Biały dym

rzeczywiście było ciekawe? I tak, i nie. Przez pierwszą część książki dosyć mocno się nudziłam i nie potrafiłam wczuć w fabułę. Dużo rzeczy było dla mnie niezrozumiałych. Marigold jest bardzo ciekawą postacią. Dowiadujemy się z rozdziału na rozdział o niej różnych rzeczy. Jej głównym problemem są używki — a dokładniej zioło. Przeprowadzając się, była cały czas czysta, ale nikt jej nie wierzył. Ma również obsesje na punkcie pluskiew przez jej przeszłość. W książce dowiadujemy się wielu różnych faktów o nich. Bardzo polubiłam jej postać. Ogólnie bohaterowie tej historii byli bardzo ciekawi. Sama fabuła jakość bardzo mnie nie chwyciła za serce. Bardzo podobała mi się końcówka i w końcu wtedy mnie wciągnęła. Jeżeli szukacie wątku romantycznego — nie znajdziecie go tu. Jest on delikatnie pokazany, ale nie a tym opiera się książka. Ale według mnie, to w sumie dobrze. Jeżeli szukacie książki, która wprawi was w zakłopotanie, to pozycja dla was. Duchy, zagadki — wszystko znajdziecie tutaj. 𝟑/𝟓 ⭐️

i budowane napięcie, zagadki, tajemnice z przeszłości i teraźniejszości. Do tego dotykamy różnych form fobii i możemy zobaczyć, jak dana osoba się zachowuje. Depresja, przedawkowanie, samotność. Tajemnicze miasteczko, niemal wymarłe i ... Duchy? A przynajmniej wszystko na to wskazuje. Marigold wraz z rodziną przenosi się do wielkiej willi, o której krążą legendy - czego dowiaduje się po fakcie. Czy okażą się prawdziwe? Jakimś cudem dopiero po raz pierwszy spotykam się z twórczością autorki i koniecznie zapisałam sobie jej książki na listę. Ma to coś, co wodzi nas za nos, co nie pozwala odpuścić nim nie poznamy zakończenia. A i zakończenie daje dużo do myślenia. Uwielbiam takie książki, gdzie się dzieje. A tu się działo cały czas! Akcja toczyła się pewnie, dynamicznie a nawet gdy nieco zwalniała nie nużyła ani chwili. Genialna kreacja postaci i moja ulubiona narracja pierwszoosobowa. Bohaterzy byli prawdziwi, żaden z nich nie miał super mocy, nie był nierealny i nie strzelał laserami z oczu. Znajdziemy tu także trochę ciekawostek o... pluskawch. Bynajmniej nie tych podsłuchowych. I tu mała ciekawostka - spotkałam się kiedyś z tymi mało przyjemnymi stworzeniami brrr. Podsumowując, co by nie spojlerować bo książka nie jest długa, koniecznie musicie ją przeczytać!

Dawno już potrzebowałam czegoś tego typu, a teraz wreszcie miałam okazję przeczytać coś pokroju horror z elementami fantastycznymi i fabułą. Narracja pierwszoosobowa i przeplatane wszystko myślami glównej bohaterki i jednocześnie osoby z której perspektywy dzieje się akcja sprawiają, że naprawdę można wejść w ten klimat. Piękne poetyckie przesadzone wręcz opisy niektórych rzeczy sprawiają, że utożsamiam się z tą książką i stylem pisania w 100%. Mało w której książce można znaleźć tak specyficznie (ale w mojej opinii właśnie cudownie) scharakteryzowane miejsca z perspektywy głównej bohaterki. Ale no nie będę spoilerować - trzeba po prostu przeczytać i przekonać się samemu!

już potrzebowałam czegoś tego typu, a teraz wreszcie miałam okazję przeczytać coś pokroju horror z elementami fantastycznymi i fabułą. Narracja pierwszoosobowa i przeplatane wszystko myślami glównej bohaterki i jednocześnie osoby z której perspektywy dzieje się akcja sprawiają, że naprawdę można wejść w ten klimat. Piękne poetyckie przesadzone wręcz opisy niektórych rzeczy sprawiają, że utożsamiam się z tą książką i stylem pisania w 100%. Mało w której książce można znaleźć tak specyficznie (ale w mojej opinii właśnie cudownie) scharakteryzowane miejsca z perspektywy głównej bohaterki.

istnienia rzeczy, których nie widziałam. Jednocześnie jestem osobą, która nie znosi się bać. Horrory o duchach u mnie nie przejdą. Jednak książka Tiffany T. Jackson "biały dom" w przełożeniu Artura Łuksza, mnie bardzo zainteresowało swoim opisem, a także pozytywnymi recenzjami, które gdzieś już się pojawiły. Współpraca recenzencka z wydawnictwem weneedya. Jak mamy pierwszym zdaniu w opisie Marigold ucieka przed duchami przeszłości i jak dowiadujemy się z tej książki, te duchy to nie zawsze tylko metafora. Marigold wraz z rodziną przeprowadza się do nowego środowiska, jej mama dostaje nową pracę i co dziwne ma darmowe zakwaterowanie. Przyszło i mieszkać w piękne odnowiony domy i nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że wokół znajdują się same ruiny. Dom już od samego początku wydaje się nawiedzony, przedmioty znikają, drzwi otwierają się same i wiadomo, w starych domach bywa różnie. Każdy dom ma swoje własne odgłosy, żyje własnym życiem. Dziwne wrażenie potęguje fakt, że przyrodnia siostra głównej bohaterki ma nową przyjaciółkę, której nikt nigdy nie widział. Mnie ta książka się podobała pomimo tego, że tak jak napisałam wcześniej i ja nie lubię się bać. Czułam dreszcze na plecach podczas czytania, czułam się bardzo nieswojo. Miałam wrażenie, że zaraz coś nam mnie wyskoczy z tej książki. Autorka bardzo fajnie manipuluje naszymi uczuciami i pomimo tego, że jest to dosyć krótka książka, bo ma niespełna 300 stron, pomieściła bardzo wiele emocji, odczuć. Wszystko to nagromadzone daję niepowtarzalny klimat. I ja może nie polubiłam Mari, bo nie jest to typ osoby, z którą bym się dogadała w życiu codziennym, ale nie zmienia to faktu, że byłam bardzo ciekawa tego co wydarzy się dalej. Zwracam też uwagę, że książka jest jednak dla starszego czytelnika. Wiek zalecany to 16+ i ja się totalnie z tym zgadzam.

innego niż zwykle. “Biały dym” — to psychologiczny thriller, którego akcja toczy się w odnowionym domu w miasteczku Cedarville, tysiące kilometrów od Kalifornii, którą opuszcza Marigold. Jej życie ma się diametralnie zmienić, a życie z nową rodziną okazuje się trudniejsze niż myślała. Zachowanie dziesięcioletniej przyrodniej siostry — Piper zdaje się conajmniej niepokojące, w nowym domu odgrywają się mrożące krew w żyłach scenariusze, jednak nikt nie chce wierzyć Marigold, której bliscy nie są już w stanie zaufać. Ulica Maplewood wieje pustkami, miasteczko skrywa wiele tajemnic, mieszkańcy zachowują się jak kult, a główna bohaterka stara się ponownie nie oszaleć, chociaż jest na to codziennie narażana przez insektofobię — w jej przypadku strachu przed pluskwami. Szczerze nie wiem co mam myśleć o tej książce. Na ten moment nie jestem w stanie nawet jej ocenić, bo nie mam dużego doświadczenia w czytaniu książek tego typu, tymbardziej że ta pozostawiła u mnie nietypowe uczucie, którego wciąż nie potrafię zdefiniować. Może jest to dziwne uczucie niesytości? Przez całą lekturę nie byłam w stanie w żaden sposób wyobrazić sobie tego miasteczka, domu, przerażających momentów i nie przywiązałam się do niej, co zapewne w duży sposób wpłynęło na to wrażenie. Muszę jednak zaznaczyć, że autorka świetnie manipulowała uczuciami czytelnika i przez to starałam się ją przeczytać najszybciej jak mogłam (to, że mi się nie udało, to już inna historia) Sięgnęłam po tę książkę, myśląc że będzie to szybka i przyjemna lektura, ale czytanie jej okropnie mi się dłużyło i raczej nie powiedziałabym, że była ona bardzo przyjemna, bo jednak wciąż jest to thriller i ma na celu wprowadzenie niepewności. Moim zdaniem, potencjał tej historii nie został w pełni wykorzystany. Może gdyby akcja rozwinęła się o kolejne 100 stron, byłabym gotowa dać jej bardziej pozytywną ocenę. Zasmuciło mnie również zakończenie, którego w zasadzie nie było, bo zostaje pozostawione do samodzielnego dopowiedzenia i interpretacji, a jednak wolałabym zrozumieć punkt widzenia Tiffany. Nie mogę jednak powiedzieć, że jest to zła książka. Mimo wszystko jest to pierwszy horror tej autorki i myślę, że (wbrew mojej opinii co do całej opowieści) świetnie jej to wyszło oraz wykazała się ogromną kreatywnością, jeśli chodzi o wywołanie przerażenia u czytelników. Do samego końca trzymała mnie w napięciu i myślę, że znajdzie się wiele osób, którzy ją polubią.

starałam się nie oczekiwać zbyt wiele, by w razie czego się nie rozczarować. Po raz pierwszy jednak przypuszczam, że jakiekolwiek wymagania postawiłabym tej książce przed jej przeczytaniem, spełniłaby ona je wszystkie! Mamy tutaj do czynienia z klasycznym dla horrorów początkiem: rodzina przeprowadza się do starego, lecz wyremontowanego domu, by zacząć od nowa. Ważne jest to, że już na początku robotnicy zachowują się dziwnie, wybiegają z domu o określonej godzinie, a także zabraniają komukolwiek wchodzenia do piwnicy. Brzmi znajomo, prawda? Nawet ja, która stronię od oglądania horrorów, dobrze znam ten schemat. I oczywiście przeczucie się sprawdza, bowiem w nowym domu czeka na mieszkańców wiele niespodzianek. Znikające przedmioty, drzwi które same się otwierają oraz zamykają, odgłosy kroków. Jednak większość z tych rzeczy zdaje się zauważać jedynie Marigold. Mało tego, jej przyrodnia siostra opowiada o swojej nowej przyjaciółce, która uważa posiadłość za swoją. Z uwagi na przeszłość, Marigold nie mówi o tych wydarzeniach nikomu z wyjątkiem swojej przyjaciółki oraz nowego znajomego, Yusefa. Między tą dwójką zaczyna się także coś dziać, a przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie, i czekałam na rozwój tej relacji. Pomimo potencjału, nie została ona jednak zbyt daleko poprowadzona, ale nie czułam się rozczarowana. Właściwie to raczej mile zaskoczona, jako że finalnie relacja tej dwójki została wykreowana w świetny, odświeżający sposób. Podobnie sprawa wygląda z wyjaśnieniem wszystkich paranormalnych wydarzeń rozgrywających się w domu - niby miałam swoje przypuszczenia, ale nie byłam nawet blisko odgadnięcia zagadki. Samo zakończenie satysfakcjonujące, choć nie wszystkie wątki zostały doprowadzone do końca - a skrótowo można byłoby to zrobić, dopisując kilka rozdziałów. Dlatego tutaj pojawia się pytanie, czy autorka planuje kontynuować tą historię, czy pozostawić czytelnika z pewnym niedosytem? Jakkolwiek brzmi odpowiedź, ja czuję się w pełni usatysfakcjonowana, lecz zdecydowanie sięgnęłabym po kolejny tom. *Collab*

to był rekord. Czytając miałam ciarki na plecach i każdy szelest w domu sprawiał, że się wzdrygałam. Klimat w książce jest tajemniczy i przerażający. Mimo, że w pierwszej połowie książki mało co się dzieje i bardziej skupiamy się na poznaniu bohaterów i zapoznaniem z problematyką samej historii. Druga już połowa jest pełna akcji i co chwilę mają miejsce różne zdażenia. Czytając w pewnym momencie miałam łzy w oczach jednak nie byłam w stanie się oderwać musząc jak najszybciej poznać zakończenie.

to był rekord. Czytając miałam ciarki ma plecach i każdy szelest w domu sprawiał, że się wzdrygałam. Klimat w książce jest tajemniczy i przerażający. Mimo, że w pierwszej połowie książki mało co się dzieje i bardziej skupiamy się na poznaniu bohaterów i zapoznaniem z problematyką samej historii. Druga już połowa jest pełna akcji i co chwilę mają miejsce różne zdażenia. Czytając w pewnym momencie miałam łzy w oczach jednak nie byłam w stanie się oderwać musząc jak najszybciej poznać zakończenie.

i ciekawie wykreowanymi postaciami. Główną bohaterką jest Marigold, której życie nabiera nowego wymiaru, gdy staje w obliczu tajemniczego i nawiedzonego domu. Autorka umiejętnie buduje napięcie od samego początku, co sprawia, że trudno oderwać się od lektury. Wątek pluskw dodaje powieści oryginalności, a fakt, że bohaterka panicznie ich się boi, wprowadza dodatkowy element grozy. To nietypowy motyw, który jednak doskonale współgra z atmosferą książki. Marigold staje się dla czytelnika przewodnikiem po świecie, w którym rzeczywistość splata się z nadprzyrodzonymi zjawiskami. Fabuła, osadzona w dzielnicy pełnej plotek, odizolowanym domu i nowej rodzinie, nie pozostawia miejsca na nudę. Autorka zaskakuje czytelnika zwrotami akcji, tworząc historię pełną napięcia i tajemnic. Wykreowane postaci, zwłaszcza Marigold, są wielowymiarowe, co sprawia, że czytelnik z łatwością utożsamia się z ich przeżyciami. Wprowadzenie elementów horroru dodaje tej młodzieżowej powieści głębi i sprawia, że czytelnik doświadcza intensywnych emocji. Przeczytanie "Białego dymu" w nocy, jak sugerujesz, tylko wzmacnia doznania grozy. Jednak mimo strachu czytelnik zostaje wciągnięty w narrację, śledząc losy bohaterów, które zaskakują i budzą ciekawość. Podsumowując, "Biały dym" to fascynująca podróż przez świat niewytłumaczalnych zjawisk, zaskakujących zwrotów akcji i silnych emocji. Ta powieść zdecydowanie zasługuje na uwagę czytelników poszukujących niebanalnych młodzieżowych opowieści z nutą horroru.

tak początkowo miałam z "Białym Dymem". Czytając pierwsze rozdziały czułam niepokój, a nawet miałam koszmary związane z nawiedzonym domem. Niestety im dalej w fabułę, tym bardziej się do tego przyzwyczajałam. Te straszne zjawiska zaczęły robić się monotonne i w pewnym stopniu przewidywalne, przez co czytanie szło mi dość opornie. Zaskoczyło mnie jednak ostatnie 50 stron i zdecydowanie były najlepszą częścią całej książki. Było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i na pewno nie ostatnie. Bohaterowie byli naprawdę dobrze napisani i wszyscy skrywali swoje tajemnice, ale niektórzy byli po prostu męczący. Przykładem takiej postaci jest nasza główna bohaterka - Marigold. Dziewczynę cały czas prześladują problemy przeszłości i dość zaawansowana insektofobia. O ile liczne fakty o pluskwach były interesujące, tak jej przemyślenia i wewnętrzne rozterki w pewnym momencie zaczynały mnie nużyć. Ciekawą postacią jest jej przyrodnia siostra Piper. To dziesięciolatka, która z początku strasznie irytuje i ma się ochotę ją gdzieś zamknąć (najlepiej na zawsze), ale z każdą kolejną stroną można dostrzec, że jest to tylko samotna dziewczynka, która próbuje poradzić sobie z traumatycznymi przeżyciami. Jesli chodzi o fabułę to dużym plusem jest poruszanie ważnych i trudnych tematów takich jak uzależnienie, wykluczenie czy samosądy. Pięknie wybrzmiewa tu to, o czym autorka pisze w posłowiu ,,Uprzedzenia mogą zabić, podejrzenia zniszczyć, a bezmyślne, zlęknione polowanie na kozła ofiarnego jest opadem samym w sobie, niosącym konsekwencje dla przyszłych pokoleń". Książka mogłaby być jednak trochę dłuższa, bo mam wrażenie, że nie wszystkie wątki zostały wystarczająco wyjaśnione lub były za mało rozwinięte, żeby ich rozwiązanie szczególnie zaskakiwało. Jeśli nie macie za dużego doświadczenia z horrorami i thrillerami psychologicznymi, a chcecie przeczytać coś z nutką dreszczyku to "Biały Dym" jest całkiem niezłym kandydatem.

Klątwa czy Paranormal Activity. Mamy nawiedzony dom, zakazaną piwnicę oraz scenę pod prysznicem przez którą myłam później głowę z otwartymi oczami. Wszyscy bohaterowie są niepowtarzalni i na prawdę dobrze napisani. Chociażby główne rodzeństwo. Mari jest nastolatką z problemami. Ma insektofobie spowodowaną zdarzeniami z przeszłości, została wyrzucona z poprzedniej szkoły i odbyła odwyk. Sam młodszy brat fascynuje się technologią oraz jest uczulony praktycznie na wszystko. Piper - najbardziej irytująca i zarozumiała dziesięciolatka, która na dodatek ciągle coś knuje. Fabuła książki jest przemyślana i dobrze poprowadzona. Napięcie budowane jest stopniowo, a wątki paranormalne wzbudzają niepokój. Duży plus za to, że poruszono również ważne kwestie, chociażby uzależnienia, wykluczenia czy linczu. Trochę zawiodłam się na zakończeniu, ale to przez to, że sporo oglądam seriali oraz słucham podcastów true crime i miałam wrażenie, że już to gdzieś widziałam. Jeśli lubicie dobrze napisane, pełne tajemnic oraz trzymające w napięciu powieści przy których można poczuć ciarki na plecach to jest to książka dla Was. Ja zdecydowanie sprawdzę pozostałe książki autorki. ⭐8/10

nie trafiłem na tę odpowiednią. Teraz mogę otwarcie powiedzieć, że zamierzam częściej zapuszczać się w te mroczne odmęty świata literackiego. "Biały dym" wywołał we mnie wiele emocji, począwszy od niepokoju, kierując się do smutku. Marigold nie miała łatwego życia, co przekładało się na jej codzienność, bardzo podobała mi się jej postać, była szczera i autentyczna. Fabuła w książce była według mnie genialnie poprowadzona. Te wszystkie szczegóły, które wprowadzały czytelnika w ten mroczny klimat powieści były po prostu świetne. Zakończenie było dla mnie zaskakujące, pomimo tego, że można było się go spodziewać. Autorka bardzo dobrze wiedziała co robi i wiedziała, jak poprowadzić dobrą fabułę. Bohaterowie byli ciekawie wykreowani, tak jak wcześniej pisałem, najbardziej do gustu przypadła mi Marigold, ale niedaleko za nią znalazł się Yusef. Pomimo swojej wybuchowości, która momentami bardzo mnie irytowała był ciekawą postacią. Jeśli lubicie książki z dobrze rozbudowaną fabułą, niepowtarzalnym klimatem trzymającym w napięciu od początku do końca, to ta książka jest idealna dla was. Oceniłem ją na 4,5 gwiazdek, chociaż aspiruje na czyste 5.

i znów miałam przysłowiowego nosa, gdyż to bardzo udana pozycja, którą z czystym sumieniem można wypchnąć w świat. Jest to opowieść o Marigold, która wraz z mamą przeprowadza się do innego miasta. Zamieszkują w domu, w którym dzieją się rzeczy dziwne, żeby nie powiedzieć przerażające. Cóż skrywają mury tego domu i jaka jest jego okropna przeszłość? Tego musi dowiedzieć się Marigold i przestać uciekać przed duchami. Żeby poruszyć trudny temat, a potem opisać go tak żeby młodzież się nią zainteresowała, trzeba mieć nie lada pomysł, talent i mnóstwo wyczucia. I D. Jackson to ma. Ba! Napisała powieść wzorcową, nie pomijając ani ważnego przesłania, ani wątku fabularnego, który w tej książce wybrzmiewa niczym donośny dźwięk dzwonu. Ta książka przepełniona jest emocjami, mamy tu do czynienia z wachlarzem uczuć, z którymi bardzo trudno sobie poradzić. Autorka szafuje nimi w lewo i w prawo nie szczędząc czytelnikowi wzruszeń, a także chwil pełnych grozy, a nawet stresu. Ta powieść to niekończący się rollercoaster. Mimo pięknej i przyciągającej wzrok oprawy graficznej, przyznać trzeba, że to nie była łatwa lektura. Przerażała, wzruszała do łez, ale i niosła ze sobą pewien spokój, który towarzyszył mi do ostatnich stron. Autorka jest mistrzynią poruszania czułych strun. Trąca je lekko, bawi się nimi i czeka aż wybrzmią w czytelniczej głowie. Najpierw będą tylko rezonować i dawać o sobie znać, a potem niczym donośny dźwięk dotrą do podświadomości i już na zawsze tam zostaną. To nie jest zwykła bajeczka dla dzieci i młodzieży z ukrytym morałem. To wspaniała, przemyślana i mądra opowieść o pewnych wartościach, którymi należy się w życiu kierować, by być dobrym człowiekiem. Polecam najserdeczniej.

paranormalne. Nic tylko brać. Ogromnie polecam!

są jak przybite do podłogi. Światło księżyca w pełni przelewa się przez drzewa za domem. Coś rusza się w salonie... albo to cienie gałęzi? Szepcze.. czy to jednak wiatr?" 🏚👻 Jedna z najbardziej klimatycznych książek tej jesieni. Przeprowadzka do nowego miasta i domu miała być nowym początkiem dla rodziny Marigold. Jest tylko jeden mały problem, zarówno miasto jak i dom nie życzą sobie nowych lokatorów. Zamknijcie dokładnie wszystkie okna i drzwi, a na wszelki wypadek miejcie pod ręką latarkę, ponieważ ta historia to "straszak" w najlepszym wydaniu. Mroczna, niepokojąca i niezwykle wciągająca, a przy tym bardzo mocno osadzona w rzeczywistości. Z jednej strony wyśmienita rozrywka, z drugiej dająca do myślenia opowieść o ludzkiej naturze. Po lekturze tej książki jeszcze bardziej upewniłam się w przekonaniu, że o wiele bardziej "trzeba bać się żywych, a nie zmarłych"

musieliście się upewnić, czy aby na pewno. Nic nie czai się w ciemnych kątach waszych pokoi? Ja niedawno miałem styczność z historią, która spowodowała towarzyszące mi emocje i gęsią skórkę nie do opisania. Mowa tutaj o najnowszej premierze wydawnictwa we need ya. „Biały dym” autorstwa Tiffany D. Jackson. Książka opowiada o nastoletniej Marigold. Która po odwyku (nie powiem wam, jakim) wraz ze swoją mama i rodziny bratem. Wyprowadzają się do małego miasteczka, aby zacząć od. Nowa w nowym starcie będzie towarzyszyć jej ojczym i jego córka. Na samym starcie robotnicy zachowują się bardzo dziwnie. A ich narzędzia samoistnie rozpływają się w powietrzu. Z noc na noc. W twoim domu dzieją się nie pokojące rzecy, które nie pozwalają ci spokojnie zasnąć. A do tego wszystkiego twoja denerwująca przyrodnia siostra. Oznajmia wam, że przyjaźni się z nie, jaką pani suga. Która jest starszą panią i nienawidzi głównej bohaterki… Zacznę może do tego, że ta książka była naprawdę straszna. Zaczynając tę pozycję nie spodziewałem się aż takich ciar. A tu okazało się, że dosłownie od pierwszych stron miałem nieustannie gęsią skórkę. Styl autorki znakomicie odnajduje się w tm gatunku. Jednak strasznie denerwowały mnie opisy wyglądu niektórych osób. Bo albo jest to wina tłumacza. Albo po prostu autorki. Ale każda napotkana osoba. Musiała dostać zdanie. „Yusef jest czarnym chłopakiem” i o każdym tak. Strasznie mnie to denerwowało. Ale ogólnie książka bardzo dobrze napisana. Napisania bardzo wciągającym stylem, Bohaterowie byli wykreowani cud malina. Naprawdę jedni z lepszych napisanych bohaterów, jakich kiedykolwiek miałem szanse zapoznać. Uważam że jest to świetny thriller młodzieżowy. Który może się spodobać prawie każdemu 💓💜{współpraca komercyjna z wydawnictwem @weneedyabooks @wydajenamsie }

musieliście się upewnić, czy aby na pewno. Nic nie czai się w ciemnych kątach waszych pokoi? Ja niedawno miałem styczność z historią, która spowodowała towarzyszące mi emocje i gęsią skórkę nie do opisania. Mowa tutaj o najnowszej premierze wydawnictwa we need ya. „Biały dym” autorstwa Tiffany D. Jackson. Książka opowiada o nastoletniej Marigold. Która po odwyku (nie powiem wam, jakim) wraz ze swoją mama i rodziny bratem. Wyprowadzają się do małego miasteczka, aby zacząć od. Nowa w nowym starcie będzie towarzyszyć jej ojczym i jego córka. Na samym starcie robotnicy zachowują się bardzo dziwnie. A ich narzędzia samoistnie rozpływają się w powietrzu. Z noc na noc. W twoim domu dzieją się nie pokojące rzecy, które nie pozwalają ci spokojnie zasnąć. A do tego wszystkiego twoja denerwująca przyrodnia siostra. Oznajmia wam, że przyjaźni się z nie, jaką pani suga. Która jest starszą panią i nienawidzi głównej bohaterki… Zacznę może do tego, że ta książka była naprawdę straszna. Zaczynając tę pozycję nie spodziewałem się aż takich ciar. A tu okazało się, że dosłownie od pierwszych stron miałem nieustannie gęsią skórkę. Styl autorki znakomicie odnajduje się w tm gatunku. Jednak strasznie denerwowały mnie opisy wyglądu niektórych osób. Bo albo jest to wina tłumacza. Albo po prostu autorki. Ale każda napotkana osoba. Musiała dostać zdanie. „Yusef jest czarnym chłopakiem” i o każdym tak. Strasznie mnie to denerwowało. Ale ogólnie książka bardzo dobrze napisana. Napisania bardzo wciągającym stylem, Bohaterowie byli wykreowani cud malina. Naprawdę jedni z lepszych napisanych bohaterów, jakich kiedykolwiek miałem szanse zapoznać. Jeśli ktoś nie czytał nigdy thrillerów ale bardzo chciałby zapoznać się z tym gatunkiem. To na początek świetny będzie "biały dym "autorstwa Tiffany D. Jackson{współpraca komercyjna z wydawnictwem @weneedyabooks @wydajenamsie }

w ten sposób uciec przed duchami. Jednak czy tak się stanie? Piękny dom położony w mieście pełnych ruin posiada swoją tajemnicę. Zresztą nie tylko on. Całe miasteczko jest jakieś nieprzyjazne dla nowych lokatorów. Początkowo rodzinka nie przejmowała się tym, że ulice są puste, ale kiedy młodsza siostra Piper zaczyna zachowywać się dziwnie i opowiadać o swojej nowej przyjaciółce, która nie chce ich w domu zaczynają ujawniać się wszystkie tajemnice Cedarville. Książka przeznaczona jest dla młodzieży od 16 roku życia. Nie jest gruba, a wręcz przeciwnie. Czytają się ją bardzo szybko, ale nie ze względu na jej gabaryty, ale ze względu na lekkie pióro autorki oraz mroczny klimat, który posiada. Poruszany jest tutaj również temat uzależnień, który ostatnio bardzo lubię w literaturze. Bardzo dobrze zostały tutaj wykreowane postacie, zwłaszcza główna bohaterka. Jeśli lubicie książki Tiffany D. Jackson to koniecznie sięgnijcie po „Biały dym”.