Króliczek

postępem jest to, że teraz nie zmuszam się do tego jednym ciągiem, nauczona doświadczeniem, po tym jak kiedyś przez miesiąc męczyłam jeden tytuł. Efekt jest taki, że ten, o którym teraz piszę, towarzyszył mi przez pół roku. Z niewielką intensywnością, ale jednak. "Króliczek" to powieść ponoć zachwalana na anglojęzycznym rynku literackim. Zainteresowała mnie otoczka wokół niej, uwagę przyciągała też intensywnie różowa okładka. Nie mam wątpliwości, że Mona Awad stworzyła coś nieszablonowego i wyjątkowego. Nie jestem tylko pewna co konkretnie. Nie będę ukrywać, że ja tej książki po prostu nie zrozumiałam. Dla porównania historie Catriony Ward są dla mnie momentami zbyt dziwne, ale wiem przez cały czas, o czym czytam. Tutaj mi tego brakowało. Gdy akcja nabierała dla mnie sensu, po chwili działo się coś, co go całkowicie nie miało. Nie jestem nawet pewna, czy ta historia ma jakąś spójną fabułę, bo dla mnie niektóre fragmenty wzajemnie się wykluczają. W mojej teorii główną bohaterką tej książki jest Samantha, która uczęszcza na zajęcia w prestiżowej i nowatorskiej grupie, by szlifować swoje pisarskie umiejętności. Choć jest narratorką, to po lekturze wciąż trudno mi ją jakoś scharakteryzować. Jak to w powieściach z edukacją w tle często bywa, jest ona outsiderką, ale pewnego dnia dostaje szansę na społeczny awans, dzięki zaproszeniu do grona bogatych snobek. Tego, co z nimi robi, nawet nie potrafię ująć w słowa, bo nie miało to dla mnie sensu, a dodatkowo było dość obrzydliwe. Styl autorki nie ułatwiał lektury, poza tym cała konstrukcja była niekonsekwentna, choć może właśnie w tym tkwił klucz, który wpłynął na tak pozytywny odzew na zagranicznym rynku. "Króliczek" to najdziwniejsze doświadczenie literackie w moim życiu. Jeśli celem Mony Awad było zaszokowanie, to jej się udało. Jeśli chciała napisać książkę, to mam wątpliwości, czy to wyszło. Mimo wszystko uważam, że każdy powinien sam ocenić to, co skrywa różowa okładka. Moje 4/10.

na początku trzyma czytelnika na dystans. Ale potem... - Ale potem? - powtarza Fosco. - Sama nie wiem. Po drugim czytaniu nawet mi się spodobało (...). •• "- Widzisz, Śpioszku? Czasem błądzenie to kurewsko cudowna rzecz." 🐇🐇 Arcydziwna książka. Trudno mi ją jednoznacznie ocenić, ponieważ, uczciwie przyznaję, że nie do końca ją zrozumiałam. To lektura, która odrzuca i odurza jednocześnie, i która nieustannie balansuje między prawdą a fikcją. Do tej pory zastanawiam się, co tak naprawdę się tutaj wydarzyło. To historia napisana przystępnym i plastycznym stylem, ale fabularnie niezwykle wymagająca, przynajmniej dla mnie. Zatem moja rada jest taka. Nie sugerujcie się opisem czy opiniami i niczego nie zakładajcie, po prostu podejdźcie do niej z otwartą głową. Kto wie, może staniecie się jednym z Króliczków🐰

intrygująca i niepokojąca. Z początku myślałem, że będzie to książka o zwyczajnej dziewczynie, która wpada w grono tych, które uważają się za gwiazdki. Myliłem się, dlatego że w tej książce dzieje się o wiele więcej. Zacząłbym od faktu, że bohaterowie w tej pozycji są specyficzni. Tytułowe "króliczki" są na swój sposób bardzo niepokojącymi postaciami przez swój styl bycia, nie umiem inaczej określić tego jak na mnie wpływały, lecz jestem pewien, że raczej nie byłbym chętny do znajomości z nimi. Samantha jest według mnie postacią, która definitywnie ma swego rodzaju zaburzenia osobowości. Nie nadążałem za jej zmianami osobowości i czasem zastanawialem się czy to ona mówi daną kwestię. Fabuła w tej książce również jest dziwna, nie przez to, że jest słaba, ale raczej przez swoją odmienność. Tematyka tej książki według mnie bardzo odbiega od tego z czym spotykamy się na codzień, ale to tylko i wyłącznie działa na plus, ponieważ sprawia, że jesteśmy zaciekawieni co stanie się dalej!! Wydaje mi się, że jeśli chcecie przeczytać coś niepokojącego czy też po prostu dziwnego to ta pozycja jest idealna dla was. Spotkacie w tej książce wiele ciekawych, intrygujących i przede wszystkim niepokojących wątków. Są to dla mnie 4 gwiazdki, tylko dlatego, że niekiedy nie byłem w stanie stwierdzić co się konkretnie działo i nie nadążałem za fabułą.