Lustra

pozorów, przyczyniła się do nawiązania wartościowych relacji. Co słychać u bohaterów tamtych zdarzeń? Jak wygląda ich rzeczywistość? Za czym tęsknią? Czy czegoś żałują? Koniecznie sięgnijcie po trzeci tom serii "Czas na zmiany". "Lustra" to powieść przepełniona mądrością. To książka otulająca płaszczem wsparcia. To historia stanowiąca źródło bezwarunkowej nadziei. Bohaterowie szukają drogi w głąb samych siebie, starają się odnaleźć wewnętrzny spokój. Czasem błądzą. Obawiają się tego, co czeka za rogiem. Ich życie to ciągłe zmiany. Zmiany, które rozwijają, uczą, czasem nawet bawią. Zmiany, które niszczą plany, modyfikują sposób postrzegania świata, kolorują rzeczywistość. Agnieszka Lis pokazuje, że życiowe metamorfozy są jedyną stałością. Czymś, czego nie jesteśmy w stanie ominąć. Czymś, co było. Czymś, co jest. Czymś, co będzie. Warto się z nimi zaprzyjaźnić i dostrzec ich niezwykłą moc.

Julity, Zbyszka, Sandry, Luizy, Kacpra, których nie da się nie lubić. Patrycja, córka Sandry a wnuczka Luizy, sama już została mamą i wydaje się, że podzieli los kobiet z jej rodziny, i przyjdzie jej samotnie wychowywać córeczkę. Kacper spełnia wreszcie swoje marzenie o archeologii, tylko nie do końca to wygląda tak jak sobie wyobrażał. Agata podejmuje ważny krok w swojej karierze zawodowej. Jak przyjmie to jej mąż Darek? Czy Sandra nadal będzie trwać mimo wszystko przy Piotrze? Co by się nie działo w ich życiu, czy szaleją burze czy przygrzewa słońce, zawsze mają siebie. To jedno nie zmienia się od pamiętnych wakacji na Wyspach Kanaryjskich. W tej części autorka zabiera nas w podróż w czasie. Cofamy się w daleką przeszłość i poznajemy Heinricha. Co łączy go z naszymi bohaterami? I kto odkryje te niezwykłą zagadkę z przed lat? Siegnijcie po "Lustra" dajcie porwać się tej niesamowicie ciepłej, przyjemnej historii, która uczy nas jak ważne jest budowanie więzi miedzyludzkich i dbanie o nie, jak siła przyjaźni, gdy pielęgnowana nigdy nas nie zawiedzie.. historii od której ciężko się oderwać. Cała seria to lektura idealna na wiosenno-letni czas 💚💚💚

nich z dnia na dzień. Jednak bywa i tak, że pojawiają się niepostrzeżenie, wręcz niezauważalnie drążą sobie miejsce i powoli zmieniają bieg ścieżek ludzkich losów. I właśnie z tym drugim przypadkiem mamy do czynienia w trzeciej części serii "Czas na zmiany". Fabuła toczy się wręcz leniwie, kolejne dni nie przynoszą wielkich fajerwerków, a jednak losy bohaterów ulegają przeobrażeniu, podobnie jak ich wartości, marzenia i cele. A wszystko to okraszone jest ważnymi cytatami- tym razem z książki "Alicja w Krainie Czarów". Kacper w końcu spełnia swoje marzenia o byciu archeologiem. I choć jego wyjazd nie jest tym, czego chciał, a szanse rozwoju w branży ma niewielkie z uwagi na inne wykształcenie, to stara się jak może wykorzystać swój czas w Koszalinie. Ma też okazję przekonać się czy zamiłowanie do wykopalisk to dla niego szansa na zawrotną karierę czy może jedynie dodatek do życia i odskocznia w postaci przyjemnego hobby. Sylwia za to stara się poradzić sobie z pracą, córką i tęsknotą za mężem. Darek w końcu zaczyna się czuć docenianym pracownikiem korporacji, choć przekłada się to na czas, który spędza w domu. Agata powinna doskonale rozumieć warunki w jakich pracuje, jednak najzwyczajniej w świecie czegoś jej brakuje. Może obecności męża, może wolności, a może po prostu czegoś niewielkiego, nienazwanego, co dałoby jej namiastkę szczęścia. Laura radzi sobie zaskakująco dobrze zarówno w biznesie jak i jako prababcia. Patrycja próbuje na nowo poukładać swój świat jako samotna, nastoletnia matka. A Sandra.. ona musi być babcią, mamą, córką, ale przede wszystkim musi poskładać swoje serce na nowo i oduczyć się kochać osobę, za którą podawał się Piotr, choć wcale nie był taki, jakim dawał się poznać. Czy nad tą wielopokoleniową kobiecą rodziną naprawdę ciąży fatum i nie są w stanie zatrzymać przy sobie mężczyzn na dłużej, lub na całe życie? Julita ze Zbyszkiem tworzą zgraną parę, zarówno jako małżeństwo jak i rodzice. Biznes kwitnie, Julita się w nim zatraca, a Zbyszek próbuje dotrzymać jej kroku. Choć jeszcze nie wszystkie jego tajemnice ujrzały światło dzienne. "Lustra" to przede wszystkim piękna podróż po różnych zakątkach Koszalina, z rozbudowanym wątkiem historycznym. Dzięki wplecionej historii niejakiego Heinricha, mamy okazję nie tylko poznać opowieść o życiu bardzo ciekawego ale i skomplikowanego mężczyzny, lecz także ujrzeć świat z XIX wieku. Co ciekawe, przytoczona tu opowieść jest prawdziwa, choć sfabularyzowana na potrzeby powieści. Przyjaźń bohaterów trwa już ponad 11 lat, a zmiany zachodzące w ich życiu może nie są już tak diametralne, jak to było widoczne w poprzedniej części, jednak nadal mają miejsce. I nie oznacza to tylko nowych członków ich rodzin ale także ścieżki, którymi nieoczekiwanie podążają. Swoimi postawami ukazują przede wszystkim silną przyjaźń, która choć czasem doprowadza do kłótni i niesnasek, koniec końców sprowadza się do wzajemnego wsparcia i zrozumienia, nawet najbardziej zaskakujących decyzji. A marzenia? Warto je mieć, warto za nimi podążać, lecz nie można zapomnieć o tym, aby je raz na jakiś czas weryfikować, bo może się okazać, że odrobinę się zdewaluowały. Warto także zapoznać się z posłowiem od Autorki, w którym odnosi się do płci dzieci Zbyszka. Nie każdy potrafi przyznać się do błędu i uważam, że to naprawdę ważne dla nas, czytelników, że dostajemy kilka słów w tej kwestii.

weryfikują swoją rzeczywistość. Ich losy nie przeplatają się tutaj, a kolejne rozdziały dotyczące konkretnych bohaterów są w większości od siebie niezależne. Jeżeli czytelnik (choć pewnie w większości czytelniczki) oczekują spektakularnej powieści obyczajowej, to tutaj tego nie znajdą. Historie bohaterów nie są zdumiewające, ale prawdziwe. To główna zaleta tej książki. "Lustra" opowiadają o życiu takim, jakie ono jest. O tym w luksusie i o tym, kiedy trzeba liczyć każdy grosz. O życiu z mężczyzną, bez niego lub zaraz po rozstaniu. Opowiada o przepracowaniu, życiu w biegu, spełnianiu marzeń. Bohaterowie próbują sobie odpowiedzieć na pytanie, czym jest szczęście, niezależność, czym są marzenia i jaką rolę odgrywają w życiu. Widzimy relacje między małżonkami, rodzicami i dziećmi, przyjaciółmi. Wszystkie te historie łączy to, że ich bohaterowie znajdują się w momencie zmian. Część z nich jest przemyślana, a do części dopiero zaczynają dojrzewać. Język powieści jest bardzo przystępny, a zarazem piękny. "Lustra" czyta się jednym tchem, oczekując z zaciekawieniem na opowieść o kolejnych bohaterach. "Lustra" to powieść idealna nie tylko na trwające lato. Czytelnik nie znajdzie tu przerysowanych sytuacji, odrealnionych bohaterów, niespotykanych problemów. To powieść pełna ciepła, dobra… i zwyczajności w dobrym wydaniu.