Więzy krwi

warto? O tym za chwilę. Tym razem Dioniza próbuje rozwikłać sprawę śmierci Wiolety Kamińskiej, zgwałconej, a następnie uduszonej. Mimo śladów znalezionych na ciele ofiary, nie znaleziono sprawcy. Remańska ma wrażenie, że trafiła do kolejnej wioski kłamców. Podejrzanych jest wielu, a każdy coś ukrywa. Dionizie pomaga Jemina. Posterunkowa z Jodłowca. Pani Hanna Greń ma dla nas kolejną powieść obyczajowo-kryminalną. Być może wątków obyczajowych jest więcej, ale zupełnie mi nie to nie przeszkadzało. Jeśli podobała się Wam pierwsza część, to ta z pewnością też przypadnie Wam do gustu. Możemy lepiej poznać Dionizę, jej trafne, cięte riposty, ale autorka przemyca wiele ważnych tematów. Przemoc domowa, dostosowanie się do mieszkańców małej miejscowości czy stereotypowe podejście do gwałtu. Autorka robi to w sposób subtelny, co zmusza do refleksji. Fabuła bardzo ciekawa, a akcja toczy się niespiesznie, ale lubię to w książkach Pani Greń. Ciężko wytypować sprawcę, pojawiają się nowe fakty, a Dioniza nie potrafi połączyć ze sobą wszystkich elementów układanki. Jak zawsze styl autorki potrafi zainteresować czytelnika. Ciekawa była również postać Jeminy. Początkowo ją lubiłam, jej przejęzyczenia bywały zabawne. Jednak z każdym kolejnym rozdziałem nabierałam coraz więcej niechęci do niej. Okazała się niedowartościowana i niekompetentna. Dzięki Pani Hannie odkryłam kolejne ciekawe imię 😊 Zakończenie ciekawe, podobało mi się, choć byłam też zaskoczona. Myślałam, że niektóre sprawy potoczą się inaczej. Polecam kolejną część losów Dionizy. Będziecie zadowoleni z lektury. Moja ocena 7/10

którą przyjdzie jej tym razem działać w duecie, Jemina Dorycka, może powiedzieć o sobie to samo. Dioniza wraca do Strzygomia, gdzie jako początkująca pani detektyw próbuje ustalić cel przyjazdu i motyw zabójstwa kobiety, której ciało odnaleziono przed trzema miesiącami w pobliskiej miejscowości. Kobieta została zgwałcona i uduszona, jednak zebrane ślady nie pozawalają ustalić sprawcy. Czy Dionie uda się wyciągnąć od mieszkańców więcej informacji, niż byli skłonni przekazać stróżowi prawa? A gdzie można dowiedzieć się więcej niż w miejscowym sklepie spożywczym? W przeciwieństwie do innych mieszkańców, Pani Pelagia okazuje się być bardzo pomocna. Po co Wioletta przyjechała? Kogo szukała? Czy zginęła dlatego, że znalazła się zbyt blisko prawdy? Jakie sekrety tym razem skrywają mieszkańcy tej małej społeczności? Ponownie zagłębiamy się w brudne tajemnice i wraz z Dionizą, i działającą nie tylko jej na nerwy pomocnicą próbujemy odkryć prawdę. Zaglądając do domów widzimy problemy, z którymi borykają się mieszkańcy i ich najgorsze instynkty. Przemoc domową, uzależnienie od oprawcy, zdradę, czy dewiację. Jak wszystkie książki autorki i ta ujęła mnie zarówno ciekawą intrygą, poruszanymi problemami społecznymi, jak i lekkim językiem. Poszczególne wątki, które początkowo nijak nie chciały się spiąć, z czasem zaczynają tworzyć logiczną całość, zaskakując czytelnika i zmuszając do refleksji. Tym, którzy znają twórczość autorki z pewnością polecać nie trzeba, pozostałych zachęcam do poznania historii Dionizy, najlepiej od pierwszej części, czyli od „Wioski kłamców”.