Jak oddech

to, że książka jest drugą częścią serii to odpowiednie nawiązania do poprzedniej serii pozwalają na bardzo dobry odbiór tej prawdziwie zimowej opowieści. Czytając poznajemy Hanię, która jest studentką, a w czasie wolnym pracuje w małej warszawskiej kawiarence. Nasza bohaterka naprawdę dużo w życiu przeszła. Gdy została osierocona zaadoptował ją i brata ich starszy przyrodni brat. To dzięki niemu i jego żonie odnalazła swój dom i odbudowała poczucie bezpieczeństwa. Kilka lat temu straciła swojego chłopaka Łukasza, który przegrał nierówną walkę z chorobą. Dość długo nie potrafiła się pozbierać po tej tragedii. Pewnego dnia na kawiarnię napada zdesperowany sprawca i rabuje utarg. Zabiera też ulubione kolczyki Hani… Klika dni później złodziej próbuje wrzucić skradzione rzeczy do skrzynki na listy w domu dziewczyny. Wyrzuty sumienia nie pozwalają mu zatrzymać łupu. I tak zaczyna się ich wspólna historia… Jesteście ciekawi co się wydarzy? Będzie się działo! Dawno nie czytałam tak fajnie napisanej książki, zachwyciłam się nią. Lektura porusza wielkiego kalibru życiowe problemy – osierocenie, chorobę, śmierć dziecka w wyniku choroby… Autorka umiejętnie zaszyła je w historii dwójki młodych ludzi i pozwoliła im odgrywać swoje role. Najlepiej jak umieją. Nie brakowało łez, smutku, żalu, ale też miłości, uśmiechu, szczęścia… Wszystko to splotło się w odpowiednich proporcjach w całość. A efekt możecie sami ocenić. Na uwagę zasługuje naprawdę ciekawa kreacja młodych, nieszablonowych bohaterów. Te postaci są wiarygodne – wzbudzają we mnie zaufanie i żywię do nich ogromną sympatię. Na każdym kroku bardzo im kibicowałam! Bardzo się cieszę, że w moje ręce wpadła „Jak oddech”! Tak lekko i miło, mimo poruszanych ciężkich tematów, mi się ją czytało. Tyle ciepła i emocji wniosła w moją codzienność, a końcowe sceny wywołały we mnie łzy wzruszenia. I to takie solidne. Dziękuję Autorce za tę wspaniałą przygodę!

"Jak oddech" tak właśnie zrobiłam - wiedziałam, że bohaterami są Hania i Leo, ale nic poza tym. I w sumie cieszę się z tego faktu, bo przynajmniej miałam zaskoczenie, którego by nie było, gdybym przeczytała opis. Historię starszego brata Hani, Dominika, opisaną w "Jak powietrze" czytałam już kilka lat temu, więc tym bardziej byłam ciekawa co też autorka wymyśliła dla jego siostry. "Jak oddech" to jedna z tych książek, które wprost pochłaniają od pierwszych stron i trzymają aż do samego końca. Hania i Leo poznają się w dość niecodziennej okoliczności, po której, razem z Hanią, zastanawiałam się "dlaczego on to zrobił?". Jednak z zafascynowaniem śledziłam ich dalsze spotkania - po głowie kłębiło mi się mnóstwo pytań i byłam bardzo ciekawa odpowiedzi. Ucieszyłam się na wieść, że mamy do czynienia także z Dominikiem i Oliwią - bohaterami poprzedniej części. Wtedy Hania i jej brat bliźniak Kacper byli małymi dziećmi, a teraz są już młodymi dorosłymi. Powiem Wam, że ta książka jest przepełniona emocjami, niekoniecznie tymi pozytywnymi. Ona jest taka... Życiowa. Przewija się tutaj także trudniejszy temat, a mimo wszystko z każdą stroną coraz bardziej zakochiwałam się w tej historii. Czułam, że złamie mi serce, a jednak brnęłam w nią całą sobą. Przeczytałam tę książkę w nieco ponad dwa wieczory i przyznam szczerze, że... Ja chcę więcej! Mam niedobór, chciałabym jeszcze wrócić do tej historii, zaczytać się w dalszym ciągu... Zaczęłam czytać już coś innego, ale to nie to, moje myśli wciąż wracają do Hani i Leo...

przeznaczenie (kto czytał, sami powiedźcie, ile jest takich zabiegów okoliczności 🤭) sprawiło, że stają sobie na drodze. To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i było ono jak najbardziej udane. Moja druga pozycja z książek w klimacie zimowo-świątecznym. Mimo, iż nie czuć w książce atmosfery świąt, to z pewnością nie brakuje w niej bohaterom śniegu oraz miłości. Miłość czuć było bardzo mocno. Jest to historia niezwykle wzruszająca już od samego początku. Dzięki lekkości pióra pani Agaty tę historię się wręcz pochłania, a łzy niekiedy same leciały ciurkiem. Książkę gorąco polecam!

nich skupia się fabuła. To Hania siostra Dominika jest główną bohaterką powieści. Ta mała, rezolutna dziewczynka z poprzedniej części, wyrosła na piękną młodą kobietę, która studiuje i dorabia sobie w kawiarni. Niedawno straszna choroba zabrała miłość jej życia i próbuje się jakoś pozbierać. Na szczęście może liczyć na wsparcie rodziny, a szczególnie opiekuńczego brata bliźniaka, Kacpra. Pewnego wieczoru pada ofiarą napadu, który odmieni nie tylko jej życie. Nie wiem, czy będę umieć wyrazić słowami, co czułam, czytając tę książkę. Chyba tylko ten, kto przeżył podobną tragedię, utratę męża, przyjaciela czy dziecka potrafi sobie wyobrazić ten ogrom emocji, z którym zmagają się bohaterowie. To bardzo trudna, ale przepiękna historia o dwójce młodych, poranionych ludzi, których przewrotny los stawia na swojej drodze. Nie bez powodu… ,,Kiedy jestem z tobą, naprawdę wierzę, że potrafię latać i po raz pierwszy ufam, że moje skrzydła mnie nie zawiodą, kiedy wreszcie zdecyduję się skoczyć.” Hania i Leo są przykładem, że po burzy wychodzi słońce i choć czasem ciężko w to uwierzyć, czas leczy rany. Byli dla siebie jak oddech, potrzebowali się jak powietrza. ,,Jak oddech” to opowieść o ciężkiej chorobie, bólu, radzenia sobie ze stratą i miłości, która przychodzi w najmniej spodziewanym momencie. Pokazuje do czego, może doprowadzić desperacja, bezsilność i strach o drugą osobę. Niech was nie zwiedzie okładka, bo nie jest to świąteczna, ale bardziej zimowa opowieść. Wspaniale spędziłam czas z tą książką, były łzy, ale i momenty, kiedy nie sposób się było nie uśmiechnąć. Ogromnie polecam wam ją przeczytać. Zapewniam, że na długo pozostanie w waszych głowach i sercach. Ja bardzo chętnie przeczytałabym opowieść Kacpra, bo w obu książkach odgrywa drugoplanową postać, a zasługuje na to, żeby dostać swoją historię. Droga autorko, czekam na ciąg dalszy i myślę, że nie tylko ja.

wrócić do normalnego życia. Pracuje w kawiarni i lubi to, co robi. Jednak kiedy zostaje napadnięda, jej życie wywraca się do góry nogami. Leon, bo tak ma na imię chłopak, który dopuścił się przestępstwa, przeprasza dziewczynę i oddaje to, co udało mu się zabrać z kawiarni. W tym samym czasie Hania dostrzega na jego nadgarstku bransoletę, którą kiedyś podarowała Łukaszowi. Jest zaskoczona, bowiem była przekonana, że jej ukochany zabrał ją ze sobą do grobu. Leon twierdzi, że znalazł ją w szpitalu i od tamtej chwili jest ona jego talizmanem, który przyciąga szczęście. Wierzy, że odkąd ją ma, jego życie stało się lepsze. Hania wraz z Leonem postanawiają, że będą nosić ją na zmianę. Ten srebrny łańcuszek staje się główną przyczyną ich spotkań. Lecz czy nie jest to tylko wymówka? Między tym dwojgiem czuć chemię, jednak Leon jest bardzo tajemniczy i mało mówi o sobie. Czy kiedy skrywane przez niego sekrety ujrzą światło dzienne, Hania będzie chciała kontynuować tę znajomość? "Jak oddech" to książka pełna bólu i cierpienia, ale także dająca nadzieję na lepsze dni. Bo kiedy ma się przy sobie samych życzliwych i dobrych ludzi, nic nie jest w stanie cię złamać.