Piekło jest puste

warta jest poznania. Najrzadziej trafiam jednak na śledztwa dziennikarskie i zawsze jest to ciekawa odmiana. Tak właśnie było w najnowszej powieści Remigiusza Mroza zatytułowanej Piekło jest puste. Redakcją NSI wstrząsa wieść o zaginięciu ich koleżanki, która przygotowywała się do poprowadzenia najważniejszego programu w swoim życiu. Kobieta odkryła fakty rzucające nowe światło na zaginięcie sprzed lat. Nie miała pojęcia jak wielkie niebezpieczeństwo sprowadziła tym na samą siebie. Sprawa ma drugie dno, a jego odkrycia nie życzą sobie bardzo źli ludzie. W poszukiwania angażuje się zespół dziennikarzy, którzy niekoniecznie pałają do siebie sympatią. Szpila, Wagner, Skowrona i Sergio to grupa silnych indywidualistów. Czy razem uda im się wpaść na sprawców zaginięcia Patrycji? W trakcie poszukiwań zniknie kolejne z nich. Czy i kolejna z zaginionych osób znajdzie się w śmiertelnym niebezpieczeństwie? Odpowiedź znajdziecie na kartach powieści. Warto, oj warto ją przeczytać. Jest to zdecydowanie jedna z najlepszych książek autora. Emocje ściskają za gardło i nie pozwalają odejść od tej historii. Dzieje się tu wiele, mnóstwo jest zwrotów akcji, a rozwiązanie zagadki szokuje. Bohaterowie są niezwykle wyraziści. Trzeba to przeczytać!

zniknięcia dziewczyny sprzed dekady. Zrobiła to tak przekonująco, że szefostwo dało jej własny program interwencyjny. Raport NSI ma być wydarzeniem na skalę krajową. Byłam ogromnie ciekawa rozpoczęcia nowego cyklu autora, który - wydawałoby się - ograł już wszystko. A jednak historia ta jest niezwykle świeża i wciągająca jak bagno. Czwórka dziennikarzy: skompromitowany prowadzący, niezłomna wydawczyni i dwójka stażystów tworzą tak udany i nieoczywisty kwartet, że niczego nie możemy być tu pewni. Ich historie są zupełnie różne, a czytając trudno nam jednoznacznie ocenić, czy dana postać jest de facto antagonistą czy protagonistą. Świadczy to tylko o tym, jak skrupulatnie autor zbudował wszystkich bohaterów i ich świat. Nie mogę tu również nie wspomnieć o mojej osobistej ulubienicy.. no bo jak tu nie kochać postaci , skoro nosi ona Twoje nazwisko panieńskie: Skowrona I🖤U Czy czekam na dalsze losy Raportu NSI? Wiadomo!!!

rzucą nowe światło na sprawę zaginięcia młodej kobiety, które miało miejsce blisko dekadę temu. Materiał jest na tyle mocny, że szybko zdobywa zaufanie włodarzy stacji NSI i otrzymuje swój własny program telewizyjny. Godziny dzielą ją od ujawnienia sensacyjnych informacji. Nie wie jednak, że komuś bardzo mocno zależy na tym aby nie ujrzały one światła dziennego. Dochodzi do tragedii, a przyszłość programu „Raport NSI” staje pod znakiem zapytania. Całą sytuację może uratować Kuba Wagner, persona non grata telewizji, który jakiś czas temu w atmosferze skandalu wyleciał z show-biznesu. Razem z ekipą nowych dziennikarzy podejmie próbę wyjaśnienia tego co zaczęła Dobska. To nie czas na krok w tył. Są drogi, które prowadzą do piekła, ta właśnie wydaje się być właśnie taką. Rozwiązanie może czekać na jej końcu, tylko czy jego poznanie będzie się im opłacało? To, co wyróżnia tę książkę na tle innych thrillerów, to realistyczne ukazanie pracy dziennikarza śledczego – ryzykownej, często niewdzięcznej i pełnej niebezpieczeństw. Determinacja, spryt i wiara w siłę mediów jako „czwartej władzy” napędzają akcję i zmuszają czytelnika do refleksji nad rolą prasy we współczesnym świecie. Remigiusz Mróz pokazuje, jak cienka jest granica między informacją a manipulacją, a także jak łatwo można zostać uciszonym, kiedy prawda zagraża wpływowym ludziom. Śledztwo rozwija się stopniowo, z licznymi zwrotami akcji, a finał – choć nieoczywisty – dostarcza satysfakcjonującego rozwiązania. Zapraszam Was do tej nieoczywistej lektury. Gwarantuję Wam, że czegoś takiego jeszcze nie czytaliście.

że wciąż mam sporo do nadrobienia. Niedawno na rynku wydawniczym ukazała się jego najnowsza powieść – „Piekło jest puste”. Zarówno tytuł, jak i opis fabuły sprawiły, że nie mogłam przejść obok tej książki obojętnie. Patrycja Dobska, dziennikarka stacji NSI, po latach pracy otrzymuje własny program interwencyjny. Jej pierwszy temat okazuje się sensacyjny – wraca do sprawy głośnego zaginięcia dziewczyny sprzed dekady. Trop prowadzi do niepokojącego zwyczaju: co roku w radiu emitowane są ulubione piosenki zaginionej, jakby ktoś celowo dręczył jej matkę. Śledztwo ujawnia ukryte powiązania i fakty, które rzucają nowe światło na noc zaginięcia oraz dekadę milczenia wokół sprawy. Publikacja materiału w inauguracyjnym odcinku programu „Raport NSI” staje się punktem zwrotnym – Patrycja nie zdaje sobie sprawy, że odkrycie prawdy wystawi ją na poważne niebezpieczeństwo. „Piekło jest puste” to thriller, w którym Remigiusz Mróz znów udowadnia, że potrafi budować fabułę tak, aby przyciągnąć czytelnika od pierwszej do ostatniej strony. Historia zaginięcia sprzed dekady, spleciona z dociekliwością dziennikarki Patrycji Dobskiej, to nie tylko wciągająca zagadka kryminalna, ale także opowieść o determinacji w dążeniu do prawdy i o tym, jak cienka bywa granica między poszukiwaniem sprawiedliwości a narażaniem własnego życia. Autor prowadzi narrację dynamicznie – krótkie rozdziały, liczne zaskakujące zwroty akcji oraz świetnie zbudowana atmosfera sprawiają, że książkę czyta się bardzo szybko i z rosnącym zainteresowaniem. Mróz zręcznie łączy elementy kryminału z powieścią sensacyjną, umiejętnie dawkując napięcie i nie pozwalając czytelnikowi przewidzieć wszystkich rozwiązań. „Piekło jest puste” to wciągający thriller, który spełnia oczekiwania związane z twórczością Remigiusza Mroza. Spędziłam z tą książką przyjemny czas i jestem przekonana, że fani autora również będą usatysfakcjonowani. To pozycja, po którą warto sięgnąć, zwłaszcza jeśli ceni się literaturę trzymającą w napięciu do samego końca. Książka nie tylko dostarcza rozrywki, ale także skłania do refleksji nad tym, ile tajemnic może kryć się tuż obok nas oraz jak bardzo media wpływają na nasz sposób postrzegania świata. Gorąco polecam!