Pocztówki

aby teatralne maski, ustąpiły miejsca podróżom w głąb osobistych doznań, wewnętrznych przemyśleń, skrywanych tajemnic... "Pocztówki", autorstwa Agnieszki Lis, to pierwsza część serii "Czas na zmiany". Ta niezwykle mądra i emocjonalna powieść, dostarcza nam - Czytelnikom - refleksji na temat otaczającej nas rzeczywistości. To, co widoczne na pierwszy rzut oka, bywa złudne. Nierealne, wręcz wyreżyserowane. Prawda ukryta jest głęboko. Za fasadą uśmiechów, serdeczności, odpowiednio dobranych słów. W życiu każdego człowieka, przychodzi jednak moment na prawdę. Jak potoczą się losy bohaterów, w sytuacji, kiedy skrywane na dnie serca emocje i żale, odnajdą drogę do uzewnętrznienia? Muszę przyznać, że wciągnęła mnie ta historia. Przyjemne pióro autorki, wartka akcja, elementy ironii oraz nieoczywista fabuła sprawiają, że przez lekturę można dosłownie przepłynąć. Ja pochłonęłam ją w jeden wieczór. Gorąco polecam Waszej uwadze opowieść o ludzkich wadach, tłumionych pretensjach, maskowanych emocjach. Jestem pewna, że każdy znajdzie w niej odpowiednią lekcję dla siebie!

stresu. Mają przynieść ukojenie i naładować pozytywną energią na resztę roku, w którym przytłaczają nas sprawy przyziemne. Jednak nawet takie wakacje mogą równie dobrze okazać się katastrofą, zarzewiem niesnasek i wielu pretensji, zwłaszcza, gdy odbywają się one w gronie rodzinnym. I taki swoisty portret Polaków na wakacjach stanowią "Pocztówki". Trzy zupełnie różne, prowadzące kompletnie odmienne tryby życia rodziny, znajdą się w jednym miejscu i będą korzystać z uroków Lanzarote, ale także będą zmuszeni stawić czoła swoim problemom, których nie brakuje, a które już dawno zakopane zostały pod warstwą bieżących i bardziej naglących spraw. Agata to szczęśliwa od lat mężatka i matka, spełniająca się w pracy w korporacji. Jej nieustępliwy charakter i zapędy do kierowania wszystkim i wszystkimi sprawiają, że jej życie zarówno prywatne jak i zawodowe układa się znakomicie. Nie jest przyzwyczajona do spokoju i lenistwa, ciągle w biegu, mająca wszystko na głowie, pędzi przez życie bez oglądania się za siebie. Jej mąż- Darek, jest jej kompletnym przeciwieństwem. Lubi dowcipkować, z zapałem cytuje Bułhakowa i wydaje się być ciągle zrelaksowany. Prowadzi gabinet masażu, który pozwala mu na godne zarobki ale i przebywanie w domu o ludzkich porach. Bo Kacper, ich syn, choć zbuntowany nastolatek, nie rozstający się ze smartfonem, wciąż potrzebuje nadzoru i wsparcia chociaż jednego rodzica. Julita to cicha i spokojna pani domu. Nie istnieje rzecz, która mogłaby ją wyprowadzić z równowagi. Co prawda pracuje na pół etatu, jednak w większości zajmuje się doglądaniem, czy w domu wszystko zostało zrobione jak należy. Przez męża i jego imponujący majątek jest rozpieszczana, pod względem materialnym posiada wszystko, o czym zamarzy. Zbyszek większość czasu spędza za to w swojej firmie, by nadal być w stanie zaspokajać potrzeby małżonki. Wydaje się być wyjątkowo uległym typem, w pełni oddanym Julicie. A uroku i ciepła dodaje mu wada wymowy i tym bardziej sprawia, że wygląda na czułego, niezdolnego do wyrządzenia jakiejkolwiek krzywdy innemu człowiekowi mężczyznę. Luiza samotnie wychowywała swoją córkę i robiła co w jej mocy, by zapewnić dziecku godny byt. Ciężko pracuje, nie dba o siebie przesadnie, od lat przyzwyczajona jest do samodzielności. Nigdy nie sądziła, że Sandra powtórzy jej historię i także zostanie samotną matką. Mała Patrycja to oczko w głowie pań, choć też duży wysiłek logistyczny, by pogodzić opiekę nad nią z pracą i codziennymi sprawunkami. Dla Sandry jednak jest całym światem i nie żałuje, że jej życie potoczyło się w tym kierunku. Choć brak w tym domu mężczyzny to panie zdają się radzić sobie naprawdę świetnie. Agnieszka Lis pod pretekstem lekkiej opowieści dotyczącej rodaków na wakacjach, niesie wiele ważnych przesłań. Pokazuje jak łatwo można się oddalić od ludzi, z którymi spędza się każdy dzień, nie dostrzegać ich obaw, trosk i tego co się z nimi dzieje. O wiele łatwiejsze jest udawanie, że wszystko jest jak należy, nie wymaga to wtedy wysiłku, prób dialogu, kompromisu. Tak szybko można zapomnieć o potrzebach najbliższych, błędnie zakładając, że tak, jak jest, jest dobrze. A wpadając w to błędne koło założeń, z roku na rok coraz trudniej z niego wybrnąć i cokolwiek zmienić. Z całą pewnością wiele sytuacji i wyznań, prostowania rzeczywistości każdego z bohaterów, Was zadziwi, podobnie jak zszokowało to ich najbliższych. Czy taki wyjazd może być szansą na odbudowę relacji czy swego rodzaju gwoździem do trumny? O tym można się przekonać sięgając po tę powieść, a na dodatek wszystkie wydarzenia mają miejsce w naprawdę cudownym miejscu jakim jest Lanzarote, a jego urok i niepowtarzalność zostały tu w pełni oddane. Gorąco polecam tę powieść.

by się mogło, że opowieść będzie niezobowiązującą i lekką lekturą. W rzeczywistości jednak okazało się, że „Pocztówki” oprócz niezaprzeczalnego uroku Wysp Kanaryjskich, kąpieli w basenie i niesamowitych zachodów słońca mają w sobie ukryte większe przesłanie i skłaniają do refleksji. Autorka oprócz wakacyjnej otoczki wplotła temat relacji międzyludzkich, które wcale nie są proste, a dodatkowo na wakacjach mogą się komplikować lub budować na nowo. Wszystkie postaci spotkały się w jednym miejscu z zamiarem odpoczynku, ale nikt z nich nie spodziewał się, że doświadczą czegoś innego, co znacząco wpłynie na ich dotychczasowe życie. Ta z pozoru sielska powieść wcale sielska nie jest, ukazuje bowiem przywary każdego człowieka, zwraca uwagę na nieco egoistyczne spojrzenie na świat, priorytety, które na co dzień wydają się ważne, a nie do końca takie są, strach przed głośnym wyrażaniem swojego zdania przed innymi, chęć układania życia wszystkim dookoła tylko nie sobie samemu. Spotkanie różnych ludzi na Wyspach Kanaryjskich ukazuje, że czasem warto jest spojrzeć dalej niż przed czubek swojego nosa i wewnątrz swojego ego. Przyjemny styl i język, którym autorka posłużyła się na kartach powieści sprawia, że książkę przeczytałam z dużą chęcią i ciekawością, a wrażenia po lekturze mam bardzo pozytywne. Niebawem sięgnę po drugi tom tej serii i z ciekawością przeczytam dalsze losy bohaterów „Pocztówek”. „Pocztówki” to ciekawe zestawienie wakacyjnej beztroski z codziennymi zmaganiami człowieka z różnymi sprawami, próbach zapanowania nad swoim charakterem oraz odwadze do głośnego wyrażania swoich myśli i spełniania marzeń. Polecam lekturę.

za co serdecznie dziękuję. "Pocztówki" to pierwszy tom serii "Czas na zmiany". Książka ta rozpoczyna się od przedstawienia głównych bohaterów. Napisana jest w lekki i zabawny sposób, dzięki czemu czyta się ją przyjemnie. Niech jednak nikogo to nie zwiedzie, ponieważ Pani Agnieszka Lis zdecydowała się tu poruszyć życiowe i trudne tematy. W książce "Pocztówki" Agnieszki Lis poznajemy trzy rodziny, których drogi łączą się w mniej sprzyjających okolicznościach. Agata, Darek, Kacper, Julita, Zbyszek, Sandra, Luiza i Patrycja wylatują na wakacje na Wyspy Kanaryjskie. Wyczekiwane i wymarzone wakacje nie do końca okazują się być idealne. Ciężko im zapomnieć o codziennych problemach, czy powstrzymać się od złośliwego komentarza widząc coś, co irytuje ich w zachowaniu innych urlopowiczów. Nasi bohaterowie decydują się skorzystać z wycieczki, która obierze dość nieoczekiwany kierunek. Podczas tej wycieczki z każdego bohatera opada maska i wychodzą na jaw dawno skrywane sekrety. Czy ten wyjazd odmieni ich życia? Jak bohaterowie sobie z nimi poradzą? Czy będą w stanie sobie wybaczyć? A może spojrzą na sytuację z głębszej perspektywy? "Pocztówki" to początek dobrze zapowiadającej się serii. Mimo, iż jest to lektura lekka i świetnie sprawdzi się na urlopie to z pewnością dostarczy również wielu emocji. Muszę też wspomnieć o pięknej, wakacyjnej okładce, która zauroczyła mnie równie mocno, co historia opisana w powieści. Kolejna część czeka na przeczytanie.