Jak gorzka pomarańcza

niego traci pewność co do tego kim jest. Mamy dwie strefy czasowe, jedną w latach 60-tych, kiedy to bohaterka próbuje odnaleźć swoją własną tożsamość. Natomiast druga zaczyna się toczyć w latach 20-tych. Trzy kobiety połączone na zawsze przez los, który nie zwraca uwagi na ludzkie plany. Dwie z nich urodziły się ponad sto lat temu i bardzo mocno poczuły jak niewiele można było kobiecie. To literatura piękna, a ja tak często czułam niepokój, bezsilność, złość, a czasami wręcz wściekłość. ,,Kto chce dobrego syna od dziewczynki zaczyna" To nie był spacer po lesie, to raczej pole walki, gdzie z trudem i wytrwale kobiety walczą o swoje prawa. To manifest o tym, jak często o dalszych losach decydowali inni. Natura ludzka ukazana z tak dużą wnikliwością, zrozumieniem. Bohaterowie tętniący krwią, emocjami... Jak szybko dałam się tej historii uwieść, straciłam głowę dla tej opowieści i spędzałam z nią każdą wolną chwilę. Poddałam się fali emocji i dryfowałam po oceanie uczuć. Jakież to było cudowne, jak słodko - gorzkie. Z klimatem pełnym włoskiego ciepła i uroku. Jestem zachwycona! I oczywiście, że #wartojakpieron

życia. Pytanie pojawia się wtedy, kiedy odnajdujesz dokument, świadczący o tym, że pierwsze zdanie może być największym kłamstwem twojego życia. Tożsamość. Każdy jest przeświadczony o tym, że wie, jakiego jest pochodzenia. Oznacza to, że dokładnie wie, kim są jego rodzice, jakiej jest narodowości i z jakiego miejsca się wywodzi. A co, jeśli to wszystko jest ułudą? Co, jeśli ktoś, kogo kochałeś/aś nad życie, okaże się największym kłamcą? A jeśli było ich wielu? Czym jest wtedy twoje życie? Pustą skorupą, którą próbujesz napełnić i zawsze masz poczucie, że jest pusta. Carlotta zaczyna swoje prywatne śledztwo i brnąc storna po stronie, szuka czegoś, co pomoże uzupełnić jej pustkę i sprawić, aby stała się całością. Pomóc jej może adwokat Peppino, który był związany z jej rodziną od zawsze. Cichy kronikarz, który tak wiele pozostawił dla siebie, a wiele domysłów, nigdy nie zostało wypowiedzianych na głos. 1924 rok, Sycylia. Gorąca, spalona słońcem. Tu żyją Nardina, która wyszła za miłość swojego życia Carla. On jest jej oddany całym sercem, a ona świata poza nim nie widzi. W tle matki, jedna chcąca dla córki wszystkiego, druga, chcąca ochronić swojego syna, przed tą, która godna jego nie jest. Obie walczą, obie knują, nie wiadomo, która jest gorsza od drugiej. W ich życie wchodzi Sabedda. Służąca, która dzięki jednemu, krótkiemu zaślepieniu zmieni bieg życia ich wszystkich. Nieświadoma, niepokorna i tak bardzo pokonana, nie tylko przez los, ale przede wszystkim przez ludzi. Kolejna ofiara walki klas, która musiała oddać to co najcenniejsze, bo wiadome było, iż sama nie poradzi sobie z takim losem. Przysługuje się tej, która nie może mieć dzieci, a musi je mieć, aby zaborcza teściowa, nie zmieniła jej losu. Gorzka historia, przeplatająca się z chwilami szczęścia, otumanionego zapachem kwiatu gorzkiej pomarańczy, który mami, obiecuje, a kiedy wgryziesz się w owoc, już wiesz, jak bardzo był to fałszywy obraz, czując cierpki smak na języku. Ta książka mogłaby być życiem każdego z nas. Wydaje się, że czytamy historię nie wymyśloną, a realną, namacalną, bolesną i przejmującą. Autorka w niezwykły sposób przeskakiwała między losami matki i córki, aby dla nas, czytelników, połączyć ją w całość, Spoić i zmienić Carlottę. Bo to również historia przemiany kobiety, która jako archiwistka, samotna i odcięta od świata, poszukiwała prawd dla innych, aby jednego dnia poszukać prawdy dla siebie. Tym samym jej życie staje się pełne i z "szarej myszki" przeistacza się w wilka, który może podołać wszystkiemu i stanąć w szranki z najgorszym złem i przeciwstawić się mu. Historia niezwykle bolesna, momentami niesprawiedliwa, momentami brutalna, ale koniec końców pozwalająca na spełnienie. Odnalezienie siebie i stanie się pełnym. A w tle Sycylia, gdzie słońce praży, Mussolini dochodzi do władzy i zmienia się kierunek polityczny, a kwiaty pomarańczy mamią swym zapachem z każdej strony.