Sadie

historia o cierpieniu, stracie, żalu, zemście, ale też o ogromnej siostrzanej miłości. I o tym w co tak potężna miłość może się zamienić. "Sadie" opowiada o losach tytułowej dziewiętnastoletniej dziewczyny, której ukochana młodsza siostra została zamordowana. Sadie postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i wyruszyć w podróż po Ameryce, by odnaleźć i ukarać jej zabójcę. Narracja prowadzona jest na przemian z perspektywy Sadie oraz jako podcast "The Girls", którego prowadzący stara się odnaleźć zaginioną podczas swych poszukiwań Sadie. Zaczynając od bohaterów: choć skupiamy się na jednej, głównej bohaterce to każdy z nich jest z krwi i kości, wiarygodny, mający za sobą jakąś historię. Ilość trudnych tematów przez to poruszanych pokazuje rzeczywisty świat, w którym każdy boryka się z bólem, trudnościami, okrucieństwem życia. Sadie jest bardzo dobrze rozpisaną bohaterką, niezwykle skomplikowaną, skrzywdzoną przez to, że nigdy nie miała normalnego życia. Jej przemyślenia tworzą bardzo zagubioną, samotną i rozgoryczoną postać, która wyznaczyła sobie jeden cel i uparcie do niego dąży. Z kolejnymi elementami układanki jesteśmy w stanie zrozumieć dlaczego zemsta stała się dla niej tak dużą obsesją. Atmosfera małych, zapyziałych miasteczek Ameryki skutecznie psuje obraz tego kraju, jako pełnego wielkich, głośnych, rażących miast. To miejsce pełne problemów, poukrywanych sekretów, co tworzy obezwładniający, czasem nieco przytłaczający klimat. Miejscami nie mogłam przekonać się do stylu autorki, sens pewnych zdań mi uciekał. Ale myślę, że był to zamierzony zabieg. Przez to wypowiedzi i myśli postaci stawały się bardziej rzeczywiste - często przecież mówimy rzeczy pozbawione sensu. Choć nie ukrywam, że miejscami to irytowało. Otwarte zakończenie na jakie decyduje się autor nawet przypadło mi do gustu. Nie czuję braku jakiejś satysfakcji. Przez to pozostawia nam się pole do rozmyślań, a lektura ostatnich stron pozostawia z zapartym tchem i świeżymi emocjami. W skrócie: to opowieść brudna, okrutna, a tym samym ludzka. O tym, o czym niechętnie się mówi. Dlatego powinno takich książek powstawać więcej, by uświadamiać, pokazywać prawdziwy, a nie upiększony obraz życia.