Przeklęte korony

dostałam. Ale niestety w pakiecie z irytującym zachowaniem bohaterów, co nieco popsuło mi odbiór całości... 🌿👑Mam wrażenie, że od kiedy bliźniaczki zasiadły na tronie zamiast spoważnieć stały się o wiele bardziej dziecinne. Rose zachowuje się jak dwunastolatka, przekonana, że jeśli będzie miła i dobra wszyscy będą ją uwielbiać (łącznie z wrogami). Z kolei Wren czasem w ogóle nie myśli i biegnie w ogień, dziwiąc się potem, że ma to konsekwencje. Nie przypominam sobie, żeby w pierwszym tomie bohaterowie aż tak mnie denerwowali. Niestety spostaci drugoplanowe, też miały gorsze momenty, szczególnie Shen... 🌿👑Skupmy się na chwileczkę na tym, co tu było fajne. Bardzo podobał mi się motyw drogi. Jedna bliźniaczka wyrusza na pustynię, szukając mitycznego królestwa, a druga wybiera się do mroźnej Gevry z misją ratunkową. Autorki puściły wodze wyobraźni, opisując niesamowite miejsca, a sama podróż to wspaniała przygoda, pełna akcji i dynamizmu. Nie można narzekać na nudę, cały czas coś się dzieje, a krótkie rozdziały i lekki styl autorek sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. 🌿👑Myślę, że książka bardziej spodoba się młodszym czytelnikom, którzy nie będą zwracać uwagi na irytujące zachowania bohaterów i na niedorzeczności w fabule. Sama akcja płynie wartko, ale mam wrażenie, że bohaterom za łatwo wszystko przychodzi, a ich decyzje są skrajnie bezsensowne. Mimo wszystkiego jestem ciekawa jak autorki poprowadzą dalej fabułę i liczę, że postaci nieco dojrzeją w trzeciej części.

drugiego tomu" i pod każdym względem przebiła tom pierwszy. "Bliźniacze korony" w mojej ocenie wypadły dość przeciętnie, natomiast tutaj absolutnie nie ma mowy o przeciętności. Akcja zaczyna bezpośrednio po zakończeniu z tomu pierwszego i od początku autorki stawiają na bardzo dużą dynamikę. Nie było momentu, kiedy stwierdziłabym, że fabuła jest nudna i mimo, że perspektywa Wren była dla mnie znacznie bardziej interesująca, a Rose mnie irytowała, wątki obu tych postaci sprawiały, że ciężko było się oderwać od lektury. W "Przeklętych koronach" podobnie jak w "Bliźniaczych koronach" fabuła podzielona jest na dwie historie, które dzieją się w tym samym czasie i przenikają się ze sobą. Podobał mi się ten zabieg, ponieważ siostry znalazły się w bardzo skrajnych od siebie sytuacjach i miało się czasem uczucie czytania jednocześnie dwóch zupełnie różnych książek. Mimo wszystko dużo bardziej czekałam na rozdziały, w których główną bohaterką była Wren. Podobała mi się wizja niebezpiecznego królestwa, zimowej krainy, bestii, pewnego okrutnego króla i członka rodziny, którego musi ocalić za wszelką cenę. Okropnie żałuję, że nie mogę się bardziej rozpisać na temat relacji Wren z poszczególnymi postaciami z "Przeklętych koron"... Jednakże naprawdę miło zaskoczyłam się wątkiem romantycznym, który ma OGROMNY potencjał i mam nadzieję, że nie zostanie zmarnowany, bo ekscytowałam się tą relacją i ich chemią bardzo mocno. Druga czarownica, Rose, wzięła na swoje barki odpowiedzialność za rosnący w królestwie bunt oraz zdecydowała się wyruszyć na poszukiwania zaginionego królestwa razem z Shenem. I o ile sama wyprawa bardzo mi przypadła do gustu i byłam ciekawa jak potoczą się losy jednej z bliźniaczek i Wojownika, o tyle Rose i Shen okropnie irytowali mnie swoim zachowaniem. Zwłaszcza Rose przyjęła tutaj rolę rozpieszczonej, egoistycznej arystokratki, przez którą często przemawia zazdrość oraz poczucie wyższości nad innymi. Nie polubiłyśmy się w tym tomie. Nie polubiłam się również z wątkiem romantycznym. Rose i Shen byli dla mnie nijacy. Cieszę się więc, że chociaż ich podróż stanowiła dla mnie świetną rozrywkę. Jest jeszcze jeden element, który zdobył moje serce i szczerze mnie zaskoczył: pradawna klątwa. Ten wątek jest tak ciekawy! Co prawda w "Przeklętych koronach" mamy zaledwie jego początek, ale mam wielką nadzieję, że w trzecim tomie autorki zaplanowały coś naprawdę spektakularnego. Podsumowując: postać Rose była najsłabszym ogniwem książki, ale cała reszta to dla mnie cudowna przygoda. Bardzo pozytywnie się zaskoczyłam i nie sądziłam, że aż tak pokocham "Przeklęte korony". Zachwyt, zachwyt i jeszcze raz zachwyt. Nawet jeśli komuś nie przypadł do gustu tom pierwszy, to warto dać szansę kontynuacji. Ogromnie polecam! [Współpraca reklamowa z wydawnictwem WeNeedYA, WydajeNamSie]

i mocy, mogą znaleźć drogę przez każde wspaniałe królestwo i wbić się w samo serce jego tronu." ************ Historia kompletna pod każdym względem, wprost idealna kontynuacja "Bliźniaczych koron". Wren i Rose mimo, że dopiero się odnalazły, kolejny raz się rozdzielają i nawet nie przeczuwają, że gdy ponownie się spotkają, nic nie będzie już takie samo. Klątwy, mroczna magia, walka o królestwo, zdrada, szalejące emocje i odwieczna walka pomiędzy dobrem i złem oraz pomiędzy obowiązkiem i uczuciem. Ta część jest zdecydowanie mroczniejsza od poprzedniej, więc przygotujcie się nie tylko na chwile pełne akcji, humoru i romansu, ale też na momenty, które złamią wam serce. Pierwsza część była naprawdę dobra i świetnie się przy niej bawiłam, ale to "Przeklęte korony" sprawiły, że ta seria stała się jedną z tych do których będę wracać.

swoje uniwersum, trochę magii i walkę, a jeśli jeszcze dorzucić do tego garść intryg i romans, to już w ogóle jestem ukontentowana. Powróciłam więc z radością do królestwa Eany i z zachwytem spędziłam tam kilka godzin. Bliźniaczki Rose i Wren rozpoczynają swoje rządy w oparach skandalu. Narzeczony Rose ginie z ręki zdrajcy, Alarik porywa Banbę, a w kraju rozpoczyna się bunt przeciwko czarownicom. Królowe muszą zmierzyć się z kłopotami, choć każda wybiera inną drogę. I choć początkowo wydaje się, że powieść będzie dotyczyła relacji damsko-męskich, okraszonych piękną scenerią wyimaginowanego świata fantasy, to po kilku rozdziałach okazuje się, że to jedynie dodatek i poboczna opowieść. Nad wiedźmami bowiem, zawisła straszna klątwa w postaci buntu wywołanego przez Barrona. Duet Doyle i Webber, zbudowały rozległe uniwersum, które rozrastało się wspaniale wraz z fabułą. Jestem przekonana, że ten niezwykły świat jeszcze się powiększy w kolejnych tomach. Postaci, które autorka wykreowała to kwintesencja ludzkości. Mamy do czynienia ze skoncentrowanym dobrem w postaci Rose, nieoczywistą i inteligentną Wren, która zawsze działa pod wpływem impulsu oraz kilka postaci pobocznych, które ładnie się tam wpasowały. Ta wyjątkowa mieszanka charakterów zmusza czytelnika do myślenia, do zastanowienia się nad tym, co wybrałby w trudnych chwilach. Czy wolałby podporządkować się złu i jego fanatycznym przekonaniom, czy też stanął z nim do walki twarzą w twarz, na przekór niebezpieczeństwu. To lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów fantasy, a także dla tych, którzy zastanawiają się nad tą formą opowieści. Jestem przekonana, że nie pożałujecie tej decyzji.