Ucieczka

sprawą śmierci ich jedynego syna. Brak potomka sprawił, że związek rozpadł się, a plany na przyszłość przestały być wspólne. Co jednak może stać się podczas jednej świątecznej nocy spędzonej razem?🌟 Carl Frode Tiller dostarcza nam przepiękną opowieść o miłości, naprawianiu grzechów i rozliczaniu się z demonami przeszłości. W powieści zastosowano płynną narrację, przez co sami musimy orientować się, kiedy kończy się kwestia jednego bohatera, a zaczyna kolejnego. Podobnie mamy w przypadku określania czasu wydarzeń - nie znajdziemy tutaj linearności ani nawet konkretnych odniesień do przeszłości. Opowiadane historie przenikają się, wywołując efekt podobieństwa między postaciami i ich uczuciami. Zabieg ten może z początku przytłoczyć, jednak kiedy zagłębimy się bardziej w samą fabułę i naszych bohaterów, zrozumiemy jego znaczenie.😍 W historii cieszy nas także wykreowanie postaci dziecka Elisabet i Sakariasa. Ich syn, wrzucony w ramy społecznie określonych męskich zachowań, przeciwstawia się im, uciekając w swoją dziewczęcą tożsamość, której nikt nie stara się zrozumieć. Zostawiony sam sobie walczy ze swoimi zapędami, jednocześnie jednak nie chcąc tego robić. 🏳️‍🌈🏳️‍⚧ “Ucieczka” to bardzo trudna powieść, która jednak naszym zdaniem zasługuje na większy rozgłos. W skomplikowanej narracji znajdziemy przepiękną historię, która złamie serca wielu.❤️

W „Ucieczce" prezentuje obraz małżeństwa, które cierpi po stracie swojego jedynego dziecka. Portret złamanej rodzinny skrywa wiele warstw i pęknięć, które stopniowo są odsłaniane i obnażają bohaterów z ich masek. Jestem pod wielkim wrażeniem formy i kunsztu Carla Frode Tillera. Autor eksperymentuje z kompozycją przestrzenią, narratorem i czasem. Scena, a zarazem perspektywa potrafi nagle się zmienić w środku zdania. Ten chwyt w ogóle nie wybija z czytania tej historii.Motyw muzyczny spina tę opowieść w klamrę, a finezyjne i oniryczne opisy wzbudzają niepokoju, ale jednocześnie zachwycają. ,,Ucieczka" Carla Frode Tillera to wspaniałe doświadczenie literackie ukryte w krótkiej, kameralnej historii z dobrze znanymi motywami. Najnowsza książka autora "Początków" opowiada o kruchości życia i relacjach. O pozorach, do których łatwo się przyzwyczaić i uwierzyć, a także o bagatelizowaniu potrzeb innych oraz samotności.

osobno i od dawna nie dzielą ze sobą codzienności. Niespodziewanie spędzają ze sobą wieczór. Sakarias udaje, że nie widzi pustych kieliszków w mieszkaniu Elizabeth, a ona gra na pianinie, próbując podtrzymać świąteczną atmosferę. Przy dźwiękach znajomych medali wracają wspomnienia.

Seria Skandynawska od dłuższego czasu mnie kusiła, uwielbiam literaturę piękną. Nareszcie po nią sięgnęłam i już wiem, że to nie będzie ostatnia książka z tej serii. Książka na pozór jest krótka, jednak czytając ją, miałam wrażenie, że jest strasznie długa. Ten aspekt nie był oczywiście minusem tej książki. Książka napisana jest z perspektywy trzech osób, wątki danych osób przeplatają się ze sobą. Nie są one oddzielone w żaden sposób, dlatego warto czytać ją w pełnym skupieniu, aby nie zgubić wątku. Historia jest ciężka, przepełniona smutkiem i cierpieniem. Opowiada o stracie dziecka, próbą pogodzenia się z nową codziennością. Ukazuje, jak różni ludzie inaczej radzą sobie w żałobie.

Johannes był wyjątkowym dzieckiem, które zmagało się z niezrozumieniem. Bał się przyznać, do tego, kim się czuł. Bardzo dużo zmartwień jak na małego człowieka. Historia jest bardzo smutna, wiele razy musiałam zrobić przerwę w czytaniu, aby dojść do Siebie. Końcówka dosłownie złamała mi serce, jednak z drugiej strony napełniła mnie nadzieją. Historia pozostawia za sobą bardzo dużo refleksji. Uczy, że często musimy spojrzeć głębiej, zatrzymać się na chwilę i spojrzeć na to, co nas otacza. Ta książka zostanie ze mną na długie lata.

Bożego Narodzenia spotykają się po raz pierwszy od dawna i spędzają razem wieczór w mieszkaniu Elisabet. Ona gra na pianinie i pije wino, a on, Sakarias, słucha. I choć próbują oboje nawiązać rozmowę, nie udaje im się porozumieć… Autor zręcznie buduje napięcie i atmosferę tajemnicy, zaburzając chronologię i perspektywę narracji. Dzięki temu poznajemy różnych bohaterów od wewnątrz i razem z nimi przeżywamy przeszłość, teraźniejszość i niejasną przyszłość. Wszystko jest jakby rozmyte i nic nie jest oczywiste, poza żałobą, żalem i bólem, który pochłania bohaterów od środka. Książka nie daje łatwych odpowiedzi. Pokazuje rzeczywistość, w której trudno się pogodzić ze stratą i łatwo się jest zagubić w swoich emocjach. Styl autora jest precyzyjny, a zarazem pełny metafor i tajemniczości. „Ucieczka” to powieść, która zmusza do refleksji nad sensem życia, miłości i śmierci. Rozbija serce na kawałki, które w miarę czytania nie chcą się poskładać. To także historia o tym, jak ważną rolę pełni komunikacja w relacjach, nie tylko tych miłosnych. To lektura, która zostaje w pamięci. Polecam ją wszystkim, którzy lubią literaturę świetnej jakości i nie boją się trudnych tematów oraz emocji. Mnie przekonała do tego, aby sięgnąć po więcej książek z serii Skandynawskiej. Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @seriaskamdynawska @wydawnictwo_poznanskie (współpraca reklamowa) 🩷.

znane, o tyle kompozycja i sposób narracji wykraczają znacznie poza tradycyjne, wyświechtane ramy. W "Ucieczce" dzieje się coś niezwykłego i hipnotyzującego. Przestrzeń, czas i głosy przeplatają się płynnie niczym dźwięki muzyki, niezauważalnie, tworząc intymny strumień świadomości. Tiller eksperymentuje, a efekt zadziwia. Matka, ojciec i syn. Trzy głosy, trzy różne perspektywy, przeszłość i teraźniejszość, świat żywych i martwych, uczucia i myśli – przechodzą jedno w drugie, czasami nawet w tym samym zdaniu. Sen czy rzeczywistość? Tiller przesuwa granice realizmu, a przy tym zagłębia się w złożoność ludzkiej natury i relacji – eksploruje rodzinny dramat wielowymiarowo. Jego narracyjna wirtuozeria i oniryczna nuta wzbudzają jednocześnie zachwyt i dreszcz niepokoju. "Ucieczka" przypomina, jak kruche jest życie i jak trudno odbudować roztrzaskane relacje. Pokazuje, że każdy z nas może czuć się samotny i wyobcowany mimo pozorów szczęścia i bezpieczeństwa. To opowieść nie tylko o żałobie, ale też o silnym pragnieniu miłości i akceptacji. Dla mnie znakomita, kameralna powieść z zachwycającą, niekonwencjonalną narracją. Jedna z książek serii skandynawskiej, które urzekły mnie najbardziej. Polecam!