Dolina straconych złudzeń

wystraszona na pożarcie, a drapieżca poluje i czai się skrycie. Splot ludzkiej natury prowadzi do złudzeń, które nie wytrzymują naporu zdarzeń. Podkopują je, osłabiają i niszczą. Rozsypują w proch to co misternie skrywane pod maską. Omyłkowo wymyślone fantazje mają stanowić podstawę istnienia. Tymczasem wszystko upada, znika jak sen, a my trwamy. Życie nie oszczędza bólu. Odbierze wszystko co mamy i co kochamy. Zatruci kłamstwem nie dostrzegamy rzeczywistości. Do sennego miasteczka u podnóży Eigeru wkrada się śmierć. Seryjny morderca grasuje po górskich szlakach. Policja w obliczu tragedii staje się bezsilna. Kierownictwo luksusowego hotelu angażuje w śledztwo detektywa Piotra Sauera. Wkracza w małomiasteczkowy klimat, gdzie wokół mnóstwo tajemnic. @annagorna.autorka stworzyła niespieszny kryminał, który zachwyca realnością. Satysfakcjonująca fabuła, rozbudowany wątek obyczajowy i idealnie skonstruowani bohaterowie. Wkraczamy do malowniczej krainy. Piękny krajobraz skrywa wiele zła i niesie ze sobą śmierć. Sauer od pierwszych chwil pobytu w miasteczku odczuwa niechęć tutejszej społeczności. Małomiasteczkową atmosferę czuć na każdym kroku. Mieszkańcy chcą, by morderca został schwytany, a jednocześnie milczą, mijają się z prawdą, kluczą wokół kłamstw. Niechęć i brak współpracy nie zniechęcają jednak detektywa. Piotr Sauer dalej zmaga się z przeszłością i bólem samotności. Stara się przywrócić to co utracone. Skrywa w sobie silne emocje i chwile zwątpienia. Darzę tego bohatera niezmiennie sympatią i sentymentem. Górskie szczyty skrywają tajemnicę. Maski Krampusa i Perchty oraz legendy z nimi związane intrygują i nadają niesamowity klimat powieści. Piotr doszukuje się sensu w czymś, co wymyka się logice, a alpejskie wierzenia krążą wzbudzając przerażenie. Ponadto towarzyszy nam nieodparte wrażenie obecności. Śledczy ciągle są obserwowani. Pośród tłumu, pod maską spoziera puste spojrzenie. Nie pozwala zaznać spokoju. Oczy szaleńca, a wszyscy toną w złudzeniach. Urywki zdarzeń z przeszłości zmieniają obraz rzeczywistości. Podszyty niepokój i emocje dają o sobie znać, a prawda niebezpiecznie wynurza się. Oprawca jest bliżej niż myślisz. Rewelacja. Polecam!

ofiary u podnóża Eigeru w rytualnych inscenizacjach z maską Krampusa na twarzy. Zabójca wodzi policję za nos, pozostaje nieuchwytny. Do Piotra Sauera, byłego policjanta, który obecnie pracuje jako prywatny detektyw zgłasza się ciotka zamordowanego nastolatka z prośbą o rozwiązanie zagadki śmierci jej siostrzeńca. Piotr rozpoczyna swoje własne śledztwo. Pomaga mu jego asystentka Mia. Czy uda im się odkryć kto stoi za śmiercią chłopca oraz starszego mężczyzny? Czy obecne zabójstwa mają związek z morderstwem onkologa sprzed dwóch lat? Czy uda się powstrzymać seryjnego mordercę zanim zginą kolejne osoby? Jeżeli jesteście ciekawi odpowiedzi na te pytania to koniecznie przeczytajcie tą książkę. „Dolina straconych złudzeń” to druga część serii z prywatnym detektywem Piotrem Sauerem. Akcja książki toczy się w małym, malowniczym, alpejskim miasteczku, gdzie wszyscy się znają. Panuje tam gęsta, duszna atmosfera a lokalni mieszkańcy dają odczuć Sauerowi, że nie jest tam mile widziany. „Dolina straconych złudzeń” to świetny kryminał, którego akcja wciąga już od pierwszych stron. Jako miłośniczka gór i kryminałów po prostu musiałam przeczytać tą książkę. Moją uwagę przyciągnęła także piękna okładka z górskim krajobrazem. Autorka miała świetny pomysł na fabułę, tajemnicze zabójstwa w górach, tajemnice, ciekawi bohaterowie oraz porywające śledztwo sprawia, że od tej książki nie można się oderwać. Krótkie rozdziały i przystępny język sprawiają, że tą historię czyta się lekko i przyjemnie. Polecam z całego serca wszystkim fanom kryminałów.

ale kontynuacja jest jeszcze lepsza. Przenosimy się do małego miasteczka w Szwajcarii, które autorka opisuje w tak malowniczy sposób, że czytelnik ma ochotę rzucić wszystko i wyjechać tam na długi urlop. Uwielbiam to w książkach Anny Górnej, co więcej, uważam że nie jednego podróżnika namówiłaby na zwiedzanie tego kraju. Oprócz tych pięknych krajobrazów dostajemy genialną sprawę kryminalną. Seryjny morderca, rytuały oraz maski Krampusa i Perchty (swoją drogą muszę przyznać, że są naprawdę przerażające), zmieniają postrzeganie tego sielskiego miasteczka. W pewnym momencie zadajemy sobie pytanie: czy w takim miejscu można czuć się jeszcze bezpiecznie? Ta historia wciąga od pierwszych stron i trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Już po samym prologu wiemy, że szybko nie oderwiemy się od lektury. Mało tego, wraz z bohaterami próbujemy rozwiązać zagadkę i odnaleźć mordercę, stając się detektywem tak jak oni. Sprawa nie należy do łatwych a jej finał był dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Nawet pomimo tego, że każdy ma swoje tajemnice i w jakiś sposób jest podejrzany to zakończenie jest nieoczywiste i mocne. Muszę również wspomnieć o relacji głównych bohaterów. Od samego początku czuć, że między nimi iskrzy, a w tomie II widać to coraz bardziej. Jestem ogromnie ciekawa, w którą stronę pójdzie ta dwójka, ale moja dusza romantyczki marzy o ich romansie. Podsumowując, dostaniecie w tej książce piękne krajobrazy, klimatyczne miasteczko, społeczność w której każdy ma swoje tajemnice, seryjnego mordercę, rytualne inscenizacje, trudną do rozwiązania sprawę kryminalną, genialny plot twist oraz problemy życia codziennego dopadające każdego z nas. Jeżeli jakimś cudem nie czytaliście jeszcze tej serii to gorąco Wam ją polecam. Ja z niecierpliwością czekam na kolejny tom z detektywem Piotrem Sauerem i Mią w rolach głównych.

go chłonęłam, głęboki oddech brałam i pełną piersią oddychałam. Autorka zabrała mnie w niezwykłe miejsce. Miałam wrażenie, jakbym patrzyła na ten pełen natury obraz i była tam z bohaterami. W tym szwajcarskim miejscu przepełnionym górami, dolinami i jeziorami. Widziałam szczyty ośnieżone, łąki rozległe, zieleń soczystą, zbocza zielone, z gór spływający wodospad i miasteczko Niederwalden malownicze. Dawno już nie odczuwałam tak rzeczywistego jakby piękna natury podczas czytania. I to kryminału. Urzeczona jestem. Ale. Niech Was ten przepełniony z pozoru spokojem i darami natury krajobraz nie zwiedzie. Tu przyszła śmierć. Zabrała starszego mężczyznę, potem w jej szpony wpadł nastolatek. Ale nie tylko. Te urokliwe górskie zbocza to widziały. Widziały morderstwa. Widziały twarze nieszczęśników obleczone w maskę Krampusa, o którym legenda głosi, że karze dzieci w trakcie Świąt Bożego Narodzenia za nieposłuszeństwo. Widziały rytualne zbrodnie, które wyjaśnić stara się dwójka detektywów, Piotr i Mia. Polubiłam tę parę. Za intuicję głównie, podejście do rozwiązania kryminalnej zagadki i za to jak się uzupełniali. Mimo, że przez pierwsze sto stron trudno było mi się w tę historię wciągnąć (chyba ze względu na to, że ostatnio przywykłam do szybszego tempa w książkach, a tutaj jest zdecydowanie wolniejsze), to potem było już o wiele lepiej. Kiedy krok po kroku zagadka kryminalna zaczęła się klarować, nie sposób było się od tej historii oderwać. Tajemnice skrywane, wybory życiowe, kierujące sie ku otchłani, mroczny klimat z alpejską otoczką i śmierć. Ciekawe to było połączenie.