Cmentarz osobliwości

się z losami Maximusa Opoki. Zwykły kurier niespodziewanie zostaje spadkobiercą tajemniczego dworku i cmentarza, zamieszkałego przez potworne dusze. Wkrótce odkrywa, że jego nowa rola to nie tylko zarządzanie majątkiem, ale przede wszystkim pilnowanie, by bramy między światami pozostały zamknięte. Gdy na cmentarz włamują się studenci, a jeden z nich ginie, sytuacja wymyka się spod kontroli. Autorka umiejętnie buduje atmosferę grozy i tajemnicy, stopniowo odsłaniając kolejne elementy mrocznej intrygi. Klimatyczne opisy, fascynujący bohaterowie i misternie zbudowana fabuła sprawiają, że książka wciąga od pierwszych stron. To historia pełna grozy, zagadek i niepokojącej atmosfery, idealna dla fanów literatury z elementami nadprzyrodzonymi.

(Tak bym mogła ją w skrócie podsumować 😁). Nie wiedziałam czego się do końca spodziewać po tej historii. Znając pozostałe książki autorki myślałam, że tutaj również znajdę motyw mitologii słowiańskiej, może jakieś nawiązanie do świata ze "Żniwiarza" i "Zapomnianej księgi", ale to zdecydowanie coś innego. Całkiem nowe uniwersum z ciekawym pomysłem na przedstawienie dusz i zaświatów. Wciągnęłam się w tę historię od samego początku i ciężko było mi się od niej oderwać. Z wielką przyjemnością będę śledzić dalsze poczynania Maxa i losy innych dusz w kolejnych tomach 👻

Pauliny Hendel nie będzie w moim typie. Jednak dość szybko wrażenie to okazało się mylne i rozwiało się w zachwycie nad genialnym pomysłem autorki. Zachwyt ten zaczął się w momencie, kiedy Max, nasz główny bohater, miejski cwaniaczek, jak sam siebie określał, trafił już do Lawendowego Dworku. Klimat tego miejsca od pierwszego opisu mnie oczarował. Mroczne, zakurzone miejsce, większość mieszkańców jest albo nieufna, albo opryskliwa. Sam Max wydawał mi się nie do końca postacią, którą łatwo polubić. Ale tutaj kryje się cały czar książki. Rzadko kiedy przemiana bohatera jest aż tak rewelacyjnie opisana. Nie zawsze też odkrywanie tajemnic postaci i miejsc wywołuje w człowieku aż tyle emocji. A w "Cmentarzu osobliwości" każda kolejna wyjaśniona niewiadoma ma poruszające wyjaśnienie. To jedna z tych książek, po których ma się kaca, bo nie chce się opuszczać jej świata. Nadal to czuję i właściwie walczę z ochotą, by zacząć ją znów od początku. Nawet wykreowany świat, z jego niecodziennymi zasadami życia pozagrobowego, jest czymś samym w sobie fenomenalnym. Polecam z całego serca! Jestem pod ogromnym wrażeniem!

dniem. Do czasu aż postanawia okraść swojego szefa, a uciekając przed konsekwencjami odkrywa, że jest spadkobiercą tajemniczej posiadłości. Widząc w tym możliwość schronienia, bez wahania podpisuje potrzebne dokumenty. Jeszcze nie wie, że ta decyzja pociągnie za sobą kolejne, a on sam zostanie wplątany w opiekę nad cmentarzem pełnym potwornych istot żądnych ludzkiej krwi. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy, gdy zaczęła czytać „Cmentarz osobliwości” był to niesamowity klimat powieści. Całkowicie nowe uniwersum, w którym świat żywych przenika się ze światem zmarłych, a śmierć nie jest ostateczną drogą, lecz dopiero początkiem. Rewelacyjnie wykreowane podstaw, zaczynając od mitologii, historii powstania świata, mściwych i chciwych bóstw, a kończąc na rozbudowanej idei życia po śmierci i tego, co się dzieje z człowiekiem. Dawno nie czytałam nic tak oryginalnego, unikatowego i świeżego, a przy tym jest to jedno z najciekawiej wykreowanych uniwersów, z jakimi miałam do tej pory styczność. Opis potworów z cmentarza to mistrzostwo świata, każda z istot jest opisana niezwykle sensualnie i w pewnych momentach czułam jak przechodzą mnie dreszcze, kiedy o nich czytałam. Była to świetna, dopracowana, ciekawa lektura, która pochłonęła mnie od pierwszych stron! Dobrze wykreowany, oryginalny świat? JEST. Ciekawe, różnorodne postacie? SĄ. Dużo zwrotów akcji i zagadek oraz fabuła? JEST. Cmentarz Osobliwości ma wszystko, czego możemy oczekiwać od młodzieżowej książki fantasy. Szukacie czegoś niebanalnego na jesień? Sięgnijcie po CMENTARZ OSOBLIWOŚCI.

jak coś się działo, to już nie byłam tym tak podekscytowana podczas czytania — jak wcześniej i jak się spodziewałam, że będzie. Pod koniec zrobiło się już ciekawiej, ale i tak — potrzebowałabym tu czegoś więcej. Niemniej, nie wiem, czy po prostu był to odpowiedni czas dla mnie na czytanie „Cmentarza osobliwości”, więc są to moje subiektywne odczucia. Max to typowy cwaniaczek, a jednak — niespodziewanie — bardzo go polubiłam! Zaimponowało mi, jak na przestrzeni kart zmienia się jego postawa. Jest tu cała paleta ciekawych, rozmaitych postaci, jeszcze nie do końca zbadanych, a to dodaje elementu tajemnicy. Wielki plus za found family trope! Bardzo mi się podobało, jak ten wątek został tutaj poprowadzony.🥹 Przypominało mi to vibe „Dożywocia” Marty Kisiel — w mroczniejszym wydaniu. Sam zamysł na fabułę uważam za niezwykle oryginalny i odkrywczy. Ma to wszystko duży potencjał na kolejne części, a w narrację Autorki bardzo łatwo się wczytać. Klimat również robi tu świetną robotę. Chyba nikogo nie zdziwię, jeśli powiem, że na jesień jest to lektura idealna.

wszystko to rewelacyjnie opisane. Paulina Hendel nie przestaje mnie pozytywnie zaskakiwać - to jedno z tych nazwisk, które naprawdę zasługuje na rozgłos na polskie scenie fantastyki. To moja osobista królowa polskiego urban fantasy (a może raczej małomiasteczkowe fantasy? :D) - i jeśli na ten tytuł nie zasłużyła serią "Żniwiarz", to z pewnością "Cmentarzem osobliwości". To opowieść o młodocianym cwaniaczku, który z dnia na dzień staje się dziedzicem tajemniczej posiadłości. Czy to uśmiech losu, a może kolejny pechowy dzień? Max - bo o nim mowa - żyje w świecie, w którym bogowie wymagają zapłaty; a kogo na nią nie stać będzie zmuszony na pokutę. Jeśli w dodatku miał coś na sumieniu, czeka go pokuta pod postacią potwora. Jak się Max przekona - nie każdy potwór straszny, jeśli się go zrozumie - za to człowiek potrafi zgotować drugiemu człowiekowi najgorszy los. Choć akcja dzieje się w ponurych miejscach - nieprzyjemne miejskie dzielnice, podupadający dwór czy w końcu cmentarz - dzięki przewodniemu motywowi dobranej-niedobranej przyszywanej rodziny powieść otula ciepłem, a jej wydźwięk niesie sporą dawkę nadziei na możliwość odnalezienia dobra w najmniej spodziewanych miejscach - jak chociażby w sercu miejskiego cwaniaczka.

razu zapragnęłam ją poznać 😍 Czy wierzycie w przemianę ludzi ? Taką z złego w dobry charakter ? Nie ? To może historia Maximusa Opoki Was przekona do zmiany zdania. Poznajemy go jako kuriera kasty ( taka nasza mafia), opryszka, który dostarcza swojemu szefowi łzy i nimi potajemnie handluje. Dopuścił się nawet kradzieży i teraz ma za to słono zapłacić. Nie. Tak nie kończy się ta książka. Max ucieka, a co więcej poznaje mężczyznę, który ma dla niego pewną propozycję, która pomoże mu uciec od problemów. Okazuje się, że tymczasowe rozwiązanie będzie dla niego nie tylko ucieczką od problemów, ale i nowym domem, w którym pozna swoją nową "rodzinę" i nie tylko. "Cmentarz osobliwości" jest pełen wielu ciekawych ludzi, ale też jak sam tytuł wskazuje osobliwości. Moim zdaniem, trochę za długa jsmest ta książka, bo trochę się ciągnie, jednak można to wybaczyć ze względu na przygody Maxa i na bardzo ciekawe zakończenie. Mimo jej długości nie miałam ochoty jej odłożyć, wręcz przeciwnie, bardzo chciałam poznać ciąg dalszy. Nawet po zakończeniu pomyślałam, czy będzie kolejny tom, ale obawiam się, że mógłby nie być tak świetny jak pierwszy. Jeżeli kiedykolwiek mieliście do czynienia z książkami Pauliny Hendel, to nie wahajcie się i kupcie "Cmentarz osobliwości", jest godny polecenia.

osobliwości” jest po prostu cudowny i pasuje jak znalazł na tą porę roku! Początek książki był dla mnie naprawdę super, bardzo lubie jak książki zaczynają się od razu ciekawą akcja, a nie wprowadzeniem, które czasami nawet zajmuje około 100 stron, bardzo mnie takie coś nudzi. Myślałam naprawdę, że bedzie to nawet 5-cio gwiazdkowa pozycja, ale niestety nie jest :( Jak sam początek był świetny, to później akcja czasami mnie nudziła. Jeśli chodzi o głównego bohatera to naprawdę go polubiłam, chociaż muszę przyznać, że były momenty, w których mnie irytował. Pióro autorki jest bardzo przyjemne, więc na pewno sięgnę jeszcze po jej inne książki. Podsumowując, myśle, że pomimo małych wad, jest to naprawę super książka, szczególnie na jesień 🤎

do niego terenów. W tym cmentarza. Ale nie takiego zwykłego cmentarza..🤫

moja miłość do prozy tej autorki nie zmalała. Więc co innego miałam zrobić gdy okazało się że Paulina wydaje nową książkę? Od razu ją złapałam i przeczytałam w dwa dni. Maximus Opoka jest szemranym, miejskim cwaniaczkiem, którego największą umiejętnością jest ściąganie na siebie kłopotów. Gdy okrada swojego szefa i musi uciekać, znajduje go tajemniczy notariusz. Okazuję się że Maximus jest spadkobiercą dworku, dużego terenu i... cmentarza. Max ma przed sobą bardzo łatwy wybór - albo złapie go szef albo wyjedzie na wieś i zostanie spadkobiercą. Co może pójść nie tak? Pamiętacie ten cmentarz? No właśnie. Dawno tak dobrze nie bawiłam się na żadnej książce! "Cmentarz osobliwości" jest idealnym połączeniem humoru, ciekawej tajemnicy i świetnych bohaterów. Nie znajdziecie tu szybkiej akcji ale za to jest to książka idealna dla fanów cozy fantasy. Paulina stworzyła klimat nie do podrobienia, tajemniczy dworek, duchy, które wcale nie są takie straszne jak się wydają i wątek found family! I choć książka momentami posiada zbędne wątki, a niektóre fragmenty i sformułowania kuleją, ciężko się złościć. Tajemniczy cmentarz pełen duchów i cudowni bohaterowie wciągają tak, że wszystkie minusy wylatują przez okno. Zabójczy ślimak, gargulec, kwiat z gryzącymi kwiatami i potwór układający kamyki - jeśli to was nie namówi to nie wiem co! Tak więc biegnijcie i czytajcie "Cmentarz osobliwości", jeśli jesteście fanami fantastyki o niskich stawkach, pełnej humoru i tajemniczych stworzeń - ta książka jest dla was!

trzeba się zastanawiać, jak przetrwać kolejny dzień." ... Szczerze to mam dopiero po raz pierwszy styczność z piórem autorki. I powiem tak nie jestem jakoś zbyt usatysfakcjonowana tą książką. Po prostu nie czułam tego "czegoś". Co prawda jest krwawo, jest brutalnie oraz sarakstycznie ale jakoś nie umiałam się całkiem porwać tej historii.Choć plusem było to że autorka wykreowała super ten świat fantastyczny. Jednak dla mnie było tego po prostu za dużo. Uważam także że styl pisania autorki był lekki I nawet przyjemny. Jeśli szukacie książki na jesień musicie przeczytać tą będzie książka idealna na jesień. No mi akurat ta książka nie przypadła do  gustu jednak z wami może być inaczej i musicie o tym pamiętać♡

nie można nazwać nudną. Od pierwszych do ostatnich stron, ciągle się coś dzieje. Genialny pomysł na książkę, a wykreowanie duchów i całego cmentarza poprostu zabierało mnie w inny świat. Za każdym razem kiedy akcja odbywała się na cmentarzu, dosłownie miałam te wszystkie duchy przed oczami. Zdecydowanie mogę nazwać tą książkę moim odkryciem roku. Nie spodziewałam się, że książka bez wątku romantycznego może być taka dobra, ale ta była nawet więcej niż dobra. Wielkie brawa dla Pauliny bo zrobiła kawał dobrej roboty. Jednym słowem Wow.. 5/5

powieść Pauliny Hendel pod tytułem "Cmentarz osobliwości". Główny bohater Max jest rzezimieszkiem pracującym dla lokalnej kasty. Świat Maxa zostaje wywrócony do góry nogami, gdy pewnego dnia szef szajki oskarża go o kradzież. Jednak w tym samym czasie pod jego drzwiami staje notariusz twierdząc, że Max odziedziczył w spadku dworek wraz z jego przyległościami. Tylko czy aby na pewno taki zbieg okoliczności nie jest w żaden sposób podejrzany? I co z tym wszystkim ma wspólnego cmentarz znajdujący się na tajemniczej posiadłości? Paulina Hendel pisząc "Cmentarz osobliwości" wykonała moim zdaniem kawał dobrej roboty. Bardzo podobał mi się warsztat autorki i styl w jakim książka została napisana. Autorka stworzyła zupełnie nowy świat, w którym ludźmi rządzą pieniądze. Każdy pragnie zdobyć bogactwo, z którym zostanie pochowany, a które przyniesie mu pomyślność w życiu pośmiertnym. Najbardziej jednak podobali mi się bohaterowie. Zaczynając od głównej postaci Maxa, typowego egoisty dbającego tylko o swój interes, kończąc na wszystkich postaciach pobocznych, z których każda ma własny unikalny charakter, a nawet te zrzędliwe i negatywne postaci da się na swój sposób polubić. Całość tworzy wielobarwną mozaikę ludzi i... potworów! Bowiem w tej powieści nie mogło zabraknąć osobliwych dusz zamieszkujących cmentarz, które spłacają swoją pokutę na ziemi. W książce oprócz wątku głównego bohatera, poruszane jest wiele wydarzeń dookoła różnych postaci, przez co ogromnie dużo się dzieje. Jest niesamowicie wciągająca, utrzymuje fantastyczny klimat, a szara moralność głównego bohatera dodaje ekstra smaczka. Bardzo mi się podobała i z pewnością spojrzę na inne utwory autorki.

Akcja to leciała na łeb na szyję, to się niemiłosiernie przeciągała, fabuła była utarta jak nie wiem, główny bohater aka mister idealny miał tysiąc talentów, niesamowity refleks i ponadprzeciętną zdolność do ładowania się w kłopoty (oraz robienia samych najgłupszych rzeczy 🤪). Dodatkowo nagły nawał nowych informacji i kilkunastu bohaterów, których interakcje były pisane w sposób nie do końca mi odpowiadający, spowodowały, że mój poziom irytacji wzrastał z każdą przewracaną stroną. Zaczęłam więc czytać Cmentarz już jedynie dla śmiechu, ponieważ wiedziałam, że nic odkrywczego w nim nie znajdę. Wszystko zmieniło się, gdy na spacerze natknęłam się na pana w jasnozielonym samochodzie i mimowolnie uśmiechnęłam się pod nosem myśląc, że „ten notariusz w Cmentarzu ma taki sam”. Gdy zdałam sobie sprawę z wagi moich myśli aż się przeraziłam; czyżbym ja z własnej nieprzymuszonej woli zaczęła wspominać tą książkę?? 😨 Tą samą, z której w wolnym czasie się nabijałam? Tą, której narrator sprawiał, że chciałam zdzielić go obuchem? Coś mi tu nie pasowało. 🤨 I nim się obejrzałam, zrobiło się jeszcze dziwniej - odkryłam bowiem, że czytając tą pozycję totalnie niezobowiązująco, naprawdę dobrze się przy niej bawię (i to nawet mimo mister idealnego! 😳). Pod koniec fabuła nawet lekko mnie wciągnęła (chociaż plot twisty to powinny akurat zyskać miano najbardziej przewidywalnych w tym stuleciu), na tyle, że czytając, straciłam poczucie czasu. Gdy zamknęłam Cmentarz moją pierwszą myślą był Klub Północny, a następnie ogarnęło mnie uczucie jakbym obejrzała naprawdę dziwnie przyjemny serial. Bo pod taką właśnie postacią ta historia została w mojej głowie - jako nieistniejący zlepek kilku absurdalnych odcinków. 🎞️ Pod koniec powieści miałam wrażenie, że uwaga skupiła się już na właściwej fabule, czyli na sekrecie cmentarza osobliwości, a nie tylko na mister idealnym, co jest dużym plusem. Zaczęliśmy bliżej poznawać istoty zamieszkujące tereny przynależące do dworku. Wtedy też odkryłam śmieszną zależność - że Paulina Hendel lepiej radzi sobie z kreowaniem duchów niż ludzi. Ci martwi byli bardziej żywi od żyjących, serio. 🫣 Również zagranie z okładką przypadło mi do gustu - przy zakończeniu dowiadujemy się, co ona tak naprawdę symbolizuje. No i koniec końców pojawił się tutaj motyw found family, który jak pewnie wiecie, zalicza się do moich ulubionych. Podsumowując, w ostatecznym rozrachunku Cmentarz udowodnił mi, że się myliłam, gdy pochopnie uznałam go za złą książkę. Nie wiem, co dokładnie ze mną zrobił, ale sprawił, że żywię do niego różne, sprzeczne uczucia. 🤔 Strasznie ciężko mi ocenić coś, co wywołało we mnie tak wiele, a jednocześnie tak mało emocji. Faktem jednak pozostaje, że ta książka była dla mnie dobrą rozrywką. I chociaż jest w niej wiele do poprawienia, to wcale jej to nie skreśla. Jeżeli więc poszukujecie luźnej lektury, która nic nie wniesie do Waszego życia, ale też mu nie zaszkodzi, to polecam sięgnąć po „Cmentarz osobliwości” (sama nie wierzę, że to mówię). 🫡 {współpraca barterowa}

książka albo okaże się bardzo dobra albo będę nią zawiedziona. No i czy mamy tu kolejną świetną historię? Tak, tak, tak! (współpraca reklamowa) Jak już wspominałam, uwielbiam jak zostało to wymyślone - świat, postacie, pakty, niewiadome - choć początkowo trochę nie mogłam sie w tym połapać, ale im dalej biegła akcja i tym samym, im więcej ja odkrywałam, tym bardziej sie wciągałam i angażowałam w tą historię. Tutaj spokój przeplata się z niepokojem. Max próbował dowiedzieć się więcej o duszach na cmentarzu, czytał dzienniki, pytał o to innych, ale i także odkrywał sekrety ludzi zamieszkujących dworek. Czasami było monotonnie, dni wypełniały codzienne obowiązki, ale my z tyłu głowy wiedzieliśmy, że coś się zbliża, że zaraz coś się stanie i tylko czekaliśmy na ten moment. A jeśli chodzi o bohaterów, a dokładniej już o samego Maxa, to całkiem go polubiłam, był cwany, odważny, ale i strachliwy, czasami myślał tylko o sobie, a czasami i o innych, naprawdę ciekawa postać. Dostajemy do tego świetnie wykreowane postacie drugoplanowe. Są od siebie na tyle różni, że na pewno nie jest tu nudno, a wnoszą oni coś zarówno do fabuły jak i otoczenia. Było tu mrocznie i upiornie, ale i towarzyszyły nam smutne chwile, i te zabawne, gdy ta paczka osób próbowała razem pokonać kolejne niebezpieczeństwa i dogadać się między sobą.

moje zdanie diametralnie się zmieniło. Autorka tej książki stworzyła przepiękny i doskonale wykreowany świat fantastyczny, w którym wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Bohaterowie książki byli bardzo ciekawi i dość nietypowi. Ogromnie polubiłam ,,potwory" (dusze) znajdujące się na cmentarzu osobliwości. Było ich dość sporo, ale każdy z nich był inny i wyjątkowy. Lektura jest pełna cudownych opisów miejsc, postaci i wydarzeń, co ogromnie mi się podobało. Książka ta jest idealna na jesienne wieczory z kocykiem i herbatą w dłoni. Myślę, że ta książka przypadnie do gustu osobom, które lubią ,,Vicious" autorstwa V.E.Schwab. 4,25⭐/5⭐

możliwości, dopóki nie postanowił wykiwać własnego szefa. Uciekając przed konsekwencjami własnych czynów, wpada na pewnego notariusza. Mężczyzna przekazuje mu wspaniałe wieści - jest jedynym spadkobiercą ogromnej rezydencji. Pojawia się jednak mały haczyk, o którym Max dowiaduje się po fakcie. Wraz z rezydencją dostaje w spadku pewien cmentarz - Cmentarz Osobliwości. I wtedy zaczynają się schody. Od pierwszego rozdziału spodobał mi się styl pisania pani Hendel. Bardzo lekki, z ogromną dawką poczucia humoru. Autorka ma talent do tworzenia napięcia przez dużą ilość niedopowiedzeń i unikania odpowiedzi na zadawane pytania bohatera. Całą historię czyta się przez to szybko i z uśmiechem na ustach. Pani Paulina stworzyła super historię z unikatowym światem, w którym dusze po śmierci muszą odpokutować na ziemi swoje złe uczynki, aby móc potem udać się w zaświaty. Mnóstwo tutaj różnych stworów, które tak naprawdę są karykaturami ludzkich grzechów i zepsutych osobowości. Bardzo to oryginalne i wciągające. Max to taka nieoczywista postać. Niby złoczyńca, bandzior i cwaniaczek, ale skrywa w swoim wnętrzu dużo dobra i współczucia. Jest to chyba mój ulubiony bohater książki, ale każda z postaci jest równie barwna i unikatowa. Zagłębiając się w książkę, możemy śledzić jego przemianę i to, jak ze złoczyńcy staję się po części bohaterem i odnajduje się w nowej rodzinie. Autorka skradła moje serce tą książką, swoim pomysłem na nowy świat, dużą dawką humoru i podprogowym przekazem o naszym życiu. Każdy z nas powinien się zastanowić nad swoimi grzeszkami i tym, kim my stalibyśmy się po śmierci w tej książce. Udalibyśmy się od razu w zaświaty, a może pokutowali jako odrażająca kreatura?

lecz nie spodziewałam się, że aż tak! Gdy tylko zabrałam się do czytania to nie mogłam przestać. Max od pierwszych stron pozwala poznać swój uparty charakterek i bystry umysł. Do tego jego postać jest pełna pewnego rodzaju magnetyzmu, który sprawia, że nie da się go nie lubić. Sama akcja jest według mnie niezwykle wciągająca, a pomysł na fabułę - genialny! Już po przeczytaniu samego opisu byłam kupiona. Pozycja idealnie pasuje do aktualnej pory roku (do pogody już mniej🙈). Znakomicie bawiłam się podczas czytania, ponieważ książka trafiła perfekcyjnie w mój gust czytelniczy. Jeśli lubicie mroczne nietypowe historie o dziwnych stworach i tajemnicach to "Cmentarz osobliwości" jest zdecydowanie dla Was!

w sobie, serio spoko. Lekko kryminał, lekko horror, ale gdzieś tam w dozą śmiechu. Główny bohater wykreowany w fajny sposób, charakterny, sprytny, ogarnięty. Natomiast moją ulubioną postacią jest Hela, świetna silna postać, która zapadła mi w pamięć najbardziej. Świat wykreowany przez autorkę jest ciekawy, pierwszy raz spotkałam się z tak przyjemnie stworzoną rzeczywistością. Mamy tu opisy bardzo dokładne, przez co czytelnik może w większym stopniu wyobrazić sobie wygląd miejsc czy sytuacji. Co w takim razie nie pasowało mi w powieści? Ta nierozkręcająca się historia. Cały czas akcja ciągnęła mi się mocno i mocno. Rozczarował mnie fakt samochodów i ogólnej nowoczesności w książce. Liczyłam jednak na to, iż akcja będzie działa się w np. XIX wieku. W samej książce napotkamy ciekawe plot twisty, ciekawe postacie, ciekawe wydarzenia, jednak fakt, iż mi ciągnęła się ta książka to daję dosyć średnią ocenę, co nie zmienia faktu, iż jeśli pojawi się następna książka Pani Pauliny to z chęcią po nią sięgnę. Czy książkę polecam? Mimo tego, iż lekko mi się dłużyła to tak. Ma ona więcej plusów, niż minusów i to przeważa. Jest ona skierowana do osób 14+ i uważam, że jest to idealnie dopasowany wiek. Polecam. Wasza, Wspaniałe Czytanie [współpraca reklamowa: Wydawnictwo We need Ya].

i niepokój zawarty w tekście oraz charakter głównego bohatera. Kocham wszystkie fantastyczne istoty, stworzone i szczegółowo opisane nam tutaj przez autorkę. Wiecie dlaczego tak szybko przebrnęłam przez prawie 500 stron tekstu? Oczywiście macie rację... bo aż tak bardzo mi się podobało 😅 🕷 Maximus Opoka przez długi już czas wiedzie dość nędzne życie kuriera kasty, lecz los się do niego uśmiecha i pewnego dnia w drzwiach stawia mu notariusza. Jak szybko się okazuje, mężczyzna niesie ze sobą całkiem dobre wieści, które zdają się być tak naprawdę rozwiązaniem dotychczasowych problemów Maxa. Główny bohater okazuje się być dziedzicem tajemniczego dworku i przyległych do niego posiadłości. Haczykiem w tym wszystkim okazuje się jednak cmentarz i niesforne dusze, którymi od tego czasu dziedzic musi się zajmować. 🕷 "Łatwo jest być dobrym człowiekiem w dobrych czasach. Łatwo jest być dobrym, kiedy ma się pełny brzuch i nie trzeba się zastanawiać, jak przetrwać kolejny dzień." 🕷 Jeśli kochacie horrory i to takie z domieszką fantastyki, to biegnijcie po tę książkę i się nawet nie zatrzymujcie, bo nie ma opcji, że Wam się nie spodoba. Choć to dopiero pierwsza książka Pauliny Hendel, którą miałam w swoich rękach, już wiem, że styl pisania tej autorki bardzo mi się podoba. Opisy postaci, dworku i reszty świata przedstawionego to coś co zdecydowanie zasługuje tutaj na wyróżnienie. Czytając czułam się jakbym tam niemalże była i bezpośrednio brała udział we wszystkich wydarzeniach. 🕷 Kolejną rzeczą, która mnie tutaj niezwykle urzekła jest klimat i nietypowy humor całego utworu. Mroczny, a miejscami sarkastyczny- nie muszę chyba powtarzać, że bardzo to do mnie trafia. Sam główny bohater, z jednej strony kompletnie nie pasujący do powierzonej mu roli, a jednak potrafi się z niej wywiązać jak nikt inny. Nie wspominając już o duszach z cmentarza osobliwości, które jako istoty fantastyczne to coś co bardzo mi się tutaj podobało. Każda z tych postaci niesie ze sobą jakieś przesłanie, co dodatkowo wzbogaca historię zapisaną na kolejnych stronach książki.

celowi - gromadzeniu złota, które nieboszczyk zabierze ze sobą do trumy, by wieść godne życie w zaświatach. Ale jest pewien haczyk. Jeśli nie jesteś dobrym człowiekiem, nie trafisz od razu do raju, tylko przemienisz się w potwora, który musi odbyć pokutę. A co z biedakami, którzy nie mają zgromadzonego zachowku? Na takich tylko czekają nieuczciwi ludzie gotowi zaoferować niebezpieczne pakty. W zamian za zachowek żądają posługi duszy po śmierci. Ale taki pakt może okazać się wieczną pułapką, o czym dobitnie przekona się nasz główny bohater. 👻🍁Maximus Opoka, to taki miejski cwaniaczek. Bohater zdecydowanie szary moralnie, który na pierwszym miejscu stawia swoje dobro. Ale za razem to taki łajdak, którego nie sposób nie lubić, mimo, że większość jego działań budziła mój sprzeciw. Max jest kurierem na usługach kasty, czyli takiej mafii, która okrada groby, oszukuje ludzi i handluje łzami (narkotykiem). Chłopaka poznajemy kiedy ledwie uchodzi z życiem po tym jak został oskarżony o okradzenie swojego szefa. Jego jedyną opcją jest ucieczka, ale niespodziewanie zjawia się u niego notariusz, twierdząc, że jest jedynym dziedzicem wielkiego majątku. 🎃🍂Max czuje, że to zbyt piękne by było prawdziwe, ale decyduje się przyjąć spadek i już knuje jak go upłynnić. Na miejscu okazuje się, że notariusz zataił przed nim wiele kwestii w tym najistotniejszą - że na terenie posiadłości znajduje się cmentarz osobliwości pełen wściekłych dusz nad którymi chłopak musi zapanować. 👻🍁Cóż to była za historia! Złożona, dopracowana, pełna detali a do tego mroczna, nieco przerażająca i potwornie wciągająca. Tym razem autorka stworzyła całkiem nowy świat będący połączeniem rzeczy starych i nowych. Nakreśliła jego historię, religię i wymyśliła od podstaw motyw życia pozagrobowego, który był czymś fenomenalnym. Dla mnie to najlepsza książka aurorki. Z jednej strony całkowicie inna niż jej dotychczasowe historie czerpiące z mitologii słowiańskiej, a z drugiej bardzo, ale to bardzo w jej stylu, bo nie rezygnuje z potworów, które przewijają się w każdej jej książce. Tym razem potwory były jednak o wiele bardziej tajemnicze i intrygujące. 🎃🍂Bardzo polecam Wam tę książkę, bo to kawał dobrego fantasy, moim zdaniem raczej 16+ i dla dorosłych. Jest brutalna, dosadna i nieco przerażająca. Nie znajdziecie tu wątku romantycznego (poza wspomnianymi romansami Maxa) ale akurat w tej historii byłby kompletnie zbędny. Nie mam się do czego przyczepić, może jedynie chciałabym wiedzieć nieco więcej o tym, co dzieje się z duszą kiedy już wraz ze swoim złotem trafi do zaświatów. Ale może autorka jeszcze kiedyś o tym napisze 😉

trzeba wiele zachęt, by sięgnąć po książkę? Jak dla mnie absolutnie nie 🙂 Tytuł również jest tak intrygujący, okładka, że aż słyszę wołający mnie głos.. Gdy mgła nadchodzi, gdy ludzie idą spać na świecie krążą duszę, szukając ukojenia. Ich okaleczone dusze błąkają się, cierpiąc i spłacając swoją pokutę. Czy odważysz się je spotkać? Poznajmy Maximusa Opokę, bohatera, który wywoła w nas sprzeczne uczucia , z jednej strony pełen dobra i podążający za głosem serca, a z drugiej egoista i cwaniak. Pakuje się w wiele kłopotów, okrada nawet własnego szefa. Los jednak przynosi mu niespotykane dziedzictwo. Dworek, który staje się jego własnością nie jest zwykłym budynkiem. Chłopak jednak tego nie wie, akcja dzieje się w swoim tempie, bez wielkiej dynamiki jednak ubóstwiam suspens, który daje nam obietnice i ani na chwilę nie nudzi. Poznajemy służbę dworku, niesamowite charaktery i tajemnice na każdym kroku. Wraz z dworkiem Maximus staje się właścicielem cmentarza osobliwości.... I to jest już tak cudowna historia, że nigdy o niej nie zapomnijcie. Idealna na Halloween 🎃🎃🎃 Poznajemy potwory, dusze splamione, pakty, cudowne opisy słowiańskich demonów. Czy znajdą swoje ukojenie? Czy odpokutują swoje winy? Autorka pisze w sposób, który mnie osobiście zachwyca. Uwielbiam sarkazm w książkach, którego tu nie brakuje. Uwielbiam, gdy przeplatają się dwa światy, pełne ciekawych postaci , które są wymyślone, a zarazem tak realne. Możemy poznać świat przestępców, cwaniaczków, a także ten odmienny, pełen luksusu wyższych sfer. Nie mogę doczekać się kontynuacji. Jest to absolutnie pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów Young Adult, tajemnic, Fantasy, ciekawych postaci i suspensu.

co łatwo jest nam się wciągnąć w fabule

SĄ. Wartka, pełna zwrotów akcji i zagadek fabuła? JEST. Wyciskające łzy, chwytające za serce sceny? SĄ! Cmentarz Osobliwości ma wszystko, czego oczekujemy od młodzieżowej książki fantasy i najchętniej wcisnęłabym ją teraz każdemu, kto tylko zjawi się na mojej drodze!

też upałów więc czekałam na tę porę roku z pewnym wytęsknieniem. i chociaż aktualnie rozkłada mnie typowa dla tego sezonu choroba, czytanie "cmentarza osobliwości" było idealnym zajęciem przy leżeniu pod kocykiem. bo właśnie - patrząc na tę książkę po prostu od razu czułam że jest to lektura odpowiednia na obecny czas, pogodę i sezon. muszę przyznać że raczej rzadko sięgałam po taki typ fantastyki. takiej mrocznej, wiecie "cmentarnej", z duszami i z creepy klimatem. mimo to "cmentarz osobliwości" swoim charakterem przypadł mi do gustu. także to chyba czas na zalety - bardzo ciekawie zbudowany świat, który wzbudził moje zainteresowanie od początku - styl - przede wszystkim nie ma tu nic do zarzucenia - czyta się łatwo, szybko i przyjemnie, dodatkowo nie czułam że to książka pisana przez osobę z Polski (tak, tak wiem - cudze chwalicie, swego nie znacie, ale ostatnimi czasy trafiałam na książki polskich autorów w których "coś nie grało", więc "cmentarz..." był miłą odmianą) - bohaterowie - bo naprawdę byli ciekawi, mieli ręce i nogi, ciekawą historię i dobrą kreację *DALSZA CZĘŚĆ W KOMENTARZU* no i jak zawsze znajdzie się też miejsce na wady: - własciwie chodzi o jedną kwestię, która dla mnie okazała się pewnym problemem. nie wiedziałam do czego ta książka dąży, kiedy rozwinie się akcja, bo tak właściwie, (wiadomo nie był to obyczaj, bo fantastyka, dusze i w ogóle) ale pomijając te aspekty po prostu przedstawia życie głównego bohatera, które polega na byciu dziedzicem tytułowego cmentarza... i tak jakby tyle? wiadomo nie z każdej książki musi płynąć jakiś niesamowity morał, ciągłe zwroty akcji i kto wie co jeszcze, ale po przeczytaniu "cmentarza osobliwości" odczuwam pewien niedosyt. książka była miłą rozrywką, ale jak dla mnie za mało angażującą. pomimo, że w aspekcie technicznym, pisarskim, kreacji bohaterów czy świata lektura była świetna, brakowało mi "tego czegoś", brakowało mi nieustannej potrzeby poznania zakończenia i wreszcie - zabrakło mocnego zakończenia (a ja w końcu do takich mam słabość) napewno nie jest to książka zła, ale też nie wybitna. mimo to była naprawdę przyjemna i wedle mojego oczekiwania - idealna na jesienny wieczór. 3⭐/5⭐

moje zdanie diametralnie się zmieniło. Autorka tej książki stworzyła przepiękny i doskonale wykreowany świat fantastyczny, w którym wszystko jest dopięte na ostatni guzik. Bohaterowie książki byli bardzo ciekawi i dość nietypowi. Ogromnie polubiłam ,,potwory" (dusze) znajdujące się na cmentarzu osobliwości. Było ich dość sporo, ale każdy z nich był inny i wyjątkowy. Najbardziej spodobała mi się postać Pięknej, która zanim została odrażającą duszą, była piękną aktorką o którą zabiegało wielu mężczyzn. Lektura jest pełna cudownych opisów miejsc, postaci i wydarzeń, co ogromnie mi się podobało. Książka ta jest idealna na jesienne wieczory z kocykiem i herbatą w dłoni. Myślę, że ta książka przypadnie do gustu osobom, które lubią ,,Vicious" autorstwa V.E.Schwab. 4,25⭐/5⭐ Mój Instagram: ostoja.ksiazkowa

Gdy wszystko się wali Max spotyka osobe która twierdzi że jest dziedzicem dworku. A z tego nie wyniknie nic dobrego prawda? "Cmentarz osobliwości" to książka która wciągnie was swoim klimatem, bohaterami, tajemnicami i nie pozwoli wam ani na chwile o sobie zapomnieć. Maximus Opoka to bohater którego polubiłam od samego początku. Kocham jego humor, osobowość i czułam jakbym czytała o kimś wyrwanym prosto z "Peaky Blinders" - Gdy czytałam opisy miast, ludzi to właśnie PB było moją pierwszą myślą w głowie. Cieszę się że miałam możliwość poznać taką właśnie książke. Reszta postaci była również ciekawie pokazana - żaden z nich nie był idealny, każdy miał swoje tajemnice i z zapartym tchem czekałam aż poznam je wszystkie. Mieszkańcy dworku bardzo mnie ciekawili, wszyscy oddawali tajemniczemu klimatowi, a odkrywanie tajemnic służby było czymś naprawde super i bawiłam się przy tym świetnie! Tytułowy "Cmentarz osobliwości" to po prostu coś cudownego - był idealnie opisany, a każda scena z nim była niezwykle ciekawa i często mnie zostawiała z wielkim "wow". Wątek dusz, paktów jest równie ciekawy i sprawi że pokochacie tą historie. Zazywczaj nie sięgam po fantasy które nie ma wątku romantycznego ale tutaj jest on totalnie nie potrzebny. Wszystkie inne poboczne wątki są równie dobrze dopracowane co główny i żaden nie odstaje od całej reszty! Plot twist ( jeśli tak to mogę nazwać ) był dobry, przez chwile nawet nie wiedziałam co się wydarzyło. Kocham styl tej książki bo mimo że mamy perspektywe maxa i tak wiele nie wiemy!! Tajemniczy klimat pozostaje aż do samego końca, w połowie nie wiedziałam czego moge się spodziewać po zakończeniu ale nie zawiodłam się na nim ani troche. "Cmenatrz osobliwości" to książka która przez swój klimat idealna na jesień i dla fanów fantasy i zagadek! Mam nadzieje że kiedyś pojawi się jeszcze jedna książka z tego świata!!

i wzruszająco. Już od pierwszych stron wciąga w wir akcji i nie pozwala się oderwać nawet na chwilę. Z ogromnym zaciekawieniem i z zapartym tchem śledziłam perypetie bohaterów. Autorka stworzyła coś świeżego i niespotykanego w literaturze z świetnie wykreowanym i zbudowanym od podstaw światem. Dostajemy tutaj historię powstania świata, opowieść o powstaniu człowieka i chciwych bóstwach oraz zostaje przedstawiona idea pochówku i życia po śmierci. Mroczny klimat dworku przenosi czytelnika do innej epoki, a cmentarz i osobliwe dusze sprawiają, że ciarki przechodzą po plecach. Główny bohater, Max, mimo że wydaje się zwykłym cwaniaczkiem, który robi wszystko dla własnej korzyści, jest mężczyzną o wielkim sercu z ogromna wrażliwością na krzywdy innych. Jego sarkastyczne poczucie humoru niejednokrotnie rozbawiło mnie do łez. Paulina Hendel stworzyła również genialnych i barwnych bohaterów drugoplanowych. Są charakterni, niedoskonali i niezwykle wiarygodni, przez co bardzo łatwo ich polubić, a nawet utożsamić się z nimi. Każdy z nich ma inne cele, które nim kierują, inne problemy, a mimo to trzymają się i wspierają jak rodzina. Ich historie bywają smutne i tragiczne, lecz to, jak sobie z nimi radzą sprawia, że na sercu robi się ciepło. Same dusze i pakty je wiążące były dla mnie czymś, co zdecydowanie przypadło mi do gustu. Podobało mi się, że każdy czyn jakiego człowiek dokonał w życiu oraz to, jak żył, miał wpływ na to, co stanie się z jego duszą w zaświatach i jaką przyjmie postać. “Cmentarz osobliwości” to książka o przemijaniu, o pamięci o tych, którzy odeszli i o niesprawiedliwości w życiu. Doskonale pokazuje różnice między bogatymi a ubogimi oraz skłania do zatrzymania się na chwilę i przemyśleń. W książce tej świat zmarłych przenika się ze światem żywych tworząc coś niesamowitego. Oprócz tego historia ta czaruje swoją prostotą, niesie wiele ważnych wartości oraz po prostu chwyta za serce. Jeśli lubicie mroczny klimat, odkrywanie tajemnic, nieprzewidywalne duchy i cynicznych bohaterów - ta książka zachwyci Was tak samo jak mnie.

o dusze. I to nie byle jakie! To już kolejna książka z gatunku Young Adult, która jest warta przeczytania w każdym wieku powyżej 14 lat. Kiedy młody człowiek należący do kasty podpada szefowi i postanawia zwiać nadarza mu się ciężka do uwierzenia sytuacja. Mianowicie Max zostaje dziedzicem dworku w dużej odległości od Żaropola, w którym już nie jest bezpieczny. Nie wie, że jego dziedzictwo jest dosyć... osobliwe. Specyficzny cmentarz ma swoje wymagania. Czy Max da sobie radę? Czy zyska sympatię swoich podwładnych? Fascynująca historia, która zaczęła się dynamicznie, następnie zwolniła, lecz nie można jej zarzucić, że nudziła, by na powrót przyspieszyć. Podobała mi się kreacja postaci, wymyślne stworzenia i kilka morałów. Za każdą duszą kryła się inna historia. Nie brakowało także wzruszeń (zwłaszcza jeśli chodzi o Opal). Czasami sama chciałabym się przenieść do dworku Maxa, by osobiście wziąć udział w tych wydarzeniach. Zostałam także pozytywnie zaskoczona, bo myślałam, że niektóre postacie nie są tym, kim się wydają a jednak... Świetnie wykreowany świat, niezwykła wyobraźnia autorki, z której pismem miałam do czynienia po raz pierwszy.

nie można nazwać nudną. Od pierwszych do ostatnich stron, ciągle się coś dzieje. Genialny pomysł na książkę, a wykreowanie duchów i całego cmentarza poprostu zabierało mnie w inny świat. Za każdym razem kiedy akcja odbywała się na cmentarzu, dosłownie miałam te wszystkie duchy przed oczami. Zdecydowanie mogę nazwać tą książkę moim odkryciem roku. Nie spodziewałam się, że książka bez wątku romantycznego może być taka dobra, ale ta była nawet więcej niż dobra. Wielkie brawa dla Pauliny bo zrobiła kawał dobrej roboty. Jednym słowem Wow.. 5/5

tej historii, nigdy nie czytałam żadnej podobnej do niej, chociaż w najmniejszym stopniu. Uwielbiam mroczną otoczkę, towarzyszącą tej książce oraz to, jak zbudowane zostało uniwersum. Przenikanie się świata żywych i umarłych....wow Jednym słowem ta historia jest CU-DO-WNA

na wieczną służbę okrutnym panom na ziemi. W takiej rzeczywistości żyje Max, drobny przestępca, który pewnego dnia zmuszony jest uciekać przed rozwścieczoną duszą. Wybawienie przynosi mu pewien notariusz, który oznajmia chłopakowi, że został dziedzicem bajecznej fortuny. Jest pewien haczyk. od teraz Max musi zajmować się duszami, które jego pradziad uwięził na cmentarzu. Ile jest takich przemienionych w potwory dusz? Dwie ? Trzy? Dziesięć? Są SETKI! A każda z nich marzy o tym, żeby rozszarpać żywych na kawałki. Powiedzieć że ta książka jest świetna to jak nic nie powiedzieć. Pokochałam w niej dosłownie wszystko, każdą stronę, każdy wyraz. Jeśli miałabym zilustrować jedną książką pojęcie "moja literatura" tą książką byłby CMENTARZ OSOBLIWOŚCI. Motyw spadku jest mega, lubię po niego sięgać, jeszcze mi się nie przejadł. W CMENTARZU, autorka podchodzi do sprawy w nowy sposób. Spadek jest czymś słodko gorzkim na to trzeba uważać. Opis potworów z cmentarza to mistrzostwo świata, każda z istot jest opisana niezwykle sensualnie i w pewnych momentach czułam jak przechodzą mnie dreszcze, kiedy o nich czytałam. Szukacie czegoś niebanalnego na jesień? Sięgnijcie po CMENTARZ OSOBLIWOŚCI. Nie pożałujecie!

się o tym, co zrobiliście i każde swoim dwóm tępym osiłkom przemówić Wam do rozsądku (co może się okazać dla Was trochę bolesne). Wykazujecie się jednak jakimś tam poziomem rozsądku i udaje Wam się uciec, zanim tamci zatłuką Was na śmierć. Staracie się więc zniknąć, żeby Wasz szef nie zdołał Was odszukać (czytaj: zabić), a wtedy zupełnie niespodziewanie spotykacie innego gościa, który twierdzi, że jesteście spadkobiercą pewnego dworku. Trafiło się Wam jak ślepej kurze ziarno, więc niewiele myśląc zgadzacie się przyjąć spadek i wyruszacie z owym typkiem do Waszego nowego majątku. Na miejscu okazuje się jednak, że oprócz dworku (i bardzo specyficznych ludzi w nim mieszkających) staliście się również właścicielem pewnego niezwykłego cmentarza, zwanego cmentarzem osobliwości, który zamieszkany jest przez potworne, rządne krwi dusze (milutko, prawda?), i Waszym zadaniem jest pilnować, żeby nic i nikt z cmentarza nie wydostało się na zewnątrz (bo wtedy mogłoby zrobić się nieciekawie), jak również, żeby nikt z zewnątrz na owy cmentarz się nie przedostał (powód jak wyżej)... No, to z tym właśnie musi się zmierzyć Maximus Opoka. . . Jeśli ten opis nie przekonał Was wystarczająco, to dodajmy do tego fakt, że ta historia napisana jest w cudowny sposób, z mnóstwem czarnego humoru. Że jest to książka, która w ciągu 15stu stron sprawiła, że najpierw ryczałam tak, że kartki były mokre od moich łez, a chwilę potem nie mogłam usiedzieć z emocji i tylko powtarzałam o rany o rany o rany o rany o matko o rany o rany. Że są tu wspaniali, specyficzni bohaterowie, których po prostu uwielbiam. No i dusze zamieszkujące cmentarz - KO.CHAM.JE!! Jeśli więc szukacie osobliwej, z creepy klimatem książki na jesień, którą pokochacie od pierwszych stron, a po skończeniu będziecie żałować, że jak to, to... To już? - przeczytajcie ,,Cmentarz osobliwości". genialne/10, uwielbiam 🤎👻

nie tylko) zachwycać się może jej najnowszą powieścią. Dodam jedynie, że jest chyba najlepszą z dotychczasowych, a że warto po nią sięgnąć – o tym poniżej. Mamy tu chłopaka, który zostaje spadkobiercą pięknej nieruchomości. W zabytkowym dworze, w którym zamieszkał nic nie dzieje się normalnie. Na pobliskim cmentarzu bowiem, należącym do dworu, rezydują duchy, a Max musi zrobić wszystko, by go nigdy nie opuściły. Pyszna była to lektura. Podobna ((jeśli chodzi o fabułę) szalenie do powieści V.E. Schwab, ale za to napisana piękniej i z olbrzymią drobiazgowością. Sceny grozy cudownie przeplatały się tu z dowcipnymi i zaskakującymi, dialogi pierwszorzędnie ilustrowały treść, a bohaterowie to postaci dopieszczone w każdym szczególe. To wyjątkowa, plastycznie i z rozmachem napisana, barwna opowieść o przemijaniu i tym, jak ważna jest pamięć o tych, którzy odeszli. Historia, która zachwyca swoją wyjątkowością i niebanalnymi rozwiązaniami. To książka szalenie emocjonalna, wywołująca w trakcie lektury całe spektrum odczuć; od smutku i niemal depresyjnej melancholii, poprzez euforię aż do szoku spowodowanego plot twistami fabularnymi. Emocje zawsze towarzyszą lekturze książek Pauliny Hendel, ale oprócz nich, tych nawarstwiających się jedna po drugiej, autorka potrafi też czytelnika przytrzymać na dłużej. Jedno zdanie, wtrącenie, lub zaznaczenie jak ważna jest scena, może spowodować u czytelnika korowód myśli nad własnym życiem, jego celowością i tym, co dalej. Polecam gorąco! Nie wahajcie się jej czytać!

wrażenie, jakbym na cmentarzu był zupełnie sam. A jednocześnie doskonale wiedziałem, że dusze mnie obserwują. Jedne myślały o mnie ciepło, co nie przeszkodziłoby im mnie zabić, gdyby tylko miały okazję, inne mnie nienawidziły i z wielką chęcią rozerwałyby na strzępy. Ale wszystkie czuły wobec mnie pewien respekt." 🪦🪦 Niektórzy mają "Gilmore Girls" (po polsku "Kochane kłopoty"), które oglądają każdej jesieni, ja natomiast znalazłam książkę która będzie moim "must read" każdego roku. Nie wiem od czego zacząć, ponieważ co tu dużo mówić, ta powieść jest po prostu DOSKONAŁA. Paulina Hendel stworzyła zupełnie nową, niezwykle oryginalną, niesamowitą i wciągającą rzeczywistość, z bohaterami, którym daleko do ideału. Jedni są egoistycznymi cwaniakami, inni nieprzyjemnymi gburami albo okrutnymi psychopatami, a jeszcze inni przerażającymi potworami. A mimo to i tak będziecie ich uwielbiać i ekscytować się ich poczynaniami, gwarantuję. "Cmentarz osobliwości" to perfekcyjna mieszanka horroru i fantastyki, a w moim odczuciu też powieści gotyckiej. Mroczny, niepokojący klimat przeplata się z czarnym humorem, dramatem i z mrożącymi krew w żyłach scenami. Będzie tajemniczo, strasznie i krwawo (a nawet obrzydliwie), momentami zabawnie, ale też wzruszająco, jednym słowem IDEALNIE. Przedłużałam jak mogłam, gdyby było to możliwe czytałabym tę historię przez cały sezon jesienno-zimowy, niestety ma ona tylko niecałe 500 stron. Potrzebuję zdecydowanie więcej, a tymczasen przeczytam ją jeszcze raz 🖤

którą powinien przeczytać każdy, bo jest naprawdę tego warta. [Współpraca z wydawnictwem]