Nikt się nie dowie

od Wydawnictwa Czwarta Strona. Piękne Pomorze to wręcz idealna sceneria dla tej zagadkowej historii. Fabuła książki jest prosta, ale wciągająca. Znany pisarz Borys Rottman znajduje pod tarasem martwe ciało swojej żony Malwiny. Nikt nie wie, co się stało kobiecie, mimo że w domu przebywał jej mąż, syn i córka z koleżanką. Może był to nieszczęśliwy wypadek i kobieta spadła z barierki, ponosząc śmierć na miejscu. Może ktoś ją zepchnął albo Malwina postanowiła popełnić samobójstwo. Co się działo w tej na pozór idealnej rodzinie, że wszystkie tropy są prawdopodobne? Cztery lata wcześniej w tajemniczych okolicznościach zaginął pasierb kobiety. Czy ma to jakiś związek? Tragiczny wypadek kobiety obnaża skrywane przed światem tajemnice, o których nikt nie wiedział i nie wiadomo czy się kiedyś dowie. Pani Agnieszka ciekawie wykreowała bohaterów. Każdy z nich jest inny, ma swoje grzeszki i tajemnice, których nie chciałby ujawniać światu. Nie ma tu wzoru do naśladowania. Są to zwykli ludzie, którzy wydają się prostolinijni, a tak naprawdę mają coś na sumieniu, przez to ciężko jest się utożsamiać z którymś z bohaterów. Wszyscy wydają się źli. Najbardziej zaintrygowała mnie postać Izy, sąsiadki Rottmanów. Jej historia jest naprawdę intrygująca. Książkę czytało się bardzo dobrze. Narracja prowadzona jest przez różne osoby, więc mamy spojrzenie na sprawę z kilku punktów widzenia. Każda strona emanuje emocjami bohaterów. Są różne, głównie jednak te smutne związane ze śmiercią kobiety. Ciekawiło mnie, kto zabił Malwinę. Szczerze, to kogoś innego podejrzewałam o morderstwo, więc zakończenie mnie zaskoczyło. Autorka w kiepskim świetle przedstawiła policję. Dowody zostały zbadane po macoszemu, przesłuchania świadków też pozostawiają wiele do życzenia. Nikomu zbytnio nie zależało na tym, by rozwiązać zagadkową śmierć kobiety. Jest to dość smutne, aż strach spaść z barierki. "Nikt się nie dowie" to kryminał ze znamionami thrillera. Pozycja jest ciekawa i wciągająca, dlatego mogę ją polecić. Mamy zagadką śmierć, ludzi mających mroczne sekrety, uczucia i ambicje. Wszystko to tworzy tajemniczy klimat i dobrą książkę.

dramacie, który ukrywa wścibska sąsiadka, czy może o rozterkach nauczyciela? Sekretów tu bez liku. Po lekturze powieści Pani Agnieszki Pietrzyk „Nikt się nie dowie” nie opuszcza mnie uczucie, że nie do końca wiem, jak tę książkę zakwalifikować. Z jednej strony mamy kryminał, z drugiej thriller psychologiczny, a jeszcze z trzeciej dostajemy powieść obyczajową, ale od początku. Rodzina Rottmanów na pozór niczym się nie wyróżnia. Po przeprowadzce z Elbląga mieszkają w urokliwym domku w Kątach Rybackich, z którego z tarasu można podziwiać złotą plażę. Borys jest pisarzem, wschodzącą gwiazdą kryminałów. Jego żona Malwina może poświęcić czas na opiekę nad kilkuletnim Antosiem i nastoletnią Olą. W wolnej chwili jest ona zapalonym żeglarzem, marzy o kursie żeglarskim w Barcelonie, by móc później otworzyć szkółkę w Kątach Rybackich. Oprócz rodziny Rottmanów poznajemy również ich sąsiadkę, Izę. Jej córka przyjaźni się z Olą. Muszę przyznać że z początku bardzo irytowała mnie ta bohaterka. Nie potrafiłam zrozumieć, jaka jest jej rola w tej powieści. Dopiero w zasadzie pod koniec dowiadujemy się, przez co przeszła, co stało się przyczyną jej niechęci do sąsiadów i nieustanną chęcią zemsty. Podobną niechęć wzbudziła we mnie jeszcze jedna postać, mianowicie wydawczyni Borysa, Nina. Odniosłam zabawne wrażenie, że sama autorka jej nie lubi. Niska, zakompleksiona, stłamszona kobieta o sztucznie wyglądającej fryzurze, w której buzują chore ambicje. Zwłaszcza z tym wzrostem zauważyłam jakiś problem, gdyż bardzo często jest zaznaczane w mało sympatyczny sposób, że Nina jest po prostu niska i musi (nie musi, ale widocznie potrzebuje) nosić skandalicznie wysokie obcasy, na których nie potrafi chodzić. Mimo niechęci do tej bohaterki, autorka przedstawia nam nieco jej osobowość, targające nią emocje. Cały pozorny spokój rodziny legnie w gruzach, gdy Borys znajduje martwą żonę pod tarasem. Żona znanego pisarza ginie w nieszczęśliwym wypadku? Zapraszam zainteresowanych! Agent ubezpieczeniowy już w blokach startowych. To mąż zabił żonę! Dociekliwa dziennikarka tuż za nim, pewna że kobieta cierpiała na depresję i popełniła samobójstwo. Do tego targana nienawiścią sąsiadka, umiejętnie manipulująca rodziną Rottmanów, nauczyciel Oli i wydawczyni Borysa. Ta cała ekipa nieźle miesza tam, gdzie powinien być spokój i czas na żałobę. Wątek tajemniczych okoliczności śmierci Malwiny moim zdaniem został dobrze poprowadzony. Niby przez cały czas czytelnika nurtuje pytanie, co tak naprawdę się wydarzyło, to nie odczuwa się takiego „ciśnienia” żeby koniecznie w tej chwili się dowiedzieć. W pewnym momencie zaczęłam czuć, że jaka by ta przyczyna śmierci nie była, to jest to jakby mniej istotne. Innych problemów bohaterowie mają przecież aż nadto, a życia żonie i matce już nic nie zwróci. I właśnie kiedy już zaczyna się zapominać o tej przyczynie, to pojawiają się nowe okoliczności. Ostateczne rozwiązanie zagadki, chociaż zaskakuje i wydawałoby się nieprawdopodobne, to jednak na pewnym etapie czytania gdzieś wcześniej zaświtało w mojej głowie. Sekrety skrywane latami, ból dawnych wydarzeń, wiele niewyjaśnionych sytuacji i tłamszone wewnątrz skrajne emocja dają mieszankę wybuchową. Każdy z bohaterów pęka na swój sposób. Zastanawiam się, o czym tak naprawdę jest ta książka. Czy jest to niezły thriller z ciekawie poprowadzonym wątkiem tajemniczej śmierci kobiety, czy jednak jest to powieść obyczajowa o trudach ludzkich relacji, o emocjach, o tajemnicach i niedopowiedzeniach, ale przede wszystkim o nieradzeniu sobie z bólem. Odpowiedź w tym przypadku nie może być jednoznaczna. Ta powieść to zdecydowanie połączenie kilku gatunków, co według mnie wyszło świetnie. Co mnie lekko denerwowało? Oprócz wymieniowych wyżej pań i oczywiście pana agenta ubezpieczeniowego, to chwilami był to sposób narracji. Odczuwałam wrażenie, że autorka stoi za plecami bohaterów właśnie tu i teraz i na bieżąco zdaje dokładne relacje. Jednakże, całość czyta się szybko i przyjemnie. Dzięki temu, że bohaterów dość dokładnie nam przedstawiono, dowiadujemy się o ich uczuciach i emocjach, przeżyciach, które ich ukształtowały i jakie skutki to przyniosło. Szybko wsiąkamy w atmosferę panującą między bohaterami. Po kilkunastu stronach, to czytelnik staje pod oknem bohaterów i wnikliwie obserwuje. „Nikt się nie dowie” zdecydowanie jest godną polecenia pozycją. Z jednej strony jest dość lekka, z uwagi na to, jak szybko wciąga i jak dobrze się ją czyta, a z drugiej porusza trudne tematy relacji między ludźmi. Pokazuje, jak dramatyczne mogą być skutki tłumienia emocji, niewyjaśnionych sytuacji, skrywanego latami bólu. Jeśli ktoś ma ochotę na powieść obyczajowo – psychologiczną, ale z wątkiem kryminalnym, to „Nikt się nie dowie” będzie doskonałym wyborem.

jest lepsza. Umiejętność wodzenia czytelnika za nos i wprawiania go w konsternację autorka opanowała do perfekcji, a idealnym dopełnieniem intrygującej fabuły jest lekki i przyjemny styl powieści. Borys, pisarz poczytnych kryminałów, prowadzi ułożone życie. Żona, dwójka dzieci, dom z widokiem na morze. Wszystko się zmienia gdy znajduje ciało Malwiny roztrzaskane o kamienie pod ich tarasem. Czy to był wypadek, samobójstwo, a może ktoś pomógł jej wypaść? Borys jest pierwszym podejrzanym, a z czasem zaczynają wychodzić na jaw sekrety rodzinne, które żłobią rysę na idealnym wizerunku rodziny. Nie każdy jest tym za kogo się podaje, nie każdy postępuje uczciwie, za to każdy zdaje się mieć coś do ukrycia. Psychotyczna sąsiadka, zazdrosna wydawczyni, przyjazny nauczyciel, uparta dziennikarka i wścibski agent ubezpieczeniowy. Tu nie ma idealnych bohaterów, każdy chce coś ugrać i przeciągnąć linę na swoją stronę. A jaka jest prawda? I co wspólnego może mieć z tą tragedią zaginięcie pasierba kobiety przed kilkoma laty? Kartki umykały mi jedna za drugą, gdy próbowałam rozwikłać tajemnicę śmierci Malwiny. Gdy wydawało mi się, że znalazłam odpowiedź, okazało się, że to dopiero pierwszy zakręt na krętej drodze do prawdy. Ciekawa jestem, czy Wam się uda.

na mnie ogromne wrażenie, więc poprzeczka była postawiona bardzo wysoko. "Nikt się nie dowie" na pewno jest dużo inne od poprzedniej. Może nie wciąga od całkiem pierwszej strony, ale tak już w okolicy setnej nie sposób jej odłożyć. Ja przeczytałam ją naraz! W tej książce nic nie jest takie jak się wydaje. Autorka wodzi czytelnika za nos, podsuwając mylne tropy i co chwilę odkrywając nowe zaskakujące fakty. Bohaterowie są intrygujący, każdy skrywa jakąś tajemnice. Musze przyznać, że przez całą lekturę miała skojarzenia z „Wkręconymi” Cavanagha – tam też była mocno zaskakująca akcja, główny bohater pisarz kryminałów, były tajemnice i dom nad morzem. Uwielbiam tego typu książki, autorka narobiła mi ogromnego smaku na smażoną czy wędzoną flądrę, a ciepło piasku wręcz czułam na swoje skórze. Książka jest klimatyczna i wciągająca, myślę, że się nie zawiedziecie.