Daisy Jones & The Six

ciężkiej pracy oraz nienawiści. Zdecydowanie sporo tu emocji. Aż trudno jest uwierzyć, że jest to fikcyjna opowieść. W trakcie czytania ma się ochotę kupić płytę zespołu, obejrzeć ich koncerty i jeszcze bliżej poznać bohaterów. Naprawdę można zapomnieć, że Daisy Jones & The Six nigdy nie istnieli. Poznajemy zespół jako zgranych znajomych, którzy wspólnie lubią tworzyć muzykę. Dołącza do nich Daisy, która początkowo miała być solistką. Zespół szybko zyskuje na ogromnej popularności, staje się w pewien sposób ikoną. Kto by pomyślał, że ikona przestanie tak szybko istnieć? Kto by pomyślał, że tak zgrany zespół sam zechce zakończyć działalność? To wszystko stało się z dnia na dzień i bohaterowie są w stanie o tym opowiedzieć dopiero po wielu latach. I jedno jest pewne - pamięć, po tylu latach, lubi płatać figle, więc... komu tak właściwie wierzyć? ;) Bardzo ciekawy zabieg opowiadania historii.

który niestety w rzeczywistości nie istnieje. Cała grupa tworzyła się powoli i stopniowo zaczynając od dwóch braci kochających muzykę. Do zespołu co jakiś czas dołączały nowe i utalentowane osoby. Grupa muzyków z Billy'm Dunne'm na czele osiągała coraz to większe sukcesy, jednak nadal im czegoś brakowało, a raczej kogoś. Na scenie zaczęła pojawiać się niejaka Daisy Jones, która była obdarzona niezwykłym talentem wokalnym. Szybko zyskiwała popularność, a jej utwory stawały się hitami. Jednak solowa kariera nie wystarczyła dziewczynie, która jest żądna sukcesu. The Six postanowiło połączyć siły z Jones i zaczęli tworzyć razem muzykę. Ale czy wszystkim odpowiada to rozwiązanie? Z powyższego opisu może się wydawać, że książka ta jest płytka, a historia dotyczy tylko sławy i pieniędzy. Jednak już od pierwszych stron dowiadujemy się, iż życie nigdy nie jest idealne i każdy z nas boryka się z problemami. Daisy wychowywała się z zamożnej rodzinie, dzięki czemu miała wszystko czego sobie zapragnęła. Niestety była bogata tylko pod względem materialnym. Dziewczyna od zawsze była samotna, mimo że otaczało ją grono innych ludzi. Szukała przyjaciół w każdych napotkanych osobach. Nie doświadczyła rodzicielskiej miłości, co zdecydowanie było najgorsze. Daisy nie potrafiła sobie sama radzić z problemami, więc szukała pomocy w używkach. Autorka poruszyła ważne tematy i w swojej pracy pokazała, że każdy człowiek może posiadać zupełnie inne wartości życiowe. Jest to piękna oraz wzruszająca książka, dzięki której możemy dowiedzieć się, że pieniądze to nie wszystko, a używki nie rozwiążą naszych problemów. T. J. Reid zawarła w powieści również przyjaźń i miłość, która jedynie wszystko komplikuje. Przechodząc do bohaterów chciałabym od razu zaznaczyć moją miłość do Daisy. Rudowłosa jest silna, ale również przepiękna, co często wykorzystywała w swojej branży jako pomoc. Jones jest idealnym przykładem tego, że kobiety potrafią sobie same radzić używając sprytu. Daisy jest bardzo mocną, a przede wszystkim charakterną postacią. Billy Dunne tak samo jak wokalistka również potrafi postawić na swoim, co zdecydowanie komplikowało im pracę. Nikt nie chciał dać za wygraną, więc musieli szukać kompromisów. Wszyscy bohaterowie są dobrze wykreowanie, albo się ich kocha, albo nienawidzi i nie ma nic pomiędzy. Jedyne, co nie do końca mi się podobało był styl jakim napisała to autorka. Na samym początku było mi ciężko się zabrać za czytanie, ponieważ jest to zrobione w dość specyficzny sposób, a mianowicie w formie wywiadu. W pierwszych rozdziałach nie mogłam się odnaleźć, bo osób było naprawdę dużo i ciężko było zapamiętać kto kim jest. Im więcej jednak czytałam tym bardziej orientowałam się we wszystkim. Przyznam, że jest to ciekawa forma i mała odskocznia od standardowych książek. Dzięki temu mogliśmy poznać myśli wszystkich postaci oraz jak wyglądały różne sytuacje z punktu widzenia danej osoby. Taki zabieg zdecydowanie bardziej angażuje w czytanie i pozwala nam na przeżywanie całej historii na swój sposób. "Daisy Jones & The Six" jest bardzo wartościową książką, którą każdy z nas powinien przeczytać. Powinniśmy wiedzieć, że życie nigdy nie jest idealne, a miłość nie rozwiąże wszystkich naszych problemów.

nie przypadła mi do gustu. Bohaterowie często mnie denerwowali i nie przywiązałam się do nich. Niemniej jednak, nie mogę powiedzieć, że nie jest to ciekawa i dobra pozycja, która odsłania prawdę o świecie celebrytów. Autorka porusza w tej książce bardzo ważny i, niestety, powszechny wśród tego społeczeństwa problem, jakim są narkotyki i inne używki. Uwidacznia, jak cienka granica dzieli człowieka od uzależnienia, a jaki wielki mur stoi przed tym, żeby z niego wyjść. To opowieść o ludzkich słabościach, staczaniu się na dno i mierzeniu się ze swoimi demonami. „Daisy Jones & The Six” opowiada o miłości - tej toksycznej, wyniszczającej, a także o tej wzmacniającej i podnoszącej na duchu. Bohaterowie są pełni pasji i zamiłowania do tego, co robią. Wytrwale i z determinacją dążą do osiągnięcia swoich marzeń. Jednak ambicja i zapał sprawiają, że muzycy często nie zważają na uczucia innych. Poza tym, historia wręcz ocieka muzyką i klimatem lat siedemdziesiątych. Jest tutaj mnóstwo nawiązań do pisania piosenek, całego procesu i produkcji muzyki, a także kulisy trasy koncertowej. Muzyka jest tutaj tak żywa, że czytający sam może te dźwięki usłyszeć i poczuć w sobie. Jeśli lubicie taki klimat, spodobał Wam się film „Narodziny gwiazdy”, czy „Bohemian Rhapsody”, to myślę, że ta lektura również przypadnie Wam do gustu. Jestem pod ogromnym wrażeniem, że autorka sama wykreowała tak złożoną oraz bardzo autentyczną rzeczywistość - stworzyła biografię fikcyjnego zespołu, w co trudno mi było uwierzyć po przeczytaniu książki. Ciekawym zabiegiem jest przedstawienie tej historii z tak wielu perspektyw, ponieważ w formie wywiadu. To było moje pierwsze spotkanie z taką koncepcją powieści i było to zupełnie odmienne doświadczenie. Co więcej, często w zabawny sposób, przedstawia to, jak jedna, ta sama sytuacja jest odbierana i widziana przez różne osoby zupełnie inaczej. Bowiem każdy ma swój punkt widzenia i swoją unikalną perspektywę.

który niestety w rzeczywistości nie istnieje. Cała grupa tworzyła się powoli i stopniowo zaczynając jedynie od dwóch braci kochających muzykę. Do zespołu co jakiś czas dołączały nowe i utalentowane osoby. Grupa muzyków z Billym Dunne’m na czele osiągała coraz to większe sukcesy, jednak nadal im czegoś brakowało, a raczej kogoś. Na scenie zaczęła pojawiać się niejaka Daisy Jones, która była obdarzona niezwykłym talentem wokalnym. Szybko zyskiwała popularność, a jej utwory stawały się hitami. Jednak solowa kariera nie wystarczyła dziewczynie, która jest żądna sukcesu. The Six postanowiło połączyć siły z Jones i zaczęli tworzyć razem muzykę. Ale czy wszystkim odpowiada to rozwiązanie? Z powyższego opisu może się wydawać, że książka ta jest płytka, a historia dotyczy tylko sławy i pieniędzy. Jednak już od pierwszych stron dowiadujemy się, iż życie nigdy nie jest idealne i każdy boryka się z problemami. Daisy wychowywała się w zamożnej rodzinie, dzięki czemu miała wszystko czego sobie zapragnęła. Niestety była bogata tylko pod względem materialnym. Dziewczyna od zawsze była samotna, mimo że otaczało ją grono innych ludzi. Szukała przyjaciół w każdych napotkanych osobach. Nie doświadczyła rodzicielskiej miłości, co zdecydowanie było najgorsze. Daisy nie potrafiła sobie sama poradzić z problemami, więc szukała pomocy w używkach. Autorka poruszyła ważne tematy i w swojej pracy pokazała, że każdy człowiek może posiadać zupełnie inne wartości życiowe. Jest to piękna oraz wzruszająca książka, dzięki której możemy dowiedzieć się, że pieniądze to nie wszystko, a używki nie rozwiążą naszych problemów. T. J. Reid zawarła w powieści również przyjaźń i miłość, która jedynie wszystko komplikuje. Przechodząc do bohaterów chciałabym od razu zaznaczyć moją miłość do Daisy. Rudowłosa jest silna, ale również przepiękna, co często wykorzystywała w swojej branży. Jones jest idealnym przykładem tego, że kobiety potrafią sobie same radzić używając tylko sprytu. Daisy jest bardzo mocną, a przede wszystkim charakterną postacią. Billy Dunne tak samo jak wokalistka również potrafi postawić na swoim, co zdecydowanie komplikowało im pracę. Nikt nie chciał dać za wygraną, więc musieli szukać kompromisów. Wszyscy bohaterowie są tak dobrze wykreowani, że albo się ich kocha, albo nienawidzi. Jedyne, co nie do końca mi się podobało był styl jakim napisała to autorka. Na samym początku było mi ciężko się zabrać za czytanie, ponieważ jest to zrobione w dosyć specyficzny sposób, a mianowicie w formie wywiadu. W pierwszych rozdziałach nie mogłam się odnaleźć, bo tych osób było naprawdę dużo i ciężko było zapamiętać kto kim jest. Im więcej jednak czytałam tym bardziej orientowałam się we wszystkim. Przyznam, że jest to ciekawa forma i mała odskocznia od standardowych książek. Dzięki temu mogliśmy poznać myśli wszystkich postaci oraz jak wyglądały różne sytuacje z punktu widzenia danej osoby. Taki zabieg zdecydowanie bardziej angażuje w czytanie i pozwala nam na przeżywanie całej historii na swój sposób. „Daisy Jones & The Six” jest bardzo wartościową książką, którą każdy z nas powinien przeczytać. Powinniśmy wiedzieć, że życie nigdy nie jest idealne, a miłość nie rozwiąże wszystkich naszych problemów.

Los Angeles w tle. Autorka ma na swoim koncie bestseller '' Siedmiu mężów Evelyn Hugo''. Powieść przedstawia losy rock'n'rollowego zespołu '' Daisy Jones & The Six ''. Zespół ten z dnia na dzień staje się najbardziej popularnym zespołem na świecie. Wydawać by się mogło, że wszystko idzie w dobrym kierunku, jednak na jednym z koncertów ich kariera dobiega końca. Co sprawiło, że zespół się rozsypał, gdy wszystko dopiero nabrało tempa ? '' Gdy w mig rozumiesz drugą osobę, masz wrażenie, że jesteście na takim poziomie, na jakim nie jest nikt inny ''. Każdy z bohaterów pokazuje swoją własną wizję tego co doprowadziło do powstania oraz zakończenia ich kariery. Przez cały czas odnosiłam wrażenie, że istnieli oni naprawdę. Autorka po raz kolejny stworzyła postacie, na tyle autentyczne, aby uwierzyć w przedstawioną historię. '' Świadomość tego, że jest się dobrym, to nie wszystko. W pewnym momencie chcesz, żeby dostrzegł to też ktoś inny. Kiedy docenia cię ktoś, kogo podziwiasz, zmienia to sposób, w jaki postrzegasz samą siebie''. Czytając historię zespołu, nie mogłam uwierzyć, że on nigdy nie istniał. Dodatkowo autorka stworzyła setlistę ich piosenek oraz przedstawiła ich losy za pomocą wywiadów z poszczególnymi członkami, co nadaje autentyczności przedstawionym wydarzeniom. Książka spodoba się osobom, które polubiły '' Siedmiu mężów Evelyn Hugo '' oraz tym, które lubią realistyczne historię.

stało, że nagle ich drogi się rozeszły? Ta historia huczy od emocji. Bohaterowie rezonują ze sobą, nieprzerwanie podkręcając już i tak silne, wzajemne napięcie, a wszystko za sprawą niebanalnej narracji. Jeśli przywykliście do tradycyjnej formy, typowej składanki opisów i dialogów - zmieńcie płytę. W książce Taylor Jenkins Reid akcja rozgrywa się na łamach wywiadu z członkami zespołu - fikcyjnego zespołu! - który scala szeroką gamę osobowości, jednocześnie pozwalając każdemu na swoje przysłowiowe pięć minut. Poznajemy więc perspektywę kolejnych rock'n'rollowych gwiazd i osób z ich otoczenia, mogąc się jedynie domyślać, kto mówi nam prawdę, a kto z lekka fałszuje. Spośród nich najjaśniej i tak zawsze lśnić będą Daisy (która inspiruje) i Billy (którego albo się lubi, albo nie; ja go po prostu rozumiem), Karen i Graham (którzy i razem, i osobno dopełniają brzmienie całej opowieści), a Warren, Pete i Eddie, chcąc nie chcąc, pozostaną w cieniu pozostałych. Ich zachowania (mam tutaj na myśli całą grupę) wydawały mi się momentami trochę... oderwane od rzeczywistości. Rozumiem muzycy, artyści, ale wciąż coś mi tam nie grało. Nie umniejsza to jednak całej książce. Chyba po prostu lubię czytać o skomplikowanych losach ludzi z pasją. A skoro już o pasji mowa - TE PIOSENKI! Nawet sobie nie wyobrażacie, jak bardzo chciałabym móc ich teraz posłuchać, porównać ze swoim wyobrażeniem o nich. Wierzcie lub nie, ale podczas czytania słyszałam je głośno i wyraźnie. Całość wywarła na mnie kolosalne wrażenie, toteż nagroda Goodreads Choice Award zdobyta przez "Daisy..." w 2019 roku kompletnie mnie nie dziwi. Liczę, że już niedługo znów zrobi się o niej głośno za sprawą nadchodzącej ekranizacji. Węszę tutaj kolejny, wielki wakacyjny hit.

formie wywiadu z niezwykle popularnym w latach siedemdziesiątych zespołem. Napisana tak lekko i autentycznie, że będziecie się zastanawiać, czy przypadkiem opisane osoby nie istniały naprawdę. Piosenki stworzone specjalnie dla tej pozycji, umieszczone na końcu książki, tylko dopełniają ten skrupulatnie stworzony obraz zespołu. Historia powstania i lata chwały rockowej kapeli – banalne prawda? Pod tą maską zyskujemy jednak powieść o ludziach pełnych pasji, poświęceniach, wierze w bliskich, miłości i walce o swoje marzenia. Realizm nie zatrzymuje się jedynie na świecie i atmosferze rock&rolla. Postacie doskonale wtapiają się w rzeczywistość lat siedemdziesiątych i każda z nich jest niesamowitą indywidualnością. Mimo że książka nie skupia się (jak w przypadku Evelyn Hugo) na jednej silnej kobiecie, w zespole i poza nim nie brakuje mocnych bohaterek. Podążają zupełnie różnymi drogami – Camila, niezwykle wytrzymała i pewna swoich przekonań, żyjąca muzyką Karen czy zagubiona, ale nieugięta Daisy – każda z nich ukazuje odmienną siłę kobiet. Różnorodność charakterów postaci jest tu jednym z najważniejszych elementów. Nawet przez moment nie przestajemy widzieć w nich prawdziwych ludzi – mają swoje wady i popełniają błędy. Niekiedy nawet bardzo duże. Kierują się różnymi priorytetami, mają inne cele i pomysły na własne życie. Mierzą się z codziennymi problemami i uzależnieniami – narkotyki, alkohol, seks. Wszystkich ich łączy jednak miłość do muzyki. Co jednak w pewnym momencie przeważyło nad tym i zespół się rozpadł? Autorka zabiera nas w trasy koncertowe The Six i Daisy Jones, pokazując kulisy niedostępne dla fanów w czasach świetności kapeli. Rozterki, przyjaźnie, kłótnie i miłość. Na scenie są jednością, jednak dzięki wypowiedziom członków zespołu i osób postronnych – widzimy, jak wiele było poglądów i wersji tego, co działo się poza nią. I jak wiele z nich – jak to w życiu bywa – nie pokrywa się ze sobą. Ile poświęceń, walki i łez zapłaciło za sukces Daisy Jones & The Six? Czy było warto?

"Daisy Jones & The Six" tej samej autorki. Muszę przyznać, że ta pierwsza wywarła na mnie większe wrażenie, ale uważam, że obie książki są warte przeczytania. "Daisy Jones & The Six" to opowieść o fikcyjnym zespole rock'n'rollowym, który był bardzo popularny w latach 70. w Stanach Zjednoczonych. W książce możemy zaobserwować początki zespołu, drogę, którą musiał przejść, żeby zdobyć sławę, jak na jego losy wpłynęło dołączenie Daisy Jones oraz - co najważniejsze - co doprowadziło do jego rozpadu. Poznajemy poszczególnych członków grupy, relacje, które ich łączyły, widzimy przyczyny napięć między nimi i nagłego rozpadu zespołu, będącego na szczycie popularności. Ksiażka jest napisana w formie wywiadu, dzięki czemu widzimy perspektywę każdej z osób tworzących grupę, a także rodziny, przyjaciół i ludzi, którzy współpracowali z Daisy Jones & The Six. Książka posiada niepowtarzalny klimat: lata 70., rock'n'roll i Los Angeles w tle. Poza tym, historia w niej przedstawiona jest oryginalna, ciekawa i dopracowana. Autorka zadbała o szczegóły, widać, że orientuje się w temacie muzyki i to sprawia, że cała opowieść wydaje się być autentyczna, tak jakby zespół Daisy Jones & The Six istniał naprawdę. Podobał mi się fakt, że bohaterowie byli ludzcy, to znaczy popełniali błędy i żaden z nich nie był idealny. Przez to łatwiej było ich polubić, bo przypominali nas samych. Uwielbiam Taylor Jenkins Reid za to, jakie wymyśla historie, za ich klimat i świetnie wykreowanych bohaterów. I mimo, że zdecydowanie wolę "Siedmiu mężów Evelyn Hugo", świetnie się bawiłam czytając "Daisy Jones & The Six" i nie mam jej absolutnie nic do zarzucenia. Szkoda, że to wszystko fikcja, bo naprawdę chętnie posłuchałabym piosenek tego zespołu. Polecam!

Six". Dawno żadna książka nie sprawiła, że mialam metlik w głowie. Nie wiedzialam co jest prawda, a co fikcja literacką. Autorka wprawiła mnie w nielada konsternację, nie mogłam dojść do siebie przez kilka dni. Z mojej strony ogromne chapeau bas dla autorki za sam pomysł, za to, że sprawia, iż czytelnik ma wrażenie, że jest częścią The Six. Nigdy zbytnio nie interesowałam się latami '70, 80'. Nie fascynowało mnie hipisowskie życie. Sięgając po tą książkę miałam mieszane uczucia czy sie odnajdę w tej historii. Nie tylko sie w niej odnalazłam - zafascynowała mnie i do reszty pochłonęła mnie ta historia!

Mężów Evelyn Hugo" i wiedziałam czego mam się spodziewać. Czy dostałam to czego oczekiwałam? Z pewnością Taylor Jenkins Reid zasługuje na miano autorki, która najlepiej kreuje postacie. Przy lekturze "Daisy Jones and The Six", tak jak w przypadku Hugo, musiałam się powstrzymywać, żeby nie sprawdzić czy członkowie zespołu rzeczywiście nie istnieli. Bohaterowie są idealnie zrównoważeni, mają wiele zalet ale także wad - dzięki temu wydają się niesamowicie realistyczni. Może nie są to postacie, które pokochałam lub z którymi bym się zżyła. Często nie zgadzałam się z ich decyzjami. Wielu z nich polubiłam dopiero pod koniec, innych wcale. Ale nie zawsze w książkach chodzi o to, aby pokazać postać idealną i łatwą do polubienia. Tak jak w przypadku Hugo podczas czytania miałam wrażenie, że znajduję się w starym Hollywood, tak tutaj klimat rock and rolla aż się z książki wylewał. Widać że autorka zna się na temacie - muzyka oraz kultura lat 70. nie były dla niej czymś nowym. Niestety nie odczuwałam przy czytaniu aż tak wielu emocji, jak duża część czytelników. Nie przeżywałam dramatów bohaterów, ani końcówki . No właśnie, końcówki – była nijaka. Spodziewałam się jej, ale gdzieś z tyłu miałam nadzieję, że autorka mnie zaskoczy, wgniecie w fotel nagłym plot twistem. Niestety zawiodłam się. Książkę polecam ale osobiście preferuję Evelyn Hugo.

formie wywiadu nadawała zdecydowanie bardziej książce klimat muzyczny. Perspektywa pokazania tych samych wydarzeń okiem poszczególnych członków zespołu, pokazuje nam, że dla kogoś coś nie jest ważne, a dla innego jest to najważniejsza rzecz w danym momencie. Dla jednego może być to rodzina, a dla drugiego zdobycie sławy. Autorka pokazuje nam też, że sława to nie jest coś, co trwa cały czas. Można być na fali, a za chwilę z tej fali spaść. Trzeba doceniać to, co dostajemy od życia i starać się tego nie stracić.

roku odbywa się ich koncert, na którym szaleją tłumy, jednak nikt jeszcze wtedy nie wie, że to ich ostatni wspólny występ. Opowiedziana historia ma wyjaśnić co doprowadziło do rozpadu kultowej grupy, co wydarzyło się między jej członkami. Fascynująca powieść w klimacie Los Angeles lat 70. i porywającej muzyki. Na początku tego roku poznałam inną powieść od tej autorki, czyli “Siedmiu mężów Evelyn Hugo” i bardzo się zachwyciłam. Dlatego sięgając po “Daisy Jones and The Six” miałam duże oczekiwania i nadzieje, które… zostały zaspokojone! Muszę przyznać, że początek nie od razu mnie porwał. Czułam, że to dobrze prowadzona, ciekawa, klimatyczna opowieść, ale gdzieś z tyłu głowy miałam te emocje z historii o Evelyn, których tu mi na starcie nieco brakowało. Natomiast z każdą stroną było lepiej, z każdym zdarzeniem budującym relacje między bohaterami było czuć mocniejsze napięcie, aż w końcu przyszedł taki moment, gdzie moje emocje sięgnęły zenitu i już wiedziałam, że ta powieść jest wyjątkowa, że trafiła do mojej wrażliwości. Autorka znowu stworzyła niesamowicie realistycznych bohaterów, w których istnienie mogłabym uwierzyć. Gdyby ktoś powiedział mi, że to historia prawdziwego zespołu, nie miałabym żadnych wątpliwości. Do tego postawiła ich przed prawdziwymi problemami, z którymi boryka się wielu z nas: uzależnienia, krzywdzące wybory, nieszczęśliwe miłości, spięcia między bliskimi sobie ludźmi. A to wszystko okraszone muzyką, w którą bohaterowie wkładają swoją duszę, myśli, których nie mogliby wypowiedzieć. Wspomniałam już o tych bardzo rzeczywistych bohaterach i trochę się przy nich zatrzymam. To naprawdę świetnie wykreowane postacie, z mocnymi charakterami, z różnymi priorytetami i marzeniami. Oczywiście, jedne postacie są bardziej pierwszoplanowe, a tym samym lepiej dopracowane, a inne mniej, bo stanowią drugi, czy trzeci plan. Najbardziej zaangażowałam się w wątki Daisy i Billy’ego. Daisy to pewna siebie, zdeterminowana kobieta, która zna swoje cele i nie pozwoli sobą pomiatać, jest oszałamiająco piękna i ma niesamowity głos - wrodzony talent, który wszystkich zachwyca. Bardzo podobała mi się jej silna postawa, natomiast nie jest to idealna postać, co oczywiście dodaje jej głębi i prawdziwości. Ma swoje problemy, pomimo tej pewności siebie często poszukuje potwierdzenia swojej wartości, angażuje się w relacje, które nie są dla niej dobre, skłania się ku autodestrukcyjnym zachowaniom. Billy to natomiast typowy frontman, ma w sobie to coś, co przyciąga tłumy, wie, jak prowadzić zespół, choć często nadużywa swej “władzy”. On również ma w życiu wiele trudności, popełnia błędy, które rzutują na całe jego życie, robi rzeczy, które nie są dobre ani dla niego, ani dla jego otoczenia. Można powiedzieć, że oboje są złamani. To, co na kartach książki działo się między Daisy, a Billy’m (musicie dowiedzieć się sami o czym mówię) wywołało we mnie najwięcej emocji, złamało mi wręcz serce, ich relacja to coś niesamowitego, skomplikowanego, pełnego napięcia. Chciałabym Wam o tym bardzo dużo opowiedzieć, ale weszłabym na teren spoilerów, dlatego mogę tylko zachęcić Was do sięgnięcia po powieść i poznania ich relacji. Oprócz tych postaci jest jednak sporo innych, które również niosą ze sobą wartościowe wątki: Graham, Karen, Camila - ich losy też musicie poznać. Przejdźmy do klimatu: lata 70., słoneczne miasta, pasjonująca muzyka tworzą bardzo dobre tło dla tej powieści. Imprezy, na jakie uczęszczali członkowie zespołu, godziny spędzone w studiu nagraniowym, ogromne koncerty, jakie organizowali - to wszystko składa się na zjawiskową atmosferę. Chociaż nie słyszymy granej przez zespół muzyki, to możemy poczuć emocje towarzyszące wykonywaniu niektórych utworów, a także przeczytać ich teksty, które umieszczone są na końcu książki! Wspaniałe jest to, że autorka oprócz stworzenia tej fenomenalnej historii napisała jeszcze teksty piosenek, abyśmy mogli lepiej wczuć się w opowieść. A to wszystko autorce udało się osiągnąć przy użyciu narracji w formie wywiadu z członkami zespołu i osobami związanymi z grupą. Taka narracja świetnie się tu sprawdza: dodaje wiarygodności bohaterom, którzy wypowiadają się osobiście, a jednocześnie dodaje suspensu związanego z tym, że nie mamy pewności, czy dana postać mówi wszystko, czy jej wypowiedź jest zgodna z prawdą. Bardzo ciekawe były momenty, kiedy jedno wydarzenie było bardzo różnie odbierane przez różne postacie, pokazywało to subiektywność odbioru zdarzeń i opowiadania o nich oraz zmuszało czytelnika do samodzielnego odnajdywania prawdy. Samo odkrycie kto przeprowadza te wywiady też dodaje historii pewnej głębi, trochę nowego wymiaru. Mogłabym jeszcze pisać i pisać, ale przecież chcę, żebyście sami zapoznali się z powieścią “Daisy Jones and The Six”. W ostatnim czasie podbiła książkowy świat i moim zdaniem w pełni zasłużenie. Czuję, że emocje jakie we mnie wywołała, zaangażowanie w pewne relacje pozostanie we mnie na długo. Czytajcie, wciągajcie się w klimat lat 70. i dajcie się jej porwać! A mi pozostaje czekać na serial na jej podstawie, który zapowiedziano już jakiś czas temu, wspaniale będzie usłyszeć te utwory i ujrzeć bohaterów na ekranie!