Precedens. Seria z Joanną Chyłką

że osobom które Chyłki nie czytały nie polecam zabierać się teraz za nadrabianie 12 tomów (szczególne, że zanim skończycie czytać, pojawi się 12 kolejnych). Tak jak większość czytelników zauważyła już przy około piątym tomie – z Chyłki zrobiła się telenowela i coraz rzadziej ma cokolwiek wspólnego z kryminałem. Przykładem tego jest właśnie ostatni tom, po którym w kolejnych mogę się spodziewać zjawisk paranormalnych.  . Dlaczego powiedziałam że nie jestem recenzentem obiektywnym? Ponieważ z niezrozumiałych dla mnie powodów ja tą serię kocham i raczej nie przestanę. Uwielbiam przerysowane dialogi Chyłki z Zordonem, cliche'owe sceny romantyczne, zagrania niczym z hiszpańskich telenoweli oraz często nierealistyczne rozwiązania fabularne. Może to przywiązane do tej historii, a może po prostu chęć rozerwania się raz na jakiś czas przy lekkiej książce. Nie każda nasza lektura musi być "wysokich lotów".  . Jest tylko jedna rzecz, która mi nie pasowała, mianowicie brak rzeczywistego rozwiązań zagadki. Mam na myśli to, że w poprzednich tomach mieliśmy  wątek "chodzenia poszlakami do celu", a tu Zordon z Chyłką stoją w miejscu, a rozwiązania są im podsuwane pod nos. Trochę słabo, ale wybaczam, bo tak czy inaczej były to dla mnie przyjemnie spędzone trzy godziny. Najlepszy tom to nie był, ale jeden z najgorszych też nie.  . Stałych czytelników jak najbardziej zachęcam do kontynuowania. 

z serii o dwójce prawników i przyznam, że chyba nigdy mi się nie znudzi. Ba! Z tego, co daje nam do zrozumienia autor, na tę serię trzeba szykować oddzielny regał. Zawsze mam problem z napisaniem czegokolwiek, żeby nie spoilerować, bo wydaje mi się, że cokolwiek napiszę, odbiorę radość czytania osobom, które tę część wciąż mają przed sobą. Tym razem Chyłka i Kordian otrzymują dość nietypową propozycję od jednej z polskich aktorem. Kobieta twierdzi, że za moment popełni przestępstwo, chce, żeby prawnicy to obejrzeli, a następnie ją bronili. Kobieta uznaje, że nie może zostać skazana. Kiedy dochodzi do tragedii, której prawnicy nie mogli zapobiec, a śledczy mają niepodważalne dowody, aktora nie przyznaje się do winy i uważa, że popełniła zbrodnię doskonałą. * Dla mnie książki autora w większości są nieodkładalne. Z książkami z tej serii jest tak zawsze. Prawnicy dostali bardzo ciekawą sprawę i mimo że sami nie widzą powodu, dla którego powinni bronić aktorkę, robią to. Zaczynają się dziać dziwne rzeczy i nikt nie ma wątpliwości, że są związane z tą sprawą. Akcja jak zawsze nie zwalnia do samego końca, wróciła dawna Chyłka, która nie biega po himalajskich górach bez aklimatyzacji i nie robi innych dziwacznych rzeczy. Jej poczucie humoru jest takie jak w pierwszych tomach, które podobało mi się najbardziej, a to, co się dzieje między Joanną a Kordianem to jak zawsze emocjonalny rollercoaster. Jednak są momenty, że wywody Chyłki na temat Zordona czytałam niemal z łzami wzruszenia i wielkim uśmiechem na twarzy, za co ogromnie dziękuję autorowi. Sami wiecie, jak Chyłka coś powie, to nie ma mocnych. Rozwiązanie sprawy było bardzo ciekawe, podobało mi się. Zawsze to jakaś nowa wiedza, mimo że pewne sprawy autor dostosował na potrzeby powieści. Kiedy już myślałam, że wiem, co potoczy się dalej, autor jak zawsze zaskoczył mnie czymś nowym. Jeśli chodzi o niektórych bohaterów, to cieszę się, że te sprawy zakończyły się właśnie w taki, a nie innych sposób, bo przez całą serię mamy możliwość budować w głowie wizerunek danych postaci. Zakończenie rewelacja! Nic więcej nie będę zdradzać. Wszystkim fanom #teamchylka życzę udanej lektury! To chyba jeden z moich ulubionych tomów całej serii. Moja ocena 10/10

bronią aktorki, która twierdzi, że znalazła kruczek prawny pozwalający popełnić zbrodnię doskonałą, po czym w filmiku na żywo dokonuje brutalnego morderstwa… I właśnie głównie na tym zagadnieniu skupia się ta książka. Nie tylko wzbudza w czytelniku ogromną ciekawość, przez co powieść, jak zawsze u Mroza, jest nieodkładalna, ale też jest pretekstem by trochę pogadać o samym prawie, o jego stanowieniu i zasadności przestrzegania. Bardzo mi się to podobało, w końcu w pełni skupiamy się na aspektach prawnych, co dla mnie jest głównym powodem, dla którego sięgam po ten gatunek literacki. Jest też trochę akcji na sali sądowej, jest trochę akcji w ogóle, oczywiście jest też pewien tajny spisek, który zagraża dwójce głównych bohaterów, a który nadaje fabule dynamizmu. Na stopie prywatnej głównych bohaterów w końcu bez zbędnych melodramatów, co też mnie bardzo cieszy :) Ogólnie, tak jak gdzieś w okolicy dziewiątego tomu miałam już trochę dosyć, tak teraz te dwa ostatnie tomy rozbudziły moją ciekawość cyklu na nowo. To dobra rozrywka, polecam!