Zanim dojrzeją granaty

granaty” są zapisem nasyconym emocjami, bólem i strachem. Jednocześnie lektura porusza tematy poszukiwania siebie, miłości do swojej duszy i czym jest wartość człowieka. Rene Karabasz sprawiła, że czułam jakbym czytała prawdziwą historię i to rozdzierało moją duszę. Tam gdzie obowiązywało zwyczajowe prawo Kanun, kobiety traktowano jak podludzi. Nie jest to książka, w której znajdziemy historię o cudownym protagoniście, jest to zapis krzywd, cierpienia i traumy, z którą musiała się zmierzyć Bekia, a potem Matja. „Zanim dojrzeją granaty” jest lekturą o tożsamości, przebaczeniu, miłości, przemocy i łzach, które wyryły korytarze w duszy człowieka. Polecam książkę dla osób poszukujących emocjonujących lektur, które pozostają w czytelniku. Pozycja przypomina intymne wyznanie, które z namaszczeniem jest przekazywane dalej. Zdecydowanie lektura wyróżnia się na tle innych książek swoją formą, jak i przedstawieniem trudnych tematów. Powieść przeczytacie w jeden dzień, jednak tekst zamieszka w waszej głowie na długo.

fikcyjny, lecz jak najbardziej prawdziwy. I to właśnie on staje się narzędziem opresji oraz źródłem autentycznego cierpienia i osobistego dramatu. W książce Karabasz radość i dobro milczą, a cierpienie i krzywda krzyczą. Honor zastepuje miłość, przemoc zastępuje słowa, a tradycja zastępuje wolność. Opowieść płynie niczym rwąca rzeka – i porywa ze sobą czytelnika. Słowa układają się w chaotyczny strumień świadomości, historia wznosi się i opada, meandruje między przeszłością i teraźniejszością, prawdą i kłamstwem. Rozedrgane myśli bohaterki, zaprzysiężonej albańskiej dziewicy, pełne są dobrych i złych wspomnień, lęków i goryczy przemieszanej ze słodyczą. Wyłania się z nich intymne studium dramatu, okrucieństwa i krzywdy obejmujące wiele ludzkich istnień. "Zanim dojrzeją granaty" to historia przesiąknięta krwią i łzami oraz spowita gęstą mgłą – opowieść o miłości, tożsamości, winie, kłamstwie i przebaczeniu. O tym jak jedna decyzja pociąga za sobą lawinę druzgocących konsekwencji. Niepokojąca, boleśnie prawdziwa i pięknie napisana – wyjątkowe literackie doświadczenie. Gorąco polecam!

która przyjmuje rolę mężczyzny. Musi ubierać się jak mężczyzna, pić rakiję i palić papierosy. Książka przeniosła mnie do albańskich gór i ich niezwykle surowej społeczności, której wszelkie aspekty życia od wieków reguluje Kanun - zbiór tradycyjnych praw przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Zgodnie z nim kobieta ma małą wartość, a jej życie ogranicza się do rodzenia i podporządkowywania się zasadom ustalanym przez mężczyzn. Kobieta nie może wybrać sobie męża. Ojciec miał prawo zabić ją za nieposłuszeństwo, podobnie jak rodzina narzeczonego, gdyby zerwała zaręczyny. W rezultacie konflikt mógłby rozpętać krwawą wojnę, która toczyłaby się przez pokolenia. Niechętna małżeństwu kobieta miała jednak jedno wyjście - wystarczyło, aby powiedziała, że chce zostać mężczyzną. Od momentu złożenia przysięgi była traktowana na równi z mężczyznami. Autorka pisze o trudnym życiu w górach, o surowym kodeksie honorowym i o pozycji kobiet. Tematyka powieści jest fascynująca. Rene Karabasz tylko rozbudziła moją ciekawość tym rejonem Europy, pora poszukać dobrego reportażu.