Zaproszenie

prezes banku, otrzymuje tajemnicze zaproszenie. Bierze je za głupi żart kolegów, ale zamiast imprezy, w umówionym miejscu czeka na niego scena przemocy domowej. I tu zaczyna się gra... Ludzki gest Martynowa zmienia całe jego życie i wikła go w niecodzienne sytuacje, gdzie tajemniczy "ktoś" pociąga za sznurki. Muszę przyznać, że fabuła pełna była zaskakujących zwrotów akcji, ale momentami wydawała mi się mało prawdopodobna. Główny bohater reprezentujący świat biznesu przyzwyczajony do chłodnych kalkulacji, zaskoczył mnie takim emocjonalnym zachowaniem, co nie współgrało z wizerunkiem profesjonalisty. Może gdyby to był dziennikarz czy prawnik byłoby to bardziej realne. Ale mimo tego, że momentami historia balansowała na granicy wiarygodności, to i tak nie mogłam się od niej oderwać i przeczytałam ją w zasadzie na raz. Było napięcie. Atmosfera niepewności i zagrożenia była wciąż wyczuwalna, a decyzje bohaterów prowadziły do zaskakujących konsekwencji. Szczególnie doceniłam sposób, w jaki autorka splotła wątki osobiste z policyjnym śledztwem. Co ciekawe to autorka zaskoczyła mnie też na koniec, bo... miałam możliwość wyboru finału. Ten zabieg sprawdził się tu znakomicie. Nie spotkałam się jeszcze z czymś takim w thrillerze. Jeśli jesteście ciekawi tej historii to zapraszam do lektury.

że to będzie coś naprawdę świetnego: tajemnicza organizacja, która ma chronić kobiety przed przemocą domową i człowiek, który taką sprawiedliwość wymierza. Natomiast odniosłam wrażenie, że wszystko to jest jakieś takie sztuczne, nieprawdziwe, nie mogłam uwierzyć w to co słuchałam (wersja audio). Główny bohater był irytujący i nie na miejscu, całość była grubymi nićmi szyta (ktoś spodziewał się, że auto po potrąceniu człowieka nie będzie nosiło żadnych śladów?), wiele wydarzeń była tak poplątana, że momentami nie byłam pewna czego dotyczą. Odniosłam wrażenie w pewnym momencie, że cała fabuła trochę się skomplikowała, bo autorka chciała zrobić jakiś efektowny plot twist, więc dodała to i owo nagle i bez wcześniejszego przygotowania czytelnika, ale to nie do końca zagrało. Na 90% zachowań bohaterów przewracałam niestety oczami. Książka mnie osobiście nie porwała, nie uwierzyłam tej historii, bohaterowie mnie denerwowali. Historia nie dla mnie.

sumie odpowiadając na tajemnicze zaproszenie, dyrektor banku Artur Martynow swoistą grę podjął, nie spodziewając się jaki tragiczny może być jej finał. To, czego się dopuścił w imię dobra koniecznego otworzyło drzwi, których zamknąć się już nie dało. Ta historia to genialnie skonstruowana intryga, która wciąga czytelnika i oplata niczym gęsta sieć, pełna kłamstw, sekretów, manipulacji i wątpliwych wartości, nakłania do zbadania swojej własnej moralności. Ile bylibyśmy w stanie zrobić, by komuś pomóc? Czy niosąc pomoc drugiej osobie, bylibyśmy skłonni posunąć się do ostateczności? A co z sumieniem? Czy można je sobie kupić? Uwielbiam książki, które nakłaniają mnie do tego typu rozważań. To właśnie takie pozycje zostają na dłużej w mojej pamięci. Autorka tak umiejętnie wodzi za nos, że w sumie sama poczułam się zmanipulowana. Tej pozycji nie da się odłożyć, bo w głowie roi się od pytań a wydarzenia, które z początku wydają się nie mieć ze sobą nic wspólnego, nagle mają wspólny mianownik. I to właśnie wtedy, kiedy łączymy już kropki okazuje się, jak daleko od rozwiązania jesteśmy. Co, by nie powiedzieć, ja byłam, w szczerym polu, pośrodku niczego. ''Zaproszenie'' to thriller psychologiczny, który mocno wsiąka w umysł, a to, że Agnieszka Pietrzyk daje nam możliwość wyboru zakończenia, to dla mnierodzaj przekazu: Pamiętaj, zawsze masz wybór!

Oczywiście nie przeszkadza mi to, że niektórzy konsekwentnie piszą według jakiegoś klucza, który już się sprawdził, w końcu też dla tego sięgam po ich kolejne książki. Jednak jest coś niesamowitego w tym momencie, gdy otwieram książkę i wiem tylko, że będzie dobra, a wszystko inne muszę dopiero odkryć. "Zaproszenie" to najnowsza powieść Agnieszki Pietrzyk. To właśnie ta autorka przychodzi mi pierwsza na myśl na hasło "oryginalność". Każde jej dzieło różni się zupełnie od poprzedniego, a mimo to wszystkie znakomicie się czyta, dzięki jej świetnemu stylowi i umiejętności snucia pasjonujących opowieści. Zawsze z radością reaguję na zapowiedzi jej nowości, bo wiem, że dam się znów pochłonąć intrygującej fabule. Wspominałam już o oryginalności? Można o niej mówić w zasadzie przy każdej książce autorki, ale w tym konkretnym przypadku kolejny raz przeszła samą siebie. Zupełnie nie byłam w stanie wpaść nawet na kierunek, w jakim będzie toczyła się akcja, nie mówiąc o zakończeniu. To jedna z tych historii, które z perepektywy czasu wydają się możliwe tylko w literackim świecie, ale w trakcie lektury po prostu trzymają w potęgującym się napięciu. Nie będę ukrywać, że były momenty, w których nie czułam tej historii. Wydawała mi się za bardzo nieprawdopodobna, taka odrealniona, szczególnie pod koniec. Nie kupiła mnie ta koncepcja, mimo wszystko bawiłam się naprawdę dobrze. Ukształtowałam sobie już opinię na temat całej fabuły, zastanawiałam się nad finalną oceną, a wtedy Agnieszka Pietrzyk wytoczyła najcięższe działo - zaskoczyła po raz kolejny i ostatni w ramach tej powieści. I to rozwiązanie konstrukcyjne stworzyło dla mnie klamrę z intrygującym początkiem, co pragnę podkreślić i docenić bez względu na ten nieco naciągnięty środek. "Zaproszenie" to jedna z tych książek, których nie wolno odłożyć przed poznaniem zakończenia, gdyż może ono zupełnie wywrócić postrzeganie całego dzieła. Agnieszka Pietrzyk pozwoliła sobie na kolejny fabularny eksperyment utkany z wielu mniejszych i cieszę się, że miałam możliwość skorzystać z tego wyjątkowego "zaproszenia". Polecam Wam tę literacką ucztę, szczególnie pod względem konstrukcyjnym. Moje 8/10.

zostaje wciągnięty główny bohater powieści i z której nie sposób się uwolnić. Jedna chwila wywraca życie Artura do góry nogami. Czy chęć niesienia pomocy innym może uzasadniać zbrodnię? Na wstępie - nigdy w życiu nie przyjęłabym anonimowego zaproszenia, nawet gdybym sądziła, że to żart znajomych. Sam pomysł na taką "atrakcję", którą Artur przyjmuje w ciemno, jest dla mnie abstrakcją. Jest to niewątpliwie postać, łącząca w sobie dużo sprzeczności i nie potrafiłam do końca zrozumieć jego motywów, ani go polubić. Sam jednak pomysł na fabułę, na wielopoziomową intrygę, w którą wikłane są kolejne osoby, był dla mnie świetny. Wszyscy wydawali mi się dziwni, podejrzani, zupełnie nie potrafiłam z przekonaniem wskazać kto stoi za anonimami. Ta gra nieustannie mnie intrygowała. Korupcja, manipulacje, kłamstwa, przemoc, zdrada, zemsta... to wszystko kotłowało się i wylewało z każdego rozdziału powieści. Bardzo dobrze bawiłam się próbując snuć domysły, związane z zagadką, ale zakończenie było zupełnie zaskakujące, nieoczekiwane i aż uśmiechnęłam się z zastosowanego przez autorkę, dość nietypowego rozwiązania. 😉 Nie jest to może thriller, który z napięcia nie pozwoli Wam zasnąć, ale książka wciągnęła mnie mocno w sieć intryg i oszustw. Miło spędziłam w nią czas i wskakuje u mnie na drugie miejsce ulubionych książek pisarki. 🙂

innych. Pomysł z tajemniczym zaproszeniem i stowarzyszeniem jest lekko absurdalny. Jego decyzje to równia pochyła, jedna gorsza od drugiej, a sam Artur wypada tu bardzo naiwnie. Za to śledztwo policyjne mi się podobało, było oryginalne, bo nie często trafiam na skorumpowanych policjantów. Śmiesznie było obserwować jak jeden duet próbuje rozwikłać zagadkę, a drugi im to utrudnia. Z zaciekawieniem obserwowałam czy policjanci, którym brakowało doświadczenia, w końcu odkryją całą intrygę i kto za tym faktycznie stoi. Czuć przemyślaną fabułę w każdym szczególe. Akcja jest dynamiczna, a w niej znajdziecie kłamstwa, przemoc, zdrady, manipulacje, zemstę. Zakończenie książki też jest oryginalne, bowiem autorka przygotowała dwa i to czytelnik decyduje, które zakończenie chce poznać. Poznałam drugie zakończenie i mnie usatysfakcjonowało. Autorka w najnowszej powieści porusza temat przemocy domowej, psychicznej i fizycznej, i kładzie duży nacisk na to jak ciężko w Polsce jest uzyskać konkretną pomoc dla takich osób. Historia Lidii szczególnie mnie poruszyła.

z niego skorzystać. Spodziewa się imprezy niespodzianki zorganizowanej przez jego kumpli. Po przyjeździe na miejsce po imprezie nie ma jednak śladu. Jest za to widok na okno, za którym dochodzi do przemocy domowej. Artur jako dziecko był świadkiem podobnych scen w rodzinnym domu. Wtedy nie zareagował. Teraz postąpił inaczej. W tej sposób uratuje Annę z kłopotów, ale sam wpadnie w o wiele większe. Jego spokojne i poukładane dotąd życie zmieni się nie do poznania. Sam Artur przestaje być tym samym człowiekiem. Poddawany stałym naciskom i manipulacjom robi rzeczy, o których w najgorszych snach mu się nie śniło. Psuje to wszystkie jego relacje, zwłaszcza rodzinne. Zdradzę Wam, że chłopak córki Artura Słoń to niezły gagatek i nie dość, że wokół siebie tworzy aurę tajemnicy, żeby nie powiedzieć kłamstw to na dodatek podsyca atmosferę gry, w którą wplątany został Artur. Jesteście zaciekawieni jak to jest możliwe? Sięgnijcie po Zaproszenie autorstwa Agnieszki Pietrzyk, a wszystko się wyjaśni. Atmosfera zagęszcza się z każdą kolejną stroną, bohaterowie stają się coraz mniej akceptowalni, a tajemnica zatacza coraz szersze kręgi. To coś dla Was? Świetnie. Zaproszenie już na Was czeka.

ale przede wszystkim jest pełna zaskoczeń - a to lubię! Mimo to w pewnym momencie miałam nieco mieszane uczucia, chyba przede wszystkim dlatego, że spiętrzenie niektórych zdarzeń, ich dynamika wydała mi się wręcz nieprawdopodobna. Ale czyż samo życie nie pisze najczęściej najbardziej zaskakujących scenariuszy? Autorka na przykładzie swoich bohaterów niemal metodycznie otwiera przed czytelnikiem świat technik manipulacyjnych. Jak dalece, i często bezpowrotnie, dajemy się sterować czy nawet wykorzystywać. Prezes banku, Artur Martynow, jest tego dobitnym przykładem, choć nie on jeden. Martynow daje się wciągnąć w intrygę, której stawką będzie ludzkie życie. Przy okazji stanie się on pionkiem w zdecydowanie bardziej wielopoziomowej grze, niż można przypuszczać. “Zaproszenie” to świat postaci projektowanych pod dyktando samozwańczych manipulatorów, co sprawia, że od lektury - mimo pewnej dawki sceptycyzmu - trudno się oderwać. Powieść Pietrzyk dotyka również innych, interesujących zagadnień - zmierzymy się tutaj z problemem korupcji, przemocy domowej, chorobliwej zazdrości. Całości natomiast przyświeca motto tragizmu dobrych intencji, nie zawsze cel uświęca środki, Martynow przekona się o tym dobitnie. Podobało mi się to, że do prawdy docierają w tej książce najmniej doświadczeni policjanci, wykazując się nie tylko cechami świetnych śledczych, ale przede wszystkim odwagą. Autorka stosuje w swojej powieści ciekawy zabieg, pozwalając czytelnikowi w pewnym sensie zadecydować o samym zakończeniu. Historia urywa się w jednym, istotnym momencie, można ją jednak kontynuować - co uczyniłam i muszę przyznać, że zakończenie, choć pozostawia jedno ważne pytanie bez odpowiedzi, przypadło mi do gustu. Czytajcie!

Artur pojedzie na miejsce wskazane w zaproszeniu? Przecież to na pewno głupi żart. Tylko, że nie, bo ta jedna decyzja rozpoczyna coś, czego być może już nie da się zatrzymać. Zbrodnia goni zbrodnie, a im dalej w las tym pętla na szyi Artura zaciska się coraz mocniej, doprowadzając go do obłędu. Agnieszka Pietrzyk w ciekawy sposób pokazuje jak niewiele trzeba, by człowiek stał się mordercą i, że tak naprawdę każdego da się zmanipulować, jeśli tylko zna się jego słabe punkty i zastosuje się odpowiednie zabiegi. W "Zaproszeniu" historia prowadzona jest dwutorowo. Z jednej strony przyglądamy się poczynaniom Artura, a z drugiej-obserwujemy śledztwo policji, które dotyczy zupełnie innej, niepowiązanej sprawy. Ten zabieg przez dłuższy czas sprawiał, że zastanawiałam się jak to wszystko zostanie połączone, bo przecież musi być jakiś wspólny mianownik. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie, a krótkie rozdziały sprawiały, że akcja była dynamiczna i nie nudziła. Mam jednak zastrzeżenia co do bohaterów. Żadnego z nich, ani Artura ani tych drugoplanowych, nie polubiłam na tyle, by im kibicować. Byłam ciekawa jak to wszystko się zakończy, ale bohaterowie byli mi po prostu obojętni. Być może zabrakło przestrzeni na ich głębsze scharakteryzowanie, a być może taki był zamysł autorki, ale nie podobało mi się to. Samo rozwiązanie akcji też nie było szczególnie szokujące, ale autorka zastosowała tutaj ciekawe alternatywne zakończenie i pozostawiła czytelnikowi wybór co do tego, jaki koniec chce poznać. Spędziłam z "Zaproszeniem" kilka miłych godzin i na pewno jestem zachęcona do dalszego poznawania książek Agnieszki Pietrzyk. Mogę ocenić tę książkę na takie 7/10.

każdym razem byłam pod wrażeniem starannie skonstruowanej fabuły, a po zakończeniu lektury odkładałam książkę na półkę w pełni usatysfakcjonowana. Dziś wiem, że każda powieść, która wyjdzie spod jej pióra, w mniejszym lub większym stopniu spełni moje oczekiwania. Artur Martynow, szanowany prezes banku, otrzymuje nietypowe zaproszenie na tajemnicze spotkanie. Przekonany, że to żart jednego z bliskich kolegów, udaje się w wyznaczone miejsce. Gdy dociera na miejsce, okazuje się, że nie ma tam jego znajomych, a jedynie mały domek, w oknie którego Martynow dostrzega poważnie wyglądającą kłótnię małżeńską. Nie wahając się ani chwili, postanawia zainterweniować. Ta jedna spontaniczna decyzja doprowadzi do wydarzeń, które całkowicie odmienią jego dotychczasowe spokojne życie. W tym samym czasie w Kątach Rybackich zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Do rozwiązania tej tajemniczej zbrodni zostaje przydzielony młody, niedoświadczony, ale bardzo ambitny policjant Borys Kalinka. Jakie odkrycia czekają na niego w trakcie śledztwa? „Zaproszenie” Agnieszki Pietrzyk to kolejny mroczny thriller, którego lektura była prawdziwą przyjemnością. Ta niespieszna, wielowątkowa powieść wciągnęła mnie od pierwszych stron, a umiejętnie budowane napięcie oraz zręczna manipulacja ze strony autorki trzymały mnie w niepewności do samego końca. Agnieszka Pietrzyk stworzyła niezwykle intrygującą historię, poruszającą trudne tematy. Przemoc wobec drugiego człowieka to w dzisiejszych czasach dość powszechny problem, jednak często nie zwracamy uwagi na to, co dzieje się za drzwiami domów sąsiadów. Niestety, brak obojętności wobec krzywdy często prowadzi do drastycznych konsekwencji, co autorka ilustruje na przykładzie swoich bohaterów w swojej powieści. Kolejnym ważnym tematem, który porusza autorka, jest siła manipulacji. W dzisiejszych czasach ludzie są bardzo podatni na manipulacje, co doskonale ukazuje w swojej powieści; bohaterowie, gotowi ukryć przed światem swoje tajemnice i mroczne sekrety, łatwo ulegają wpływom innych. „Zaproszenie” to powieść, do której zasiadłam z nadzieją na emocjonującą lekturę, i taką też otrzymałam. Agnieszka Pietrzyk zaserwowała mi prawdziwy rollercoaster emocji, wciągając mnie w wykreowany przez siebie świat, w którym zręcznie mną manipulowała. Książkę czytałam z dużym zaangażowaniem; wątek zamordowanej kobiety niezwykle mnie intrygował, a ja byłam bardzo ciekawa, jak autorka połączy wydarzenia z życia Martynowa i tajemniczą śmierć młodej kobiety. Czytałam z pełnym skupieniem, aż dotarłam do momentu, w którym wydawało mi się, że znam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania. Jednak Pani Agnieszka szybko ściągnęła mnie na ziemię, serwując zaskakujący zwrot akcji, który sprawił, że już do samego końca nie wiedziałam, czego się spodziewać. „Zaproszenie” to doskonale skonstruowany thriller, który od pierwszej do ostatniej strony trzyma czytelnika w napięciu. Mnóstwo tajemnic, sekretów oraz zaskakujących, często wręcz nieprawdopodobnych zwrotów akcji sprawia, że momentami serce bije szybciej. Agnieszka Pietrzyk oddała w ręce czytelników kolejną świetną i dopracowaną powieść, którą z całego serca Wam polecam.

otrzymuje niezwykle tajemnicze i intrygujące zaproszenie, z terminem i godziną spotkania. Początkowo traktuje je w kategorii żartu, wymyślonego przez jednego z kolegów. Później, już zdecydowanie tak śmiesznie nie jest, a ja jestem pewna, że zaczyna się tu dziać coś niezwykle intrygującego. Cały czas moja głowa jest na wybuch jakiejś bomby gotowa. Fabuła od pierwszych stron mnie pochłania i wywołuje ogrom różnorodnych emocji, zaczynam się dziwić ludzkiej naiwności, nie zgadzać na pewien obrót spraw, cieszę się, że małych dzieci w domu nie mam, bo z moich ust wymykają się słowa, nie do powtórzenia. To opowieść o tym, że dobrymi chęciami zwykle piekło bywa wybrukowane, a jedna pochopna i nieprzemyślana decyzja może sprawić, że dotąd życie poukładane, może zostać bezpowrotnie złamane, a ty zostaniesz wciągnięty w sieć intryg i niebezpieczną grę, zanim zdążysz zorientować się. O tym, że nawet jeśli masz dobre intencje, bardzo złe mogą być ich konsekwencje. To naprawdę rasowy thriller psychologiczny, posiadający absolutnie wszystkie cechy tego gatunku, pełen mroku, trudnych do przewidzenia zdarzeń, w mojej ocenie jest to jedna z lepszych książek Autorki. W żadnym momencie nie wieje nudą, bo i dzieje się tu naprawdę dużo. Agnieszka Pietrzyk niezwykle umiejętnie buduje napięcie, tworząc jednocześnie atmosferę niepokoju. Jak bardzo można ingerować w czyjeś życie? Czy są tego jakieś granice? To, co wzbudza moje zdziwienie, to naiwność i podatność na manipulację, dorosłych, bądź co bądź ludzi. Poruszany jest tu trudny temat, który z pewnością wart jest zauważenia. Myślę, że zwolennicy mrocznych i skomplikowanych intryg będą usatysfakcjonowani. Nawet bardzo.

przyjęłam i wyruszyłam w czytelniczą podróż na Żuławy Wiślane, gdzie byłam świadkiem upadku człowieka, który w akcie prawdziwego człowieczeństwa dopuścił się czynów, od których nie było odwrotu. 🚪Życie prezesa lokalnego banku, przykładnego męża i ojca zmienia się w dniu kiedy otrzymuje tajemnicze zaproszenie od nieznanego mu stowarzyszenia. Początkowo myśli, że w zaproszeniu był błąd, nie wie po co miał zjawić się pod obcym domem. Kiedy zauważa, że w obserwowanym przez niego domu dochodzi do przemocy domowej postanawia działać i uratować ofiarę. 🚪Ciąg zdarzeń pociąga za soba kolejne trudne decyzje, a niektórych nie da się cofnąć. Mężczyzna po dobrze wykonanej misji otrzymuje kolejne tajemnicze wiadomości. Mistrzowska kreacja bohaterów, szczegółowe dopracowanie ich profili psychologicznych, zwłaszcza Artura. Jestem pod wrażeniem. Książka idealnie pokazuje jak jedna zła decyzja, pociąga za sobą kolejne, aż w końcu nasz główny bohater zupełnie nie jest już sobą. A może zawsze taki był tylko potrzebował bodźca, który odkryje jego prawdziwe oblicze? Czytelnik w trakcie lektury zadaje sobie wiele pytań, na niektóre znajduje odpowiedź w treści, część jednak pozostanie w sferze domysłów. Książka porusza wiele ważnych i trudnych tematów jak przemoc domowa, korupcja policji, zdrada czy szantaż. Historia jest spójna, pełna krótkich rozdziałów, które przyjemnie i szybko się czyta. W tej książce to czytelnik decyduje jak zakończy się historia. Możesz czytać dalej lub zakończyć we wskazanym przez autorkę miejscu. Jestem zachwycona, chętnie przeczytałabym ją drugi raz. Premiera 29.01.2025 • współpraca recenzencka @czwartastronakryminału •