Jesień, by Ci wybaczyć

być to zatem książka, która łączy w sobie elementy romansu, thrillera i dramatu psychologicznego, prowadząc osobę czytającą przez labirynt zemsty, winy i trudnych uczuć. Czy tak było? Rzecz jasna! Camelia O’Brien, przyszła prawniczka zafascynowana niewyjaśnionymi zbrodniami, dostaje okazję, by zmierzyć się ze swoją przeszłością. Rory Cavendish, jej dawny prześladowca umiera nagle w tajemniczych okolicznościach. Oskarżonym o morderstwo zostaje Lou McAllister, jego najlepszy przyjaciel, a zarazem chłopak, który przed laty również ją skrzywdził. Camelia postanawia podjąć się swojego pierwszego śledztwa, balansując na cienkiej granicy między pragnieniem sprawiedliwości a chęcią zemsty. Lou z kolei, porzucony przez wszystkich, musi zmierzyć się z konsekwencjami dawnych błędów. Ich drogi splatają się na nowo, ale tym razem w cieniu morderstwa i sekretów, które mogą zniszczyć ich oboje. Relacja między bohaterami, czyli silnej, niezależnej młodej kobiety i klasycznego przykładu "bad boya" o skomplikowanej przeszłości, to podręcznikowy przykład motywu „od wrogów do kochanków”, która jest szalenie intensywna, pełna napięcia i emocjonalnych zwrotów akcji. Autorka opowiada historię z dbałością o szczegóły psychologiczne, budując mroczny, niepokojący klimat i zanurza w nim czytelnika głęboko i z rozmysłem. Powolne tempo akcji pozwala w pełni obserwować emocje bohaterów jednocześnie nie tracąc na intensywności dzięki kryminalnemu wątkowi. To książka, która jednych oczaruje głębią i mrokiem, a innych może odrzucić z powodu trudnych i mocno zarysowanych tematów. Moncomble nie boi się pisać o traumie, przemocy i konsekwencjach błędów, dlatego warto przed lekturą sprawdzić listę triggerów, by zadbać o własny komfort psychiczny. To powieść niejednoznaczna i złożona, ale może być propozycją przede wszystkim dla dorosłych czytelników, którzy szukają czegoś więcej niż klasycznej historii romantycznej. Moncomble potrafi balansować na cienkiej linii między literaturą popularną a poważną, wymagającą prozą. "Jesień, by wybaczyć" to książka kontrowersyjna, intensywna i niepokojąca, ale właśnie dlatego tak trudno o niej zapomnieć. Jeśli lubicie historie, które wciągają od pierwszych stron, a jednocześnie zmuszają do refleksji, ta powieść powinna znaleźć się na waszej liście. A ja z niecierpliwością czekam na kontynuację, bo mnie ta książka bardzo się podobała!

noża w plecy. Będę celowała prosto w serce, upewniwszy się, że zobaczysz, jak zadaję cios." 🎻🎻🎻 Uprzywilejowana, wyrachowana grupa młodych ludzi i zbrodnia, o którą posądzony zostaje jeden z nich. Brzmi znajomo, trochę jak połączenie "Plotkary" i "Słodkich kłamstewek", możliwe, ale nie dajcie się zwieść i dajcie się zaskoczyć, bo będzie zdecydowanie lepiej. Edynburg idealnie ilustruje tę opowieść, jest romantyczny, zmysłowy i niepokojący jednocześnie. Bohaterowie, cóż, powiedzmy, że są niejednoznaczni i skomplikowani, chociaż na usta cisną mi się mniej cenzuralne słowa. Autorka ma bardzo przyjemne i plastyczne pióro, które sprawia, że już pierwsze strony wciągają czytelnika w fabułę, która ma w sobie to magiczne coś, a piszę to, chociaż przewidziałam "kto zabił" gdzieś w połowie książki. Podsumowując, nie jest to wcale taka oczywista historia, jak można by zakładać. Nie jest tutaj tak romantycznie, jak myślałam, że będzie, ale za to jest bardziej dramatycznie, a nawet mroczniej, niż się spodziewałam... Bez wątpienia "must read" tej jesieni.