Włoskie love story

na innych pozycjach. W tym roku jednak postanowiłam sobie, że przeczytam te książki - postanowienie to jeszcze mocniej zostało podkreślone przez premierę najnowszej części (ale o tym wkrótce). Czy historia Oli i Marcina przypadła mi do gustu i sprawiła, że poczułam miłość do włoskiego klimatu? O tym w tej recenzji. Ola pracuje w jednym z włoskich kurortów. Obiecała sobie i swojemu ukochanemu, że to ostatnie lato, jakie spędzi za granicą - sama ma dosyć związku na odległość i chciałaby być blisko swojego chłopaka. Z utęsknieniem czeka na niego w gorącej Italii i wierzy, że będzie to cudowny urlop. Pewnego dnia poznaje tajemniczego Marcina. Mężczyzna od początku ją intryguje, ale dziewczyna dusi swoje wszelkie chęci nawiązania znajomości w zarodku. Przecież to nie jest w jej stylu! Jak potoczy się dalej ta niespodziewana relacja? Czy Krzysiek, chłopak Oli, w końcu podaruje jej ten najbardziej wyczekiwany prezent? Ola szybko przekona się, że los lubi płatać figle, a życie ma do zaoferowania o wiele więcej... Zaczynając lekturę tej książki, nastawiona byłam na dość prostą powieść obyczajową, w której nie zabraknie romansu. No i poniekąd tak właśnie było - choć sama historia bardzo mnie zainteresowała, to jednak nie dostarczyła nic, czego bym już wcześniej nie znała. Po jej skończeniu natomiast... nie potrafiłam dojść do siebie. Prawdopodobnie, gdybym nie sięgnęła od razu po inny tytuł, wpędziłabym się w zastój czytelniczy. Tak, ta książka zdecydowanie zaskoczyła mnie moją własną reakcją. Główną bohaterkę bardzo polubiłam już z samego początku. Ola to ułożona dziewczyna, która ma jasno określony cel i jego właśnie się trzyma. Stara się wykonywać zaplanowane rzeczy, nie dopuszczając do siebie zbyt dużych odstępstw. Momentami ta jej miłość do planowania wszystkiego wzbudzała we mnie irytację, jednak szybko zdałam sobie sprawę z tego, że przecież sama tak postępuję. Myślę, że to dlatego tak dobrze było mi czytać o Oli i jej życiu - po prostu znałam ten temat. W każdym razie Ola to naprawdę dobrze wykreowana bohaterka, którą da się lubić i która powolutku odkrywa przed czytelnikiem swoje prawdziwe “ja” - o którym sama nie do końca wiedziała. Autorka bardzo ciekawie przedstawiła początku znajomości Oli i Marcina. Jedna z początkowych scen, gdy mężczyzna okazuje się w połowie Polakiem... no kocham. To był dopiero zwrot akcji, którego mogłam się spodziewać, ale który okazał się pewnego rodzaju urozmaiceniem całej powieści (i idealnym wstępem tak w ogóle). Do gustu przypadło mi również to, że zarówno Ola, jak i Marcin nie są idealni – Natalia Sońska nadała im takie cechy charakteru, które nie są wyidealizowane i przerysowane, a po prostu prawdziwe. Nie wspominając już o tym, jak bardzo autorka zadbała, bym podczas czytania oprócz słodyczy odczuwała gorycz z powodu tego, co czują bohaterowie i jakie mają doświadczenia. Ta książka... mimo moich przemyśleń na początku, nie była wcale aż taka lekka. Natalia Sońska ma bardzo dobre pióro, a tą książką tylko udowodniła moje przemyślenia na ten temat. Może nie wszystkie powieści autorki okazują się aż tak wciągające i świetne, jednak bez wątpienia lektura Włoskiego love story przeniosła mnie chociaż na chwilę do słonecznej Italii, gdzie można po prostu żyć - bez względu na troski i problemy pozostawione w Polsce. Cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę i jeśli poszukujecie wciągającej powieści obyczajowej z romansem w tle, to koniecznie sięgnijcie po ten tytuł. Nawet i jesienią - w końcu odrobina słońca jesienią też nie zaszkodzi.

wypada spomiędzy kartek książki i otula was. Jeśli zakończyliście już wakacyjne wojaże- to polecam w ciemno. Poczujecie się jak na urlopie.

książki Natalii Sońskiej?! Muszę to jak najszybciej nadrobić! 'Włoskie love story' to historia o Oli, poukładanej i rozsądnej dziewczynie, która pracując jako rezydentka w Rimini, czeka aż jej chłopak jej się oświadczy, a przy okazji poznaje Marcina. Domyślacie się pewnie, że nic nie będzie ani czarne ani białe, a życie Oli dopiero się skomplikuje. Ależ to była piękna książka! Po pierwsze, historia była tak realistyczna, tak dograna i dopieszczona, że naprawdę mogłaby się wydarzyć w rzeczywistości. Po drugie, może i pewne sytuacje były do przewidzenia, ale fabuła była na tyle interesująca, że absolutnie nie przeszkadzało mi to w czytaniu. Po trzecie, czytało się bardzo szybko i przyjemnie, i naprawdę było mi przykro, kiedy przeczytałam ostatnią stronę. Chciałam więcej! Poza ciekawą fabułą, książka niesie za sobą również dość ważne przesłanie. Nie zawsze warto ślepo podążać za ułożonym w głowie planem działania. Czasami trzeba dać ponieść się emocjom i chwili, i poddać spontaniczności. Bo w życiu chodzi o to, by być trochę niemożliwym! Polecam, idealna książka na trwające (prawie) lato! Dodatkowo, aż poczułam zapach tych włoskich dań opisywanych przez autorkę, i już wiem, że na pewno zawitam do Rimini!

upalnych i słonecznych Włoch. Po to, aby spotkać tam bohaterów, którzy podejmują nieoczywiste wybory, a ich przeżycia śledzić z ciekawością. Muszę przyznać, że podoba mi się to, jak ewoluuje proza Natalii Sońskiej.

nam ten letni czas przedłużyć. Książka autorstwa Natalii Sońskiej "Włoskie LOVE story" będzie strzałem w dziesiątkę. Ola jest rezydentką w biurze podróży i lada chwila wylatuje do Rimini. Dziewczyna kocha Włochy do tego stopnia, że chętnie przeprowadziłaby się tam na stałe. Jak na razie jest to marzenie. W Polsce czeka na nią chłopak. Kocha Krzyśka i chciałaby w końcu ustabilizować swoje życie. Na początek ma zamiar skończyć z ciągłymi wyjazdami. Liczy także na ruch ze strony mężczyzny. Może w końcu zdobędzie się na odwagę i poprosi ją o rękę. Niespodziewanie wszystko zaczyna się komplikować. Po pierwsze przyczynił się do tego tajemniczy pasażer z samolotu, którym leciała Ola. Po drugie dziewczyna ma jakieś dziwne przeczucia odnośnie Krzyśka. Natalia Sońska posiada ogromny talent do tworzenia historii od których nie sposób się oderwać. Obojętnie w jakim klimacie została napisana. Biorąc do ręki "Włoskie love story" wiedziałam, że czas poświęcony na lekturę nie będzie czasem straconym. Główna bohaterka to bardzo ambitna dziewczyna. Studiuje dwa kierunki jednocześnie i biegle mówi w kilku językach. Do tego trzeba dorzucić pracę, która wymaga dużo poświęceń. Od trzech lat jest w związku. Ola zdaje sobie sprawę z tego, że zaniedbuje swojego chłopaka. Związki na odległość bywają trudne, ale jak ktoś naprawdę kocha jest w stanie pokonać wszystkie przeszkody. Potrzebne jest też zaufanie do drugiej osoby. Krzysiek coraz mniej dzwoni i stosuje jakieś dziwne wymówki. Ola nie sądziła, że kiedykolwiek będzie się zastanawiać czy jej chłopak jest wobec niej szczery. W końcu planowała spędzić z nim resztę swojego życia. Jak się okazuje z tymi naszymi planami na przyszłość bywa różnie. Czasami lepiej ich nie mieć bo potem mniej boli jak coś z nich nie wyjdzie. Zupełnie inne podejście do tzw. stabilizacji ma Marcin, wspomniany wcześniej tajemniczy pasażer z samolotu. Dla niego te wszystkie zamierzenia, cele, postanowienia nie mają sensu. Jak na razie nie myśli o założeniu rodziny. Po prostu żyje chwilą i nie chce się nikomu podporządkowywać. Ta jakże zaskakująca znajomość Oli z nieziemsko przystojnym mężczyzną o polsko-włoskich korzeniach została przedstawiona przez Natalię w bardzo ciekawy sposób. Na początku dziewczyna mocno się przed nią broniła. Chciała być w porządku wobec swojego chłopaka. W sumie nic w tym dziwnego. Tylko czy Krzysiek też był taki wobec niej? Z czasem Marcin zaczął Olę fascynować. Pod jego wpływem przechodziła wewnętrzną metamorfozę. Nawet Sara, jej szalona przyjaciółka przecierała oczy ze zdumienia. Taka nagła przemiana zwyczajnie do niej nie pasowała. Nie chcę wam za dużo zdradzać i zabierać przyjemność z lektury. Mogę napisać jedno: nudy w tej książce nie ma. Jest za to radość, która przeplata się że smutkiem, rozpaczą i tęsknotą jednocześnie. No i te tytułowe Włochy. Natalia w cudowny sposób scharakteryzowała ten jakże fantastyczny europejski kraj. Gorącą Italię w ciągu roku odwiedza ogromna rzesza turystów z całego świata. Wyjątkowa architektura i zabytki zachwycają wszystkich. Można na nie patrzeć i podziwiać godzinami. Niesamowite krajobrazy, winnice też cieszą oczy. Nie można zapomnieć o włoskiej kuchni. Na samą myśl o gorącej pizzy ślinka cieknie. Czytając "Włoskie love story" aż chce się wyskoczyć z fotela i w jednej sekundzie spakować do walizki najpotrzebniejsze rzeczy. Taka spontaniczna wyprawa może nagłe przeobrazić się w podróż życia. Wspomnienia z takiego wyjazdu będą cenniejsze niż złoto. Jeśli macie jakieś wątpliwości czy sięgnąć po książkę to mam nadzieję, że ta opinia je rozwiała :-)

spędzony z ukochanym - i to jej wystarczało." Okazuje się, że Natalia Sońska pisze nie tylko niezwykle klimatyczne powieści świąteczne, ponieważ " Włoskie love story" to wprost wymarzona lektura na wakacje. Słoneczne, gorące Włochy, romantyczne uniesienienia i lekkość z jaką autorka snuje całą historię, sprawiają że trudno się od niej oderwać. Niby dostajemy klasyczny, wakacyjny romans, ale ma on w sobie tyle uroku i ciepła, że bez trudu zdobywa serce czytelnika, przynajmniej tak było w moim przypadku. Tak sobie myślę, że nie wszystkie książki muszą być wielkie czy wybitne, czasami wystarczy tylko, żeby były pisane prosto z serca, a " Włoskie love story" właśnie takie jest.