Babetta

strony, niż w znanym „Testamencie”. Mnie jednak spodobała się ta mocno psychologiczna proza skupiona na jednej postaci - jej odczuciach, przemyśleniach, pragnieniach i fantazjach. Czytanie „Babetty” przypominało oglądanie filmu na wielkim, kinowym ekranie - Wähä poświęca dużo uwagi detalom, za pomocą których kreuje swiat swojej powieści. Malownicze opisy również są jej znakiem charakterystycznym - czytając, przed oczami stają tworzone przez nią obrazy: lazurowej wody w basenie, luksusowej willi na wybrzeżu Francji, porannych sesji jogi i niezrewolucjonizowane popołudni z książką w ręku. Tytułowa „Babetta” to film, w którym główna role odegrała Lou - światowej sławy gwiazda filmowa i najlepsza przyjaciółka z młodości głównej bohaterki powieści Katji. Kobiety spotkają się po latach, kiedy Katja otrzymuje zaproszenie na wakacje w posiadłości akorki, co sama komentuje słowami: „ona woła, ja przychodzę”. Wähä zadaje w tym miejscu pytanie: czy spotkanie po tak długim czasie - tym razem już bez filtra, który idealizuje rzeczywistość i relację obu kobiet - wciąż będzie tym samym? W relacji tej bowiem od zawsze istniała pewna zasada - do Lou należy swiat, to jej słuchają znajomi, to z nią chcą spędzać czas, to ona odnosi sukcesy. Katja natomiast stoi zawsze obok. „Babetta” to opowieść o poczuciu niespełnienia i rozpaczliwym poszukiwaniu tego co było kiedyś, o toksycznej przyjaźni i postrzeganiu samego siebie przez pryzmat drugiej osoby. To również opowieść o sztuce - szczególnie filmowej - i o tym jak bardzo kobieta jest w stanie się dla niej poświęcić. A wreszcie, to opowieść o przemocy, przeważającej sile mężczyzn, wciąż dominującym patriarchacie i manipulacji - zarówno w filmowym światku, jak i codziennym życiu. Wähä umiejętnie rysuje portret psychologiczny Katji, kobiety wciąż poszukującej siebie i swojej tożsamości - jednego razu po prostu chcącej być blisko swojej przyjaciółki, a drugiego pragnącej stać się właśnie nią. Zakończenie „Babetty” było dla mnie czymś zaskakującym - w klimacie skandynawskiego thrilleru - Wähä nadała subtelnego wydziału wszystkim problemom powieści oraz przedstawiła pełny obraz konsekwencji jakie niosą - i mogą nieść - poczynania bohaterów.