Cmentarz grozy

tylko z Maxem, ale również z Livią, a to są tak ciekawe osobowości, że nie można się z nimi nudzić! 🏰👻 Myślałam, że nie da się stworzyć ciekawszej historii na nowym Cmentarzu Osobliwości niż w pierwszym i drugim tomie, że kolejna część będzie już naciągana, a autorce trudno będzie znowu zachwycić, a jednak bardzo się myliłam. 🏰👻 CUDOWNY jest ten tom! Fantastycznie bawiłam się poznając nowy cmentarz i jego mieszkańców. Lepiej nawet niż podczas czytania 2 części. Jak dobrze, że autorce nie kończą się pomysły na wymyślanie nowych pokutujących dusz! Każda z nich jest niesamowicie ciekawa i ma wiele do odkrycia. 🏰👻 Wątek kryminalny, humor, lekki styl autorki, barwne postacie, naturalne dialogi oraz oryginalny pomysł na świat sprawiają, że ciężko oderwać się od czytania. Bardzo polecam wam tę serię! Ciekawa jestem czy będzie kontynuacja, bo teraz to naprawdę będzie ciężko pobić ten tom. 🤯

ale ten człowiek nauczył się, jak je rozumieć i im pomagać. Ten tom jest nieco inny od poprzednich aczkolwiek tak magnetyczny, że nie szło się oderwać od lektury. Autorka wprowadziła nowości, jakich się nie spodziewaliśmy i takie, które można było odkryć szybko, by później wszystkich mocno zaskoczyć. Akcja była niezwykle dynamiczna, Max i Livia ruszyli na pomoc przyjaciółce dziedziczki, tym samym wybierając się na... królewski cmentarz osobliwości. Jednakże to nie jest taki rodzaj cmentarza, o jakim Max mógłby myśleć. W tej części mamy trochę postaci z poprzednich tomów ale autorka zręcznie nam przypomina postacie i dusze, gdyby ktoś zapomniał kim są i jak wyglądają ale nie rozwodzi się nad tym za długo, jest krótko i zwięźle więc możecie wpaść i czytać od tego tomu chociaż osobiście ogromnie polecam czytać jednak po kolei, od początku, by zyskać pełen obraz i idealne wprowadzenie do tego świata. Mamy także bardzo dużo nowych postaci, jednak autorka nie daje nam się pogubić w fabule, nie musimy cofać się i sprawdzać kto jest kim i skąd się wziął, wszystko jest dopięte na ostatni guziczek i czytamy wyłącznie z przyjemnością, chęcią, nieustannym zainteresowaniem i oczywiście emocjami wywołanymi przez wydarzenia mające tu miejsce. Przyznam, że w pewnym momencie miałam łzy w oczach ale ciągle żyłam nadzieją i to mi się opłaciło, zakończenie jest satysfakcjonujące. Podobno to ostatni tom tej serii ale powiem Wam, że Paulina Hendel zostawiła sobie otwartą furtkę gdyby zechciała napisać jeszcze jeden tom, ja bym z pewnością bardzo chętnie go przeczytała, dalszy ciąg przygód ale tym razem... tak tym razem może bohaterowie by byli młodsi, powiedzmy... Następne pokolenie dziedziców? 😈 Wracając do Cmentarza grozy, różni się od innych tego typu obiektów diametralnie. Jest także osadzony na wyspie, niczym Alcatraz wśród cmentarzy. Do tego mamy sprawę tajemniczego zaginięcia tudzież śmi*rci do rozwikłania ale mieszkańcy tego nie ułatwiają. Jakie sekrety skrywa hrabia? Czytajcie a się dowiecie.

odparła beznamiętnie Livia." "Cmentarz Grozy" to trzecia odsłona perypetii życiowych i "zawodowych" Maximusa Opoki - tak osobliwie niebezpiecznych, jak i ekscytujących, a przy tym nadzwyczaj upiornych. "(...) gdy dalej ruszyłem w pojedynkę przez wieś, każda osoba, którą mijałem, mi się kłaniała. (...) To naprawdę miła odmiana po tym, jak taktowali mnie jeszcze rok temu. Ba, wtedy byli bliscy powieszenia mnie." Paulina Hendel nasyciła niepowtarzalną kreację świata przedstawionego kolejną, solidną i niewątpliwie twórczą dawką osobliwości w postaci tytułowego Cmentarza Grozy - tak, jak i poprzednie nekropolie: wyjątkowy, śmìèrtelnie groźny, rządzący się twardymi prawami, owiany aurą tajemnicy, a jednocześnie zupełnie odmienny od Cmentarza Muertona czy Zimowej Puszczy. Jestem pod wrażeniem sposobu i rozmachu, z jakim autorka rozbudowała osobliwe uniwersum, wzbogacając je o nowe elementy, które tak bardzo pasują do tej na wskroś oryginalnej rzeczywistości, a jednocześnie stanowią dla niej swoisty powiew świeżości, co czyni powieść tym bardziej atrakcyjną. "Czasem, gdy patrzyłem na jej porcelanowe oblicze i błyszczące błękitem oczy, miałem wrażenie, jakby była ucieleśnieniem jakiejś starożytnej bogini, a może czarownicy władającej mocą lodu." Fabuła "Cmentarza Grozy" to prawdziwy majstersztyk fantastycznej prozy z bogactwem elementów przynależnych horrorowi i szczodrze okraszony tajemnicami oraz intrygą zakrojoną na bardzo szeroką skalę. Wyprawa do przerażającej osobliwej nekropolii, zagadka kryminalna, niebezpieczne śledztwo z duszami na ramieniu i szyta prawdziwie grubymi nićmi intryga z żądzą zemsty oraz władzy w tle, a w tym zaskakującym, szokującym i kompletnie nieprzewidywalnym wirze zdarzeń osobiste dramaty - to tylko hasłowy i telegraficzny skrót fabuły "Cmentarza Grozy", a każda z tych wzmianek wypełniona została interesującą, fascynującą, ekscytującą, momentami poruszającą treścią. Fabuła została misternie zaplanowana, a opowieść ujmuje w swoistą klamrę przeszłość, z którą przyszło się bohaterom rozliczyć, i teraźniejszość, która wypełniona jest po brzegi intensywną, pełną napięcia i dynamizmu akcją, której śledzenie nie tylko w pełni angażuje, ale wręcz rezonuje w duszy i umyśle czytelnika. . Osobliwy jest tutaj nie tylko świat przedstawiony czy przebieg wydarzeń, ale również klimat opowieści. Nie zabrakło tutaj przerażającej màkàbrycznej scenerii i zdarzeń, sugestywnych, wywołujących dreszcze strachu oraz niedowierzania opisów, nadzwyczajnych sytuacji, co skutecznie buduje atmosferę grozy. Jednak dostrzegłam tutaj również swoistą nutkę refleksyjności, rozbudowanej bardziej niż w poprzednich częściach emocjonalności, może nawet subtelnie wplecioną w wydarzenia niteczkę melancholijnego rozliczenia z przeszłością, a także pobrzmiewające tu i ówdzie humorystyczne tony. . "W moim sercu pojawiła się taka rana, której nigdy nic nie zdoła zaleczyć. Byłem idiotą, nie potrafiłam docenić tego, co miałem." . W trzecim tomie serii dojrzało nie tylko uniwersum, ale również główny bohater. Mam wrażenie, że w poprzednich częściach Maxowi nakreślono jedynie kontury, a w "Cmentarzu Grozy" autorka wypełniła je kompletną kreacją. Maximus to postać dojrzewająca: do pogodzenia się tak z przeszłością, jak i teraźniejszością, do zaakceptowania samego siebie, swoich powinności, do otworzenia się na emocje, wrażenia, uczucia. Dziedzic przeszedł nie tylko szkołę życia, ale przede wszystkim przemianę wewnętrzną, co jest wyraźnie dostrzegalne dopiero w "Cmentarzu Grozy" i powiem szczerze, że podoba mi się jego scementowana osobowość. . "Cmentarz Grozy" to opowieść wzbudzająca niepowtarzalną mieszankę fascynacji, ekscytacji, grozy i bezbrzeżnego zachwytu nad kreacją oryginalnego świata przedstawionego, misternie utkanymi zabiegami fabularnymi oraz przenikliwie oddziałującą na wszelkie zmysły atmosferą opowieści. Polska fantastyka dotąd nie przybrała tak niesamowicie oryginalnego oblicza, a osobliwe uniwersum wykreowane w genialnym stylu przez Paulinę Hendel jest po prostu fenomenalne, a "Cmentarz Grozy" tylko upewniła mnie w tym przekonaniu. Co więcej, trzeci tom cyklu, jak dotąd, jest dla mnie najlepszą częścią serii i żywię nadzieję, że powstaną kolejne - potrzebujemy fantastyki w takiej odsłonie! . #książki #cmentarzgrozy #cmentarzosobliwiści #paulinahendel #weneedya #wydajenamsie

tamtym czasie nie miałam żadnych oczekiwań do tego tytułu, ale był to dla mnie strzał w dziesiątkę. Pokochałam historie stworzoną przez autorkę i każdy kolejny tom przynosi mi tyle samo rozrywki. Paulina Hendel potrafi sprawić by świat przez nią stworzony zaciekawił czytelnika od pierwszych stron i trzymał w napięciu do ostatnich. Postać Maxa jest dobrze wykreowana i skomplikowana w swojej prostocie. Z każdym tomem możemy odkrywać jego kolejne warstwy i widzimy zmianę, jaka w nim zachodzi. Z drobnego handlarza i złodzieja do zdolnego do poświęceń mężczyzny. Livią natomiast jest trochę bardziej skomplikowana. Niełatwo odkryć jej myśli i zrozumieć jej sposób postępowania. Myślę, że potrzeba by do tego rozdziałów z jej perspektywy, albo nawet całej książki. Jest jednak idealną postacią w całej historii i zdecydowanie idealną partnerką dla Maxa. Ich czarny humor dostarczył mi sporą dawkę rozrywki. Nie ukrywam, że miałam lekkie obawy, czy autorka zdoła utrzymać poziom wcześniejszych tomów, ale zdecydowanie jej wyobraźnia wykracza poza moje pojmowanie. Kolejny raz razem z bohaterami odkrywamy sekrety Cmentarzy Osobliwości.  Poznajemy kolejne ciekawe i budzące grozę dusze, które po śmierci przybierają postać stworzoną z tego, czego za życia nienawidziły, ale też kochały. Każda z nich ma swoją historię, która nie raz chwyta za serce. Było tajemniczo, krwawo i mrocznie, ale nie zabrakło też dawki dobrego humoru. Mam nadzieję na więcej przygód z Maxem i Livią! Współpraca reklamowa z @weneedyabooks @paulinahendel_autorka