. Historia mimo to toczy się przyjemnym tempem, intryga zbudowana jest na zasadzie klasycznej – tu liczy się śledztwo i dedukcja, zbrodnia pozostaje poza planem, ale poprowadzona jest tak sprawnie, tropy są podrzucane w odpowiednich momentach, że czytelnik cały czas jest żywo lekturą zainteresowany. Do tego część fabuły przedstawiona jest z perspektywy mordercy, więc czytelnik może dokładnie przyjrzeć się jego tokowi myślenia, motywom i przeszłości, która wpłynęła na to kim się stał. Książka, mimo że jest to kryminał, jest naprawdę przyjemna, bardzo relaksująca. Serdecznie polecam! A ja już czekam na tom kolejny :)

zawsze mi odpowiadały, to postanowiłam nadrobić serię z Moniką Gniewosz i w pociągu sięgnęłam po „Za cenę śmierci” – a że historia weszła mi mocno, poszłam za ciosem i „Na wieczne potępienie” było moim towarzyszem w weekend. Fanatyk religijny, dla którego kobiety kuszą i prowokują, i same są sobie winne – jest to coś, co od razu podnosi mi ciśnienie, więc z zapartym tchem śledziłam wyczyny policjantów z Pełni, czekając, aż wykryją sprawcę. Choć na początku byłam pełna obaw – pierwsze zabójstwo, to w pociągu urodziło we mnie zaniepokojenie, że akcja całej powieści będzie się w pociągu właśnie rozgrywała. A jak bardzo lubię (pomimo opoźnień) ten środek lokomocji, tak umieszczenie akcji w kilku podstarzałych wagonach nie wydawało mi się dobrym pomysłem. Na szczęście wysiadłam i większość akcji spędziłam z bohaterami w Pełni. Zżyłam się z główną bohaterką, i zastanawiałam się, czy Monika przeżyje spokojne święta, w obecności córki i matki. A gdy wszystko idzie w takiej materii zbyt gładko, można być pewnym, że coś (lub ktoś) się wychrzani, kolokwialnie mówiąc. Sprawa matki Gniewosz jest na tyle intrygująca, że liczę, że Autorka da czytelnikom tę satysfakcję i stworzy kolejny tom, w którym sprawa Kowalewskiej i jej byłego męża zostanie doprowadzona do końca. I trochę nieświadomie, nie wiedząc, że płatki śniegu krążą w fabule tej książki, podczytałam ją w ramach świątecznej akcji #świętazdreszczykiem u @zapach_stron.

ja nie mam nic przeciwko niej. Lubię powracać do już poznanych bohaterów i towarzyszyć im w kolejnych przygodach, mimo że z reguły te początkowe części są najlepsze. Akurat w przypadku cyklu "Pełnia tajemnic" jest zupełnie inaczej.  Po pierwszym tomie wahałam się, czy w ogóle sięgać po kolejne, ale cieszę się, że nie porzuciłam tej serii, bo idzie w naprawdę dobrym kierunku i jest coraz ciekawsza. Klimat małego miasteczka zaczyna być wyczuwalny, może dlatego że główna bohaterka nie jest tam już obca i orientuje się już lepiej w sieci miejscowych powiązań. Ja darzę Monikę Gniewosz większą sympatią, nabiera w moich oczach charakteru.  "Na wieczne potępienie" to fascynujący kryminał z serią morderstw i zimowym, wręcz bożonarodzeniowym klimatem. Takie połączenie było dla mnie piorunujące, dodatkowo każdy z podejrzanych wydawał się w jakiś sposób pasować na sprawcę, a najmniej oczywiście ten, który faktycznie nim był.  Zaczynam chyba w końcu czuć styl, jakim posługuje się Małgorzata Rogala. W ostatnim czasie doceniam takie pięknie pisane kryminały, podobają mi się też nawiązania do sztuki, zwłaszcza że w tym tomie chodziło o bardziej o malarstwo niż porcelanę, a ono jest bliższe mojemu sercu. Przede wszystkim jednak wciąż zwracam uwagę na intrygę kryminalną, a w tej książce była ona naprawdę brawurowa.  To dość oczywiste, że im więcej zbrodni, tym teoretycznie ciekawiej, ale sztuką jest poprowadzenie fabuły tak, by czytelnik miał poczucie, że sam łączy fakty, a jednocześnie, żeby nie zabrakło na końcu elementu zaskoczenia. Małgorzacie Rogali naprawdę się to udało przy utrzymaniu dość spokojnej narracji i akcji, która wcale nie pędziła jak szalona. Stworzeni przez nią policjanci są ludźmi i mają swoje prywatne życie, daleko im do tych filmowych śledczych, którzy mają w gabinecie kilka koszul na zmianę, ci z Pełni wracają po pracy do domu, śpią w swoich łóżkach i nie mają obsesji na punkcie prowadzonej sprawy, choć nie można im odmówić zaangażowania.  "Na wieczne potępienie" to kryminał, który idealnie sprawdzi się w najbliższym czasie. Można go czytać pod kocem z kubkiem herbaty w dłoni, a autorka zadba o to, by czytelnik poczuł świąteczną atmosferę okraszoną tym, co fani mocnych wrażeń lubią najbardziej.  Moje 9/10.  

podróż do tej niezwykle malowniczej miejscowości, w której niestety zło nie śpi i co jakiś czas daje o sobie znać. Nie inaczej było i tym razem- spokojne życie mieszkańców przygotowujących się do Świąt Bożego Narodzenia, przerywają brutalne morderstwa młodych kobiet. Nieustępliwa podkomisarz Monika Gniewosz staje na wysokości zadania i zrobi wszystko, aby odkryć, kto stoi za makabrycznymi zbrodniami, które zakłócają spokój w Pełni. Kolejne spotkanie z Panią Rogalą należy uznać za niezwykle uznane. Uwielbiam w tej serii wszystko- od przemyślanej, niezwykle ciekawej zagadki kryminalnej, tajemnicy sprzed lat, intrygi, czy wyrazistych bohaterów. Tempo książki jest idealne, początkowo niespiesznie poznajemy szczegóły, by za chwilę zostać porwanymi w wir wydarzeń. Fabuła, niezwykle precyzyjna, wciąga od pierwszej strony, a wątek obyczajowy, jaki towarzyszy tej lekturze jest bardzo ciekawy. Jedynym minusem tej lektury jest to, że zdecydowanie za szybko się ją czyta! Dozowałam sobie tę przyjemność, ale niestety książkę przeczytałam w jeden wieczór i nie mogłam uwierzyć, że to już koniec. Nie będzie więc tajemnicą, gdy powiem, że z niecierpliwością czekam na kolejne spotkanie z Moniką i na kolejną podróż do Pełni. To bardzo dobry kryminał, ze świetnym wątkiem obyczajowym, który jest wyważony i nie przyćmiewa tego, co w książkach z tego gatunku jest istotne. Mamy tutaj świetnie przemyślaną intrygę, tajemnicę i klimat małych miasteczek. Autorka porusza także ważne społecznie problemy- jak molestowanie kobiet. Jest to też lektura, która trochę zmusza do myślenia, zastanowienia się, co znajduję się dookoła. Nie znajdziecie też tutaj krwawych, brutalnych opisów zbrodni, ale wciągnie Was z pewnością świat pracy policjantów, powolne odkrywanie kolejnych puzzli, które w finale ułożą nam piękne zakończenie.

do świąt, Sylwestra, zakup prezentów, przygotowywanie świątecznych potraw, pieczenie pierniczków... Nawet pogoda iście zimowa- mróz i śnieg, który wiruje w powietrzu niczym "mikroskopijne tancerki". Ducha dawnych lat czuć także, bo małomiasteczkowa nowoczesność przeplata się z kultywowaniem tradycji. W życiu policjantki Moniki Gniewosz być może w końcu zapanuje spokój... Z dala od zgiełku dużego miasta, w ciszy i spokoju, oddychając rześkim leśnym powietrzem i patrząc w rozgwieżdżone niebo- ma nadzieję na szczęście. Przedświąteczną sielankę zakłóca jednak wiadomość o odnalezionych zwłokach. . Autorka niewątpliwie potrafi zbudować klimat małego miasteczka. Idealnie pokazuje mechanizmy, które rządzą takimi społecznościami. Każdy każdego zna, każda plotka lotem błyskawicy rozprzestrzenia się wśród mieszkańców, a jednym z ważniejszych miejsc na kulturalnej mapie takiego miejsca jest lokalny "ciucholand". Autorka nie epatuje brutalnością i przemocą. Pomimo tego, że morderstwa cechują się pewną dozą makabry- oszczędza nam makabrycznych opisów, skupiając się na śledztwie. W śledztwie najważniejsza jest natomiast znajomość środowiska, umiejętność zadawania odpowiednich pytań przez śledczych, dedukcja oraz intuicja. Autorka ma także bardzo lekkie pióro. Zgrabnie wplata wątki rodzinne, które jednak nie zaburzają równowagi między warstwą kryminalną, a obyczajową. Podobały mi się wątki religijne, które nadały fabule mroku. Mam jednak lekki niedosyt w stosunku do opisów emocji sprawcy. Lubię głęboko zanurzyć się w umysł sprawcy, analizując szczegółowo to, co dzieje się w jego głowie. Tutaj ta warstwa psychologiczna nie była pod tym względem aż tak rozbudowana. Trochę szkoda, bo fragmenty pisane z perspektywy sprawcy były bardzo intrygujące. . Interesujące śledztwo przeplata się z obrazem życia głównej bohaterki oraz miasteczka Pełni, tworząc bardzo dobry, lekki kryminał, który czyta się błyskawicznie i z przyjemnością. Emocji również nie zabrakło. Polecam.

bez zastanowienia po książki pani Małgorzaty Rogali. Jej osoba to dla mnie pewnik, że biorąc do ręki historię, którą stworzyła, otrzymam intrygującą, lecz jednocześnie spokojnie poprowadzoną zagadkę kryminalną okraszoną kameralnym klimatem. Tak było i tym razem. „ Na wieczne potępienie ” to już trzeci tom z cyklu „ Pełnia tajemnic ”. Kolejny raz Pełnia oczarowuje swoim klimatycznym pejzażem małomiasteczkowości. Od tej położonej w sąsiedztwie jeziora, otoczonej lasem miejscowości, bije senność, a jednocześnie aura tajemniczości spowita atmosferą świątecznych przygotowań. Zaszywając się pod ciepłym kocem, z kubkiem rozgrzewającej herbaty w ręku, czytając książkę pani Małgorzaty, jeszcze intensywniej zdało się odczuć ten klimat. Tę beztroską harmonię burzy fakt morderstw dokonywanych na młodych kobietach. Morderca nosi w sobie poczucie, że zabijając je, oczyszcza świat z grzesznic, wymierza im karę i oczyszcza z grzechu nieczystości. Dokonuje czegoś ważnego. Bo jak mówi fragment z Księgi Mądrości Syracha, a który przytacza Autorka, „ To przez kobietę grzech się pojawił, to za jej sprawą wszyscy umieramy ”. Bardzo podoba mi się pomysł na przedstawienie motywu mordercy, jednak brakowało mi bardziej rozbudowanej warstwy psychologicznej tej postaci. Z kolei po raz kolejny doceniam poruszanie problemów społecznych przez Autorkę. Tutaj mamy do czynienia z fanatyzmem religijnym, czy molestowaniem tancerek. Polecam tę opowieść tym, którzy chcą sięgnąć po lekki kryminał z dodatkiem wątków obyczajowych, w którym nie zabraknie również spojrzenia na bohaterów z psychologicznego punktu widzenia. Warsztat pisarski pani Małgorzaty niezmiennie szanuję i podziwiam.

to już trzecia część nowej serii PEŁNIA TAJEMNIC z policjanta Moniką Gniewosz. Akcja książki osadzona jest w małym urokliwym miasteczku Pełnia, otoczonym lasami i skupionym wokół małej społeczności. Tutaj każdy zna każdego, czas płynie zupełnie inaczej, a wszystko ma swoje miejsce. Cisza, spokój i wydawać by się mogło sielanka. Ale czy aby na pewno? Pozory często mylą, a na Czytelników czeka kolejna dawka emocji i zaskoczeń. Serię zapoczątkowała książka MILCZĄC JAK GRÓB, później ukazała się kontynuacja ZA CENĘ ŚMIERCI. Co tym razem wydarzyło się w Pełni? Co słychać u głównej bohaterki? Zapraszam do lektury! ŚNIEG PRZYKRYJE ŚLADY ZBRODNI, ALE NIE ZASŁONI NIECZYSTOŚCI DUSZY. W Pełni zaczyna się zima i na dobre czuć już przedświąteczny klimat. Monika i Kornelia urządzają się w nowy domu, zachwycają zimową scenerią i cieszą, że w końcu ich życie nabrało kolorów. Jednak szczęście bywa ulotne – przekona się o tym główna bohaterka i mieszkańcy miasteczka. Tym razem nie zabraknie ofiar. A wszystko zacznie się od zabójstwa w pociągu. Kto zabił młodą kobietę? Kim była? Czy szybko uda się odnaleźć sprawcę? Okazuje się, że sprawa z pociągu to dopiero początek. Wkrótce nad jeziorem zostaje znalezione ciało kolejnej kobiety. Czy sprawy są ze sobą połączone? A może to tylko przypadek? Czy w Pełni mógłby grasować seryjny morderca? Trzecia ofiara zaczyna budzić niepokój wśród mieszkańców, a służby stawia w stan podwyższonej gotowości. Jednak za sprawą przełożonych współpraca policjantów z Pełni nad sprawą stanie pod znakiem zapytania. Równocześnie toczy się również sprawa molestowania uczennic przez trenera tańca. Kto mówi prawdę – znany trener czy zachwycone nim nastolatki? Jak ukrócić proceder? Jak odwołać pomówienie? Pióro Pani Małgorzaty wciąż i niezmiennie mnie zachwyca, śmiało mogę powiedzieć, że najnowsza historia dołączyła do mojej topki najlepszych książek Autorki. Ciekawy i ważny temat, świetne połączenie wątków, zabójstwa, śledztwo, do tego świąteczny klimat, urokliwe miasteczko i kontynuacja historii z prywatnego życia Moniki Gniewosz. Akcja większości książek Autorki osadzona była w Warszawie – duże miasto, zupełnie inna społeczność i rządzące nią mechanizmy. Myślę, że Pani Małgorzacie udało się idealnie zbudować klimat małej miejscowości, która ma swoje plusy, ale też minusy. Wiadomości i plotki rozchodzą się w błyskawicznym tempie, wszyscy się znają, ciężko utrzymać cokolwiek w tajemnicy, małe wydarzenia urastają do rangi sensacji, a każda sprawa która ujrzy światło dzienne nie daje o sobie zapomnieć. Autorka jak zawsze na ważnym miejscu stawia śledztwo, ale do kryminalnego szablonu zgrabnie wplata wątki obyczajowe i rodzinne, a tym razem również religię. Ważną bohaterką powieści jest również sztuka. Smaczku całej lekturze dodaje pojawienie się bohaterki z wcześniejszych książek Autorki. Kto to będzie? – tego zdradzić nie mogę. Ale ten zabieg pisarski bardzo mi się podobał. Wciągająca lektura przeczytana błyskawicznie, ciekawy pomysł na fabułę, nieszablonowy zabójca, dopracowane szczegóły. Do tego cała masa emocji i domysłów – kto stoi za zbrodniami? Autorka tak poprowadziła fabułę, że do samego końca obstawiałam zupełnie kogoś innego. Po świetnej serii z warszawskimi policjantami Agatą Górską i Sławkiem Tomczykiem nie myślałam, że jeszcze jakiś cykl ich przebije – Pełnia ma swój klimat i z przyjemnością (mam nadzieję jeszcze wielokrotnie) będę tu wracać.