The hating game

pierwsza styczność z Joshem i Lucy. Tak, wersji filmowej też nie miałam okazji poznać - ale chciałabym to nadrobić. Joshua i Lucy codziennie przychodzą do pracy, by przez kilka godzin pracować w jednym pomieszczeniu z kimś, kogo nienawidzą. Czyli ze sobą. A w kwestii tej niechęci - całe biuro wie (i widzi), że ta dwójka nie pała do siebie specjalną sympatią. Ich potyczki i dogryzki są niemalże kultowe - uwielbiałam te momenty. Ale mimo wszystko wiadomym jest, że między nienawiścią, a miłością jest bardzo cienka granica. Bo i druga kwestia - skąd ta niechęć w ogóle wynika i czy ona istnieje tak naprawdę, czy może sami próbują ją sobie wmówić? Dobre pytanie. Co jednak jest pewne to to, że świetnie się bawiłam czytając tę książkę i obserwując relację tej dwójki. Wprawdzie początek był nieco przegadany, a w środku też zdarzyły się ciut bardziej nużące momenty, ale jednak wciągnęłam się w tę historię. W dodatku sam fakt, że występują tutaj dwa motywy, które bardzo lubię - hate/love oraz romans biurowy. A w szczególności uwielbiam ten pierwszy. No i humor! Nie trafiam zbyt często na książki, które potrafią mnie rozbawić, ale w tym przypadku kilkukrotnie się zdarzyło, że śmiałam się pod nosem, czy wręcz parskałam śmiechem. To wszystko sprawiało, że naprawdę dobrze czytało mi się tę historię i, kurcze, koniecznie muszę nadrobić filmową jej wersję.