Wczoraj, dzisiaj, jutro

Nienawidziła wszystkiego co go dotyczyło. W ostatni dzień szkoły Rowan połącza siły w grze z Neilem i nagle wszystko staje się inne. Jeden dzień, który wszystko zmienia. Zdaje sobie sprawę, że przez te wszystkie lata tak zatraciła sie w byciu najlepszą, a zemstą ją zaślepiła, że zapomniała o tym co najważniejsze. O przyjaciółkach, dla których przestała mieć czas. O sobie i swoich marzeniach. A przede wszystkim uświadomiła sobie, że te lata mogły całkiem inaczej wyglądać, gdyby nie uważała Neila za rywala i aż tak nie pałała do niego nienawiścią. Tylko czy to była tylko i wyłącznie nienawiść? A może miłość przyszła z czasem, tylko ciężko było jej zobaczyć sercem zamiast rozumem? Przyznam szczerze, że gdy zorientowałam się, iż cała książka zawiera tylko jeden dzień, zniechęciłam się i sceptycznie do niej podchodziłam. No bo jakim cudem w ciągu jednego dnia relacja bohaterów mogła zmienić się od nienawiści do miłości? Byłam przekonana, że to będzie kompletnie bez emocji i może nawet płytkie. Myliłam się, autorka w tym jednym dniu zawarła wszystkie uczucia, skrywane tajemnice, obawy i problemy rodzinne. Rowana I Neila wbrew pozorom bardzo dużo łączyło i oboje musieli zmagać się z własnymi lękami oraz akceptacją. Główny bohater to czuły, rumieniący się i bardzo mądry mężczyzna, który w głębi duszy jest wrażliwy i troskliwi. Mimo tego uroczego oblicza, potrafi też być męski, doprowadzając bohaterkę do szybszego bicia serca ( mojego też). Czasami przyłapywałam się na tym, że nie mogłam wyjść z podziwu, jak to wszystko autorka opisała, mieszcząc się w tylko dwudziestu czterech godzinach. Nie będę jednak kłamać, zdarzało się, że historia mi się dłużyła oraz nudziła, choć niezbyt często. Przez większość czasu byłam zaciekawiona jak to wszystko się skończy. Przepełnia mnie również niedosyt, bardzo bym chciała przeczytać jak w późniejszym czasie poradzą sobie ze wszystkim. Uważam też, że pomysł gry, jaka występuje w książce, wyszedł genialnie i był czymś ekscytującym. Podsumowując książka jest naprawdę emocjonalna, głęboka i mądra. Pokazuje nam jak ważne jest przełamanie swoich obaw, odwaga na wyjście ze swojej strefy komfortu i patrzenie głębiej niż na to co widzimy. Nie zawsze wszystko jest takie jakie nam się wydaje. Autorka w jakiś magiczny sposób sprawiła, że historia chwyciła mnie za serce i nawet doprowadziła do łez. To był udany spędzony czas. Współpraca reklamowa @weneedyabooks

i skręca, gdy tylko ma ku temu okazję." •• "- W języku japońskim istnieje takie słowo: tsundoku - mówi nagle Neil. - Jest moim ulubionym słowem ze wszystkich jezyków. - Co to znaczy? Uśmiecha się szeroko. - To oznacza zbieranie większej liczby książek, niż kiedykolwiek realistycznie będzie się w stanie przeczytać. Nie ma bezpośredniego tłumaczenia." ************ Rowan Roth i Neil McNair to zaciekli wrogowie. Wzajemne utarczki i nieustająca rywalizacja napędzały ich codzienność odkąd pamiętają. Ale nadchodzi ostatni dzień liceum, a wraz z nim widmo nieuchronnych zmian oraz ta jedna noc, podczas której zaczną inaczej postrzegać samych siebie i to, co ich naprawdę łączy. Zupełnie się tego nie spodziewałam. Ta niepozorna na pierwszy rzut oka książka całkowicie mnie oczarowała. Prosta i bezpretensjonalna, nie próbuje być niczym więcej niż jest, a jest uroczą opowieścią o dorastaniu i niepewności, jakie ono niesie. I choć myśl, że wszystko się zmienia i nic już nie będzie takie jak kiedyś, wydaje się przerażająca, jest to naturalny proces, z jakim każdy z nas musi się zmierzyć, a który może zaskoczyć w zupełnie nieoczekiwany sposób. Książka idealna na koniec roku szkolnego, szczególnie dla fanów filmów Johna Hughesa. Można się w niej zakochać tak samo mocno jak w bohaterach, a także w Seattle.