Cmentarz grozy

odparła beznamiętnie Livia." "Cmentarz Grozy" to trzecia odsłona perypetii życiowych i "zawodowych" Maximusa Opoki - tak osobliwie niebezpiecznych, jak i ekscytujących, a przy tym nadzwyczaj upiornych. "(...) gdy dalej ruszyłem w pojedynkę przez wieś, każda osoba, którą mijałem, mi się kłaniała. (...) To naprawdę miła odmiana po tym, jak taktowali mnie jeszcze rok temu. Ba, wtedy byli bliscy powieszenia mnie." Paulina Hendel nasyciła niepowtarzalną kreację świata przedstawionego kolejną, solidną i niewątpliwie twórczą dawką osobliwości w postaci tytułowego Cmentarza Grozy - tak, jak i poprzednie nekropolie: wyjątkowy, śmìèrtelnie groźny, rządzący się twardymi prawami, owiany aurą tajemnicy, a jednocześnie zupełnie odmienny od Cmentarza Muertona czy Zimowej Puszczy. Jestem pod wrażeniem sposobu i rozmachu, z jakim autorka rozbudowała osobliwe uniwersum, wzbogacając je o nowe elementy, które tak bardzo pasują do tej na wskroś oryginalnej rzeczywistości, a jednocześnie stanowią dla niej swoisty powiew świeżości, co czyni powieść tym bardziej atrakcyjną. "Czasem, gdy patrzyłem na jej porcelanowe oblicze i błyszczące błękitem oczy, miałem wrażenie, jakby była ucieleśnieniem jakiejś starożytnej bogini, a może czarownicy władającej mocą lodu." Fabuła "Cmentarza Grozy" to prawdziwy majstersztyk fantastycznej prozy z bogactwem elementów przynależnych horrorowi i szczodrze okraszony tajemnicami oraz intrygą zakrojoną na bardzo szeroką skalę. Wyprawa do przerażającej osobliwej nekropolii, zagadka kryminalna, niebezpieczne śledztwo z duszami na ramieniu i szyta prawdziwie grubymi nićmi intryga z żądzą zemsty oraz władzy w tle, a w tym zaskakującym, szokującym i kompletnie nieprzewidywalnym wirze zdarzeń osobiste dramaty - to tylko hasłowy i telegraficzny skrót fabuły "Cmentarza Grozy", a każda z tych wzmianek wypełniona została interesującą, fascynującą, ekscytującą, momentami poruszającą treścią. Fabuła została misternie zaplanowana, a opowieść ujmuje w swoistą klamrę przeszłość, z którą przyszło się bohaterom rozliczyć, i teraźniejszość, która wypełniona jest po brzegi intensywną, pełną napięcia i dynamizmu akcją, której śledzenie nie tylko w pełni angażuje, ale wręcz rezonuje w duszy i umyśle czytelnika. . Osobliwy jest tutaj nie tylko świat przedstawiony czy przebieg wydarzeń, ale również klimat opowieści. Nie zabrakło tutaj przerażającej màkàbrycznej scenerii i zdarzeń, sugestywnych, wywołujących dreszcze strachu oraz niedowierzania opisów, nadzwyczajnych sytuacji, co skutecznie buduje atmosferę grozy. Jednak dostrzegłam tutaj również swoistą nutkę refleksyjności, rozbudowanej bardziej niż w poprzednich częściach emocjonalności, może nawet subtelnie wplecioną w wydarzenia niteczkę melancholijnego rozliczenia z przeszłością, a także pobrzmiewające tu i ówdzie humorystyczne tony. . "W moim sercu pojawiła się taka rana, której nigdy nic nie zdoła zaleczyć. Byłem idiotą, nie potrafiłam docenić tego, co miałem." . W trzecim tomie serii dojrzało nie tylko uniwersum, ale również główny bohater. Mam wrażenie, że w poprzednich częściach Maxowi nakreślono jedynie kontury, a w "Cmentarzu Grozy" autorka wypełniła je kompletną kreacją. Maximus to postać dojrzewająca: do pogodzenia się tak z przeszłością, jak i teraźniejszością, do zaakceptowania samego siebie, swoich powinności, do otworzenia się na emocje, wrażenia, uczucia. Dziedzic przeszedł nie tylko szkołę życia, ale przede wszystkim przemianę wewnętrzną, co jest wyraźnie dostrzegalne dopiero w "Cmentarzu Grozy" i powiem szczerze, że podoba mi się jego scementowana osobowość. . "Cmentarz Grozy" to opowieść wzbudzająca niepowtarzalną mieszankę fascynacji, ekscytacji, grozy i bezbrzeżnego zachwytu nad kreacją oryginalnego świata przedstawionego, misternie utkanymi zabiegami fabularnymi oraz przenikliwie oddziałującą na wszelkie zmysły atmosferą opowieści. Polska fantastyka dotąd nie przybrała tak niesamowicie oryginalnego oblicza, a osobliwe uniwersum wykreowane w genialnym stylu przez Paulinę Hendel jest po prostu fenomenalne, a "Cmentarz Grozy" tylko upewniła mnie w tym przekonaniu. Co więcej, trzeci tom cyklu, jak dotąd, jest dla mnie najlepszą częścią serii i żywię nadzieję, że powstaną kolejne - potrzebujemy fantastyki w takiej odsłonie! . #książki #cmentarzgrozy #cmentarzosobliwiści #paulinahendel #weneedya #wydajenamsie

tamtym czasie nie miałam żadnych oczekiwań do tego tytułu, ale był to dla mnie strzał w dziesiątkę. Pokochałam historie stworzoną przez autorkę i każdy kolejny tom przynosi mi tyle samo rozrywki. Paulina Hendel potrafi sprawić by świat przez nią stworzony zaciekawił czytelnika od pierwszych stron i trzymał w napięciu do ostatnich. Postać Maxa jest dobrze wykreowana i skomplikowana w swojej prostocie. Z każdym tomem możemy odkrywać jego kolejne warstwy i widzimy zmianę, jaka w nim zachodzi. Z drobnego handlarza i złodzieja do zdolnego do poświęceń mężczyzny. Livią natomiast jest trochę bardziej skomplikowana. Niełatwo odkryć jej myśli i zrozumieć jej sposób postępowania. Myślę, że potrzeba by do tego rozdziałów z jej perspektywy, albo nawet całej książki. Jest jednak idealną postacią w całej historii i zdecydowanie idealną partnerką dla Maxa. Ich czarny humor dostarczył mi sporą dawkę rozrywki. Nie ukrywam, że miałam lekkie obawy, czy autorka zdoła utrzymać poziom wcześniejszych tomów, ale zdecydowanie jej wyobraźnia wykracza poza moje pojmowanie. Kolejny raz razem z bohaterami odkrywamy sekrety Cmentarzy Osobliwości.  Poznajemy kolejne ciekawe i budzące grozę dusze, które po śmierci przybierają postać stworzoną z tego, czego za życia nienawidziły, ale też kochały. Każda z nich ma swoją historię, która nie raz chwyta za serce. Było tajemniczo, krwawo i mrocznie, ale nie zabrakło też dawki dobrego humoru. Mam nadzieję na więcej przygód z Maxem i Livią! Współpraca reklamowa z @weneedyabooks @paulinahendel_autorka