Wigilijna przystań

Opowiada o kilku mieszkańcach Niechorza, małego miasteczka nad Bałtykiem i ich perypetiach w przedświątecznym czasie - od czterech tygodni przed Wigilią aż do samej Wigilii. Perspektywa zmienia się co każdy rozdział ukazując nam losy kolejnych postaci. Właśnie ta różnorodność postaci i ich historii przypadła mi do gustu, dzięki temu książka była zdecydowanie ciekawsza i bogatsza. Mieliśmy tam historie dotyczące takich bohaterów jak: samotny, cichy latarnik, kobieta tęskniąca za mężem będącym na misji wojskowej, zakochani niczym z “Romea i Julii”, czy licealistka, która ma ogromne dziennikarskie ambicje, a jednocześnie trudny, rodzinny problem. To oczywiście nie wszystkie postacie! Wszystkie ich losy świetnie się ze sobą łączą, przeplatają i tak samo angażują czytelnika. Niektóre tajemnice, które wychodziły na jaw w trakcie fabuły były naprawdę intrygujące. Świąteczna powieść musi mieć oczywiście dobrze wykreowaną świąteczną atmosferę i “Wigilijna przystań” oczywiście ją miała! Pojawił się pierwszy śnieg, świąteczne dekoracje i przygotowania, ale przede wszystkim ludzie, którzy jednoczą się w obliczu zbliżających się świąt, godzą się, zapominają o dawnych konfliktach, znajdują szczęście w małych rzeczach i lepiej się rozumieją. To właśnie jest magia świąt i dzięki budzącej się empatii i miłości między bohaterami poczułam ją w swoim sercu za bardzo jestem wdzięczna autorce. To ciepło, uśmiech bijące od historii jest wynikiem pięknego stylu autorki. Może nie zachwycił mnie swoją wyjątkowością, czy oryginalnością, ale na pewno świetnie opisał uczucia postaci, ich wątpliwości, pragnienia i obawy. Samo Niechorze też okazało się ważnym elementem powieści. Myślę, że wszyscy miłośnicy morza będą zadowoleni z tej lektury. Kilkakrotnie znajdujemy się na wysokim klifie, a także spacerujemy brzegiem morza w otoczeniu bryzy. Jeżeli szukacie powieści świątecznej, która opowiada o wielu postaciach i dzieli się z czytelnikiem ciepłem i empatią, to “Wigilijna przystań” jest odpowiednim tytułem.

w kominku i mnóstwo śniegu. Aż do czasu, kiedy trafiłam na "Wigilijną przystań". Okazuje się, że święta nad morzem to dopiero przygoda, którą najlepiej można opisać tak: Choć to może nie Werona, Ni włoskiego nie ma słońca, Lecz wśród śniegu, w cieniu lasku Miłość rodzi się gorąca. Są zwaśnione polskie rody Mieszkające obok siebie. Lecz pękają wszystkie lody By znów poczuć się jak w niebie. Wojnarowscy, Sobótkowie Marcin, Leszek, Karolina Każdy w mieście wam to powie Że Lubińscy - cud rodzina. A Hilary w samotności Wypatruje ukochaną. Czy w ich sercach ład zagości Czy rodziną wnet się staną? Niech Niechorze, w czas zimowy Czyś jest z dala, czy też stąd Sprawi abyś był gotowy Na spotkanie z magią świąt! Oj zżyłam się z nimi wszystkimi. Ponadto fantastycznie czyta się o rodzinie, która nazywa się tak samo jak ja. Zyskałam taką swoją literacką rodzinę Wojnarowskich, którzy zapewnili mi mnóstwo emocji, uśmiechu i wiary w to, że magia świąt naprawdę działa. Polecam, bo to szalenie klimatyczna opowieść o nadziei i marzeniach, które się spełniają.

stosunku do powieści rosną z dnia na dzień i przeważnie wtedy przychodzi albo rozczarowanie, albo jakiś niedosyt... A Sylwia Trojanowska napisała swoją pierwszą świąteczną powieść i od razu tak cudowną, że jedyny niedosyt jaki mam, to taki, że książkę już przeczytałam, a chciałabym jeszcze! Piękna, ciepła historia kilku rodzin, a wszystko to w zimowej scenerii Niechorza - miejscowości ważnej dla autorki. Może właśnie dlatego ta powieść jest taka ciepła i kojąca? Jeśli szukacie bożonarodzeniowego cudu, tej świątecznej magii, której w codziennym pędzie nie zauważamy, to łapcie za tę książkę :) Krótko mówiąc, Trojanowska umie w świąteczne powieści :)