Ludzie z mgły

sąsiadów pada blady strach. Okoliczni mieszkańcy wierzą bowiem, że "gęsta i i nieprzenikniona mgła, ta która mąciła w głowach i wiodła na zatracenie, nie oddawała tego, co uznała za swoje". Dramatyzmu całej sytuacji dodaje fakt, że to nie pierwszy taki przypadek w okolicy. Zaczynają się poszukiwania, a dwa miesiące później z mgły wyłania się człowiek, który w zakrwawionej dłoni trzyma wisiorek, należący do zaginionej. Niestety, mężczyzna niczego nie pamięta. Wedle lokalnej legendy, wcześniej wspomniana mgła odbiera rozum. Ile w tym prawdy? Temat zaginięć za każdym razem budzi we mnie ogromne emocje i powoduje ten szczególny rodzaj napięcia i niepewności. Zawsze mnie wtedy zastanawia, kto i jak wiele ma do ukrycia, a wszechobecna, złowroga i mroczna atmosfera, która towarzyszy takim wydarzeniom, niezwykle intryguje. Nie inaczej było w tym przypadku. Fabuła wyciąga po ciebie swoje macki i wciąga niczym bagno, a ty, nim się zorientujesz, dajesz się całkowicie pochłonąć lekturze. Powoli odkrywasz sekrety mieszkańców Sinic, zaczynasz dostrzegać, te rozdawane na prawo i lewo plastikowe uśmiechy i trochę wbrew sobie, stajesz się uczestnikiem tych wszystkich rozmów o niczym. Zaczynasz rozumieć, że im mniejsza społeczność, tym większe kłamstwa. Tu każdy wydaje się mieć sporo za uszami. Historia owiana legendą. Małomiasteczkowy klimat. Tajemnice okryte wstydem. Kłamstwo, które niszczy i miłość, która zaślepia. Niedające o sobie zapomnieć wyrzuty sumienia i rozpaczliwe szukanie możliwości odkupienia. Toksyczne relacje, zaburzone więzi, które powodują smutek i przyprawiają o niemal fizyczny ból. Nieprzepracowane traumy i "szlachetne" intencje, chowające pod swą maską, egoizm i okrucieństwo. Teraźniejszość, która ciekawi, wspomnienia z przeszłości, od których uciec nie sposób i które wywołują ciarki na plecach. Na każdą kolejną książkę Izabeli Janiszewskiej, czekam z ogromną niecierpliwością, wręcz ekscytacją, będąc jednocześnie absolutnie pewną, że Autorka na jej kartach umieści coś bardzo ważnego, a już z całą pewnością odda w ręce czytelnika opowieść, która pod względem emocjonalnym będzie go bardzo dużo kosztować. Ból. Smutek. Niedowierzanie. Przerażenie. Niepewność. Niepokój. Tak oddać emocje, które bez żadnych wątpliwości, odgrywają tu kluczową rolę, to naprawdę trzeba umieć, Autorce przychodzi to bez najmniejszego trudu. To mocna, mroczna i niezwykle przejmująca opowieść, pełna pozorów i manipulacji, w której to, gdzie czai się prawdziwy potwór, nie jest wcale takie oczywiste. Lektura, która dobitnie uświadamia, że "przed prawdą nie ma ucieczki. Musisz spoglądać jej w oczy każdego dnia i decydować, czy pozwolisz, by cię zniszczyła, czy wykorzystasz ją, by stać się mocniejszym". Wielowątkowa i mocno skomplikowana fabuła nie pozwala na choćby najmniejszą przerwę w czytaniu. Kryminalna zagadka w połączeniu z ważnymi problemami społecznymi, powoduje, że opowiedziana historia staje się absolutnie kompletna, a finał sprawia, że na moment zamieram, by zaraz potem się uśmiechnąć i odetchnąć z ulgą. Jak mylisz? Jak daleko może posunąć się człowiek, w imię tak zwanego "dobra"? Jak wiele zła może czaić się w zakamarkach ludzkiego umysłu? "Ci, których nakrył mleczny całun, nie wracali już nigdy". Sprawdź koniecznie, jak będzie w tym przypadku. PRZEPADŁAM! Czego i Wam życzę.

wiedząc dokąd zmierzamy. W odmętach przerażenia łatwo się zgubić. Beznadzieja sytuacji zatracona w gęstej rozpaczy. Czasami trzeba pobłądzić, by się odnaleźć. Pośród zwątpień trawiąca siła zła i przysłonięty obraz życia. Świat płowieje i gaśnie. Przyziemny brud zależności, a w ulotnej bieli piętrzą się prawdziwe demony. Cały świat rodziny Jarosz rozpada się na kawałki, gdy znika bez śladu Alicja. W mglisty, lutowy poranek pochłonięta bielą oparów mieścina pożera dziewczynę. Gęsta i nieprzenikniona mąci w głowach i wiedzie na zatracenie już niejedno istnienie. Blady strach pada na mieszkańców Sinic. Po dwóch miesiącach z mlecznych oparów wyłania się mężczyzna, który nic nie pamięta, a w jego dłoni połyskuje naszyjnik Alicji. Niesamowicie klimatyczny thriller przeszyty kłamstwami i pozorami skrywanymi pod maską, które niszczą od środka, dręczą, nie pozwalając zaznać spokoju. Realistyczny opis akcji, enigmatyczna atmosfera pochłania. Otacza nas przejmująca mgła i nieprzewidywalność chwili. Wdziera sie wszędzie. Momenty grozy potęgują doznania. Niepokój otula prowadząc w otchłań przerażenia. Oplata i wywołuje dreszcz niemocy. "Mgła nie oddaje tego co uznała za swoje". Skąpana w mroku małomiasteczkowa społeczność z legendą w tle skrywa swoje tajemnice i zwiastuje najgorsze zło. Pośród niedomówień, ukrytych prawd, zależności i układów uwidacznia się i zaczyna straszyć. Ludzi w zagubieni w gąszczu życiowych nieporozumień i oczekiwań, które uwierają jak kamień w bucie. A wokół twarze tych, którzy przepadli bez wieści. Lęk osacza i wypełnia po brzegi. Tutaj każdy ma sekrety i mija się z prawdą. Labirynt złudzeń i życiowy ból istnienia przysłania obraz rzeczywistości. Misternie skonstruowana intryga przyciąga. Mgła tajemnic gęstnieje i wywołuje smutek. Powieść efektowna, nostalgiczna, oferująca wiele wzruszeń. Ten literacki świat jest dopracowany w każdym szczególe. Każdy wątek zazębia się prowadząc do mocnego finału. Autorka zaserwowała nam czytelniczą ucztę. Przepadniecie w grzęzawisku pozorów i rozczarowań. Nikt tak nie potrafi zagrać na emocjach jak Janiszewska. Mistrzostwo! Czytajcie!

obłędu. Mgła. Gęsta, nieprzenikniona, sącząca się odgłosami- złośliwymi wytworami pracującego na najwyższych obrotach umysłu. To ona sprawia, że w ludziach "pęcznieje zło". Można wierzyć lub drwić sobie z legend- ale tajemnicze zaginięcia to jednak nie drwina, ani też kpina - to czyjś ból, oczekiwanie na rozwiązanie zagadki, na powrót lub możliwość ostatniego pożegnania. Zegar odmierza czas. Ktoś walczy z pamięcią, a ktoś inny z niepamięcią. Ktoś z bólu zaciska pięści, ktoś inny jest na granicy rozpaczy i żalu. Jakże łatwo zbłądzić. Ale jak potem odnaleźć właściwą drogę, wyrwać się z imadła kłamstw, tajemnic, by poczuć ulgę i ukojenie? . Niezwykła kryminalna podróż. Mroczna, klimatyczna, polifoniczna. Zmierzymy się nie tylko z wytworami ludzkiej wyobraźni i lokalnych podlaskich legend, małomiasteczkową mentalnością, ale też z ludzkim okrucieństwem, zakłamaniem i wynaturzeniem. Spojrzymy na matczyną miłość- karykaturę macierzyństwa i poświęcenia. Zakręci nam się w głowie od emocji, a ćmiący ból w okolicy serca sprawi, że wybrzmiewające motto "wszyscy kłamią" zaciśnie nas w kleszczach, nie pozwalając na głębszy oddech. . Autorka misternie tka kryminalną intrygę. Kunsztownie, konsekwentnie wprowadza nas w świat "Ludzi z mgły", pozwalając nam dokonać wiwisekcji ludzkich ułomności. Retrospekcje sklejają rozrzucone odłamki pamięci oraz niepamięci, tworząc obraz bólu i cierpienia. Mgła jest metaforycznym spoiwem dla życiowej prawdy - jeśli czegoś w życiu należy się bać- to przede wszystkim innych ludzi. . A kiedy już studiujemy finał - niczym "jubiler szlify na powierzchni diamentu" - przychodzą też inne refleksje: czasami lepiej nie pamiętać, niż pamiętać, często od prawdy ważniejsza jest nadzieja, a ludzkie wybory są tak samo oczywiste, jak i zaskakujące. Niezwykły klimat, zawiła intryga, mnóstwo emocji. Momentami szok i niedowierzanie. Bardzo polecam.

sinickiej mgły. Gęstej. Mrocznej. Tajemniczej. Mgły, która przyciąga. Mgły, która odpycha. Ludzkie sekrety odkrywa. Mlecznym całunem rzeczywistość przykrywa. Ciarki na skórze wywołuje. Uściskiem gęstego woalu przywołuje. Mroczną legendą kusi: „ Ci, którzy z niej wyszli mówili, że spotkali tam to, co przeraża ich najbardziej ”. Pamięć. Niepamięć. Wypaczone pojęcie macierzyństwa. Skrzywienie macierzyńskich uczuć. Cierpienie, trauma i strach dziecka. Rodzinna tajemnica. Przerażająca. „ Ludzie z mgły ” to historia o przywarach ludzkich. O ludzkich wyborach. Strasznych, przerażających i trudnych. Ileż razy mówimy, że to świat jest zły. To nie zły jest świat. Świat to dar, piękno i azyl. Zły jest człowiek. Bo tylko on jest zdolny do zadawania cierpienia. „ Mgła sama w sobie nie jest w stanie nikogo skrzywdzić, w przeciwieństwie do ludzi. To ich należy się obawiać ”. Ginie dziewczyna. Czyjaś córka, siostra, znajoma. Wchodzi w mgłę, w rozkoszną biel, która jest nierozerwalnym elementem małomiasteczkowej mentalności. - ” On musi wiedzieć - upierała się. - Musi wiedzieć, że jego córka nigdy nie wróci ”. ” Ludzie z mgły ” to kryminalna zagadka, która porywa. Portretuje ludzkie cechy, zachowania i wybory. Nęci mgłą, która nosi w sobie legendę, cierpienie i tajemnicę. Zaskakuje zakończeniem i do refleksji zmusza. Bezsprzecznie jeden z lepszych klimatycznych kryminałów, jaki w tym roku przeczytałam.

znajdzie się w topce najlepszych książek. "Ludzie z mgły" to historia, która została dopracowana w każdym szczególe. A tych szczegółów jest dość sporo, chociaż wszystko toczy się wokół zaginięcia dziewczyny. Przy tym jest także sporo bohaterów. Izabela Janiszewska w żaden sposób nie pozwoli czytelnikowi się pogubić – zarówno w wielości wątków, jak i bohaterów. Ten zabieg daje Autorce więcej możliwości wodzenia odbiorcę za nos 🙂 Trudno odgadnąć, co stało się z Alicją: to planowana ucieczka? a może morderstwo? Podejrzanych jest wielu, ale ostatecznie faktyczne rozwiązanie intrygi nawet mi nie przeszło przez myśl! Jeżeli jesteście fanami thrillerów z wątkiem małych zamkniętych społeczności, to "Ludzie z mgły" z pewnością przypadną Wam do gustu. Izabela Janiszewska ukazała Sinice jako osobnego bohatera: ze swoimi tajemnicami, nierozwiązanymi zagadkami i atmosferą, która nie pozwala czuć się w tym miejscu bezpiecznie. Zdaje się, że to miejsce kształtuje historie bohaterów i tylko nieliczni racjonalizują tragedie, do jakich doszło. Osobliwi bohaterowie, sekrety, bagna, gęsta mgła, a nawet okładka i jej zdobienia – w tej książce wszystko zostało dopracowane tak, żeby zbudować magnetyzujący klimat pełen napięcia i niepewności. Sinicka mgła pochłania – odczułam to na własnej skórze! Od tej lektury trudno się uwolnić, a po jej zakończeniu swoista atmosfera jeszcze długo będzie “oblepiać” czytelnika. Polecam z czystym sumieniem!

jak z horroru, prawda? Taką oto pełną tajemnic i mrocznej atmosfery historię serwuje nam Izabela Janiszewska w swojej najnowszej książce "Ludzie z mgły". W mglisty poranek znika dziewiętnastoletnia Alicja Jarosz. Okazuje się, że to nie pierwszy przypadek, kiedy ktoś wchodzi w unoszącą się nad pobliskimi łąkamk mgłę i przepada bez śladu. Mieszkańców Sinic ogarnia strach. Po jakimś czasie z mgły wychodzi mężczyzna. Nie pamięta, kim jest ani dlaczego trzyma w rękach naszyjnik należący do Alicji. Co skrywa mgła? Czy miejscowe legendy są prawdziwe, a może prawda jest jeszcze bardziej przerażająca? Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem pod ogromnym wrażeniem. Pani Izabela Janiszewska stworzyła świetną historię, która pochłania bez reszty i trzyma czytelnika w swych objęciach nie pozwalając choćby na chwilę się od niej oderwać. Tutaj tajemnica goni tajemnicę, a mroczna atmosfera potęguje napięcie, które wzrasta z minuty na minutę. Nic nie jest oczywiste, a wszystko prowadzi do zaskakującego finału, którego kompletnie się nie spodziewałam. To także opowieść o strachu, błędach i ludzkich słabościach. Pełna emocji, sekretów i niesamowitego klimatu. Jednym słowem to książka nieodkładalna. Dajcie się wciągnąć tej historii. Gwarantuję, że pochłonie was niczym mgła, z której ciężko się wydostać. To jeden z lepszych thrillerów, jakie miałam okazję czytać w tym roku, niepokojący, pełen mroku i napięcia. Zdecydowanie polecam!

wejść w mgłę?.. Nastolatka wychodzi rankiem z domu i znika we mgle. Nigdzie jej nie ma, a mieszkańcy przerażeni łączą jej zniknięcie z poprzednimi, które miały miejsce w ich niewielkiej miejscowości również w mgliste dni. Po jakimś czasie z mgły wychodzi zakrwawiony mężczyzna trzymający wisiorek zaginionej. Problem jednak polega na tym, że nic nie pamięta. "(...) o ile piekło istnieje, to tu, w Sinicach, znajdują się wrota do niego." W tej opowieści nic nie jest oczywiste ani jednoznaczne. Problemy małych miejscowości są uwypuklone, a za każdym rogiem czai się tajemnica. Mamy tu nakreślonych kilku bohaterów i każdy z nich odgrywa znaczącą rolę w tym teatrze iluzji. A gdy autorka odkrywa wszystkie karty, nagle orientujesz się, że nadal coś nie gra i "zabawa" zaczyna się od zera. Absolutnie fantastycznie spędziłam czas z tą książką i polecam ją każdemu fanowi dobrego thrillera..