Ta dziewczyna

jej życie. Te „ zabytkowe strzeliste sklepienia ”, ciemne, dębową deską wyłożone ściany widziały jej śmierć. Przeszłość powróci do Hannah. Powróci strach i ból. Cierpienie i wyrzuty sumienia. Powrócą też duszę oplatające wątpliwości i chęć poznania prawdy o śmierci przyjaciółki, bo osoba skazana za jej zabójstwo może okazać się niewinną. „ Przed wszystko było dobrze. Po wszystko zniszczone ”. Przed i po. Dwie linie czasowe zmyślnie i logicznie się przeplatające. Błądziłam sobie w ich zakamarkach, domysły swoje snułam, dałam się temu zaangażować. To jest Ruth Ware jaką uwielbiam. Z „ Tą dziewczyną ” w świat niepokoju wtargnęłam. Głodna wrażeń w naszpikowaną tajemnicami historię wkroczyłam. Otoczyłam się atmosferą gęstą jak maź. W komponowaniu tej specyficznej aury Ruth Ware nie ma sobie równych. Dlatego zachwycam się jej twórczością. Uwielbiam dusić się w tym klimacie, przepadać w nim i chłonąć go. Mrok i niepokój. Życie i śmierć. Przyjaźń, miłość i przeszłości bieg. Ona zasnąć w spokoju nie da, bo ten spokój jakim otoczyła się Hannah po śmierci April to tylko pozory. Dawni przyjaciele okażą się zupełnie kimś innym niż wydawali się być. Hannah wkroczy na drogę ich tajemnic, bo przyjaciółka zasłużyła na prawdę. Rozdrapywanie ran jednak zaboli. Bo to opowieść o tym jak złudny może być obraz człowieka, którego znamy. Polecam!