Wszystkie kolory moich wspomnień

dawno temu, ale nie byłam w stanie. Ta książka musiała zaczekać do Tego momentu. Jeśli szukacie historii o relacjach, radzeniu sobie ze stratą i odkrywaniu swoich rodzinnych korzeni, to „Wszystkie kolory moich wspomnień” okażą się dla Was idealne. Mama nastoletniej Leigh odbiera sobie życie. A Leigh w tym momencie całuje się z chłopakiem, z którym od zawsze marzyła o czymś więcej niż przyjaźń. Jedyna wskazówka, jaką zostawia dziewczynie matka, to znajdująca się w koszu na śmieci karteczka z przekreślonym napisem „Pamiętajcie”. Leigh postanawia poznać swoją rodzinę ze strony mamy, która mieszka w Tajwanie i odkryć, dlaczego ciągle widzi niezwykłego, barwnego żurawia przecinającego niebo i porzucającego wszędzie swoje kolorowe pióra. Według mnie, historia była wciągająca od początku do samego końca. Wiele cech charakteru łączy mnie z Leigh, tak jak było z Yami z "Przewodnika lesbijki po katolickiej szkole", może dlatego tak szybko i łatwo odnalazłam się w tej historii. Zakochałam się w opisach uczuć związanych z barwami – aby to zrozumieć, musicie sami sięgnąć po tę historię. Czasami czułam się, jakbym to ja była główną bohaterką książki. Tylko że ja mam swoich bliskich przy sobie, a rodzina Leigh rozpadła się i dziewczyna próbowała posklejać ją z powrotem. Kilka razy popłakałam się przez emocje, jakie wywołała we mnie ta książka, a nie jestem "miękkim zawodnikiem" jeśli chodzi o książki 😂 Czytajcie, bo książka Emily X.R.Pan złamie was na pół, a potem zrobi to jeszcze raz i kolejny. A na końcu przyjdzie zrozumienie, szczęście i nareszcie będzie dobrze.

ogromnym żalem, wyrusza w magiczną podróż przez przeszłość w odkrywaniu rodzinnych tajemnic. 🕊 To historia o utracie bliskiej osoby. O samobójstwie. O tęsknocie. O radzenia sobie z poczuciem winy. Ozagubieniu. O próbie zrozumienia. O odkrywaniu nieznanych tajemnic rodzinnych. O odkrywaniu samego siebie. 🕊 Słowa Emily X. R. Pan przelane na papier poruszają, powodują łzy na policzkach i zapadają w pamięć na długo. 🕊 Od pierwszych stron Leigh stała mi się bliższa. Czułam jej smutek, jej ból, jej żal. Emocje towarzyszyły mi przy każdym oddechu, przy każdej stronie. Były wszędzie

Ten fragment wiersza znalazłam w książce Emily X.R.Pan "Wszystkie kolory moich wspomnień" Czyż słowa poetki nie są swoistą definicją depresji? Życie głównej bohaterki książki, Leigh, przesiąknięte jest traumą. Mama dziewczyny, która od wielu lat choruje na depresję, popełnia samobójstwo. Po jej śmierci nastolatka jest pewna, że kobieta zamieniła się w wielkiego, pięknego czerwonego ptaka który podsyła jej wskazówki, aby Leigh mogła odnaleźć odpowiedzi na dręczące ją pytania. Pogrążona w żałobie i rozpaczy Leigh, kierowana tajemniczymi znakami od ptaka, wyrusza do kraju swoich przodków – Tajwanu, na spotkanie z nieznanymi dotąd dziadkami. W podróż Leigh zabrała także i mnie. Podobnie jak ona szukałam śladów we wspomnieniach, nie tylko jej, ale i innych bohaterów książki. Podobnie jak bohaterka chciałam się dowiedzieć dlaczego? Jednak czy da się odnaleźć odpowiedź na to pytanie? Powieść przesiąknięta jest symboliką, magią, balansowaniem na granicy jawy i snu. Emily X.R.Pan odsłania kolejne sekrety rodziny Leigh w bardzo subtelny sposób. Zachwycił mnie ten poetycki, oniryczny styl snucia opowieści o odbudowywaniu rodzinnych więzi, o procesie żałoby, o szukaniu własnego ja. Moją uwagę przykuł też podział książki na części: „Dym i wspomnienia”; te oznaczone klepsydrą; oraz te z symbolem piórka. Fragmenty te przeplatały się ze sobą, tworząc spójną całość. Dla mnie zabieg ten porządkuje książkę, wprowadza ład do pełnej tajemnic fabuły. Kolejną warstwą książki, która bardzo przypadła mi do gustu, jest pokazywanie kultury Tajwanu. W powieści można znaleźć wiele smaczków związanych z tradycją tej wyspy. Jako dawna studentka Etnologii uwielbiam, gdy w książkach pojawia się taka tematyka. I dla mnie jest to zdecydowanie wartość dodatkowa „Wszystkich kolorów moich wspomnień”. „Wszystkie kolory moich wspomnień” jest jednym z najlepszych debiutów literackich, jaki ostatnio czytałam. Książek debiutantów czytam dużo, bo bardzo ciekawią mnie pisarskie początki. Jeśli lubicie niebanalne powieści psychologiczne, poruszające ważne tematy, to ogromnie polecam Wam tę propozycję z wydawnictwa We need YA.

popełniła samobójstwo kiedy dziewczyna całowała najlepszego przyjaciela. Jak sobie poradzi i co będzie o tym myślała dziewczyna? „Nie płakałam. To nie była moja matka. Moja matka jest wolna w niebie. Moja matka jest ptakiem”. Co w takiej sytuacji powinien sądzić jej ojciec? Czy powinien ją zapisać do psychologa? Porozmawiać z nią? A może to normalna sprawa, ale skąd ma to wiedzieć, skoro to nie powinno było się wydarzyć? Razem z Leigh i jej ojcem rusz na wyprawę na Tajwan do dziadków dziewczyny oraz rodziców zmarłej kobiety. Muszę przyznać i ostrzec Was przed łzami, które będą na was czekać kiedy będziecie razem z Leigh chodzić ulicami Tajwanu. Nie tylko nastolatkowie powinni sięgnąć po tą historię, dorośli niech też to zrobią.

została przetłumaczona przez Agnieszkę Brodzik, a wydana, jak wiadomo, przez wydawnictwo WeNeedYA :) Zacznijmy od tego, że to dzieło literatury opowiada o Leigh Chen Sanders, której matka popełnia (z niewyjaśnionych nikomu przyczyn) samobójstwo. Dziewczyna utrzymuje, że jej rodzicielka zamieniła się w ptaka i wyrusza w jej poszukiwaniu aż na Tajwan (!), gdzie będzie poznawać tajemnice swojego rodu... Brzmi ciekawie i tajemniczo, co? No dobra, to może zaczniemy od minusów, by na sam koniec zostawić najlepsze -plusy. Książka początkowo niesamowicie mi się dłużyła. Nie potrafiłam wczuć się w jej klimat, a Leigh tak naprawdę mówiła wciąż o tym samy. No i nic się interesującego nie działo. Ale! Te kilka nieciekawych stron było potrzebne, aby przedstawić nam bohaterów i dalszą część fabuły. "Wszystkie kolory moich wspomnień" były podzielone na trzy części: teraźniejszość, wspomnienia Leigh i wspomnienia innych ludzi. Nie ukrywam, że wspomnienia czytało mi się najlepiej, ale może to też, dlatego że w wspomnieniach ukrywał się malutki wątek romantyczny, który był bardzo dobrze zrobiony. A będąc przy dobrze zrobionych rzeczach, bohaterowie są świetnie wykreowani, a ich emocje... idealnie odczuwalne. Dodatkowo opisy Tajwanu są genialnie zrobione, a z samej książki dowiedziałam się wielu nowych rzeczy. Wątek samobójstwa jest czymś ważnym i nie jest zrobiony źle. Stopniowo jest nam podawany, w odpowiednich porcjach. Myślę, że to zdecydowanie najlepsza rzecz w całej książce. Podsumowując, uważam, że jest naprawdę dobra książka, odpowiednia dla nastolatków, ale też i dorosłych, lubiących motywy samobójstw, duchów i odkrywania korzeni rodzinnych. Polecam :)

żywej, pięknej, chorej, ciepłej, uśmiechniętej, martwej? Lecz nie martwej. Nie do końca. Moja matka jest ptakiem." Leigh nie może dojść do siebie po samobójstwie matki, próbując zrozumieć co się stało postanawia zagłębić się w historię swojej rodziny i wyruszyć w podróż do Tajwanu. "Wszystkie kolory moich wspomnień" to niezwykła, chociaż też bardzo smutna historia. To opowieść o stracie, żałobie, tęsknocie, samobójstwie i poczuciu winy, które mimo, że irracjonalne, to i tak potrafi zeżreć człowieka od środka. Przyznam, że nie była to lekka przeprawa, nie raz i nie dwa ocierałam łzy wzruszenia, gdy razem z Leigh przemierzałam ulice Tajwanu, poznając razem z nią rodzinne tajemnice i stając się mimowolnym świadkiem jej bolesnego procesu uzdrawiania. Ta wyjątkowa książka, napisana w równie wyjątkowy sposób, to zdecydowanie "must read" tego roku i mimo że jest skierowana głównie do nastolatków, to jestem pewna, że podbije serce również dorosłego czytelnika.