Namaluj mi słońce (wyd.2)

sięgnąć po wznowienie powieści "Namaluj mi słońce". Nie miałam wcześniej przyjemności jej czytać, jej okładka tak bardzo mnie zachwyciła, że nie mogłam przejść obojętnie obok tej historii. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja historię bohaterów pochłonęłam w jeden wieczór. Fabuła została w interesujący i bardzo życiowy sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona. Bohaterowie zaprezentowani na kartach "Namaluj mi słońce" zostali niesamowicie autentycznie wykreowani, to postaci, które z powodzeniem moglibyśmy spotkać w rzeczywistości i utożsamić się z nimi w wielu kwestiach. Poznajmy tutaj tak naprawdę troje bohaterów - Sabinę, Marysię i Maksa, każdy z nich zaskarbił sobie moją sympatię, a Marysia totalnie skradła moje serce. Byłam szalenie ciekawa z jakimi problemami przyjdzie się zmierzyć bohaterom, jak sobie poradzą oraz jak autorka poprowadzi ich relację. To co dostałam na stronach tej powieści wywołało we mnie ogrom emocji, wielokrotnie miałam ochotę "wejść" do tej książki żeby przytulić bohaterów, wesprzeć ich i zapewnić, że jeszcze wszystko będzie dobrze, wystarczy tylko otworzyć swoje serce. "Namaluj mi slonce" to poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd opowiadająca o relacjach międzyludzkich, poszukiwaniu szczęścia i miłości. Miło spędziłam czas z tą książką i jej bohaterami. Nie mogę się doczekać kolejnych powieści spod pióra autorki. Polecam!

E. N. Z. J. A. 👇🏼 Mieliście kiedyś tak, że po przeczytaniu pierwszej strony książki wiedzieliście, że będzie ona całkowicie wyjątkowa. Mnie się to właśnie przytrafiło przy powieści Gabrieli Gargaś „Namaluj mi słońce”, która była niezwykłe melancholijną, a zarazem niezwykłą opowieścią. To bardzo życiowa historia, poruszająca wiele trudnych tematów. Sabina ma niecodzienny zawód. Założyła „Stowarzyszenie Ludzi Samotnych” i spotyka się z tymi, którzy szukają bliskości drugiego człowieka, bo chcą wyrzucić z siebie to wszystko, co skrywają na dnie swoich serc. Kobieta wspiera innych, choć sama czuje się opuszczona i nieszczęśliwa. Pewnego dnia na jej drodze staje siedmioletnia Marysia. Jej życzeniem jest namalowanie słońca. Sabina spełnia tę prośbę. Między kobietą, a dzieckiem tworzy się bardzo silna więź. Z każdym dniem czuje się za dziewczynkę coraz bardziej odpowiedzialna. Z czasem Sabina poznaje Maksa - ojca Marysi. Mężczyzna niesie ze sobą bagaż życiowych doświadczeń. Jak potoczą się losy tej trójki? Jestem pod dużym wrażeniem tego, że autorce tak fantastycznie udało się sprawić, abym ani na chwilę nie potrafiła oderwać się od tej powieści. Prawda jest jednak taka, że Gabriela Gargaś doskonale udało się od pierwszej chwili złapać mnie w swoje sidła, sprawić, żebym nie mogła oderwać się od tej powieści ani na chwilę. Do samego zakończenia moje serce było rozdarte. Autorka poprzez swoją powieść uświadamia nas, żeby zacząć patrzeć w przyszłość trzeba najpierw zamknąć drzwi do przeszłości. Jak ważna jest szczerość i otwartość na drugiego człowieka. Gabriela Gargaś potrafi zaczarować słowem. "Namaluj mi słońce" jest tego dowodem. Pokazuje, jak ludzkie ścieżki bywają pokrętne i trudne. „Namaluj mi słońce” skłania do ogromnych refleksji, porusza najczulsze emocje, daje radość i nadzieję, a także mnóstwo wylanych łez.

co naprawdę ważne. Obyczaj, z lekką nutką romantyzmu, rozgrzewa serca niczym tytułowe słońce. Jeśli jeszcze nie czytaliście tej książki, zachęcam Was do jej lektury 💙