Werdykt. Seria z Joanną Chyłką

odezwała się Joanna." Warszawą wstrząsa informacja o odnalezieniu martwego niemowlaka ma jednym z publicznych placów zabaw. Policja nie jest w stanie odnaleźć rodziców, nic nie pozwala też zidentyfikować tożsamości dziecka. To media jako pierwsze trafiają na trop - udaję im się odnaleźć matkę, która przed kamerami twierdzi, że nie pamięta, co się wydarzyło, i nie wie, gdzie jest jej syn. 21 piętro Skylight.. to tam siedzibę ma kancelaria Chyłki i Zordona. Biorąc pod uwagę piętra i ilość wydanych tomów (obecny jest już szesnasty), zbliżamy się do tego piętra 🙈🙈 Dla mnie ta seria to takie guilty pleasure. Chyłka jest tak specyficzną postacią, że trudno byłoby zaakceptować taką osobę w rzeczywistości, ale tutaj funkcjonuje to całkiem dobrze. I tak, ma niewyparzony język. I tak, w normalnych warunkach nikt nie akceptowałby jej wybryków i wręcz chamstwa. Ale i tak da się lubić. Lubię sięgać do tej serii w takich sytuacjach, gdy emocje poprzednich czytanych lektur są tak mocne, że potrzebuję odskoczni. I tutaj tak było. Czysta przyjemność bez jakichś specjalnych wymagań. A na koniec autor odpalił taką petardę, że cieszę się, że wzięłam się za ten tom dopiero teraz, bo będę krócej czekać 😜

o dziwo, wcale tak nie jest. Szesnaste spotkanie z tymi samymi bohaterami okazało się być wyjątkowo udane.  "Werdykt" to taki tom, który przypomniał mi za co kilka lat temu pokochałam cykl o Chyłce. W końcu kiedyś mówiło się, że to thrillery prawnicze, a tego prawa niestety przez jakiś czas w tej serii brakowało. Jasne, perypetie prywatne dwojga adwokatów nie są mi obojętne, ale jednak przekonałam się teraz, że to prowadzone przez nich sprawy wpływają przede wszystkim na to, jak odbieram daną książkę.  Tym razem przyszło im się mierzyć z wyjątkowo specyficznymi klientami, a poza tym musieli też znaleźć sposób na uporanie się z wewnętrznymi problemami w kancelarii. Remigiusz Mróz zaintrygował mnie od pierwszych stron, a potem zrzucał regularnie małe bomby, które obracały w pył wszystkie moje teorie.  Oczywiście, jak to u Mroza, można by snuć rozważania o tym, na ile nieprawdopodobne jest to, o czym pisze, ale ja czytam jego książki dla czystej rozrywki i przyzwyczaiłam się do tego, że nie wszystko da się w nich brać na serio.  Brakuje mi jednak trochę Chyłki w Chyłce. Wiem, że sporo zmieniło się w jej życiu od pierwszego tomu, ale tęsknię za jej zadziornością i bezkompromisowością. I to nawet nie tak, że zatraciła to całkowicie, po prostu teksty, które wyrywały mnie z butów dawniej pojawiały się kilka razy na stronie, a teraz na palcach jednej ręki można policzyć je w całej książce.  Podoba mi się za to to w jakim kierunku ewoluuje postać Zordona. W końcu zaczyna się zachowywać jak prawdziwy facet, a do tego wyrabia się jako prawnik do tego stopnia, że być może już wkrótce będzie można mówić, że uczeń przerósł mistrzynię.  "Werdykt" to jeden z lepszych tomów Chyłki. Ciekawe jest to, że wątki związane z procesem mają odbicie w życiu prywatnym bohaterów. Martwi mnie jedynie to, że Mróz coraz bardziej splata losy postaci z różnych serii, bo wielokrotnie zaserwował mi przez to spojlery, ale tym razem jestem na to przygotowana.  Moje 8/10. 

wygra sprawę Chyłka czy Oryński? Werdykt będzie trudny a czeka Joannę i Kordiana jeszcze jeden ich prywatny werdykt który nie wiadomo jaki będzie miał koniec,czy się uda? Remigiusz Mróz jak zawsze trzymał w napięciu do ostatniej strony a koniec mnie zaskoczył, autor wie jak budować napiecie.Polecam kolejną część z serii z Chyłką .

tematach ważnych, potrzebnych i trudnych. 

Choć na początku nic nie zwiastowało, że 16 tom mojej ulubionej serii będzie aż tak mocno stał „za człowiekiem” i bynajmniej nie mam tu na myśli tylko sytuacji toczącej się na sali rozpraw. Powiem więcej! Odnosiłam wrażenie, że mam do czynienia z nową Chyłką, do której ciężko było mi się przekonać. Na szczęście po chwili wszystko wróciło na właściwy tor i na nowo poczułam to flow, które burzy poczucie czasu i przez książkę się po prostu płynie 🏄🏽‍♂️ 

Trochę jednak brakowało mi Kormaka, tej przed procesowej zawieruchy, szukania świadków, co niejednokrotnie rzucało bohaterów w przepaść, Langera, Szczerbatego, mam nawet wrażenie, że wątek Żelaznego zszedł na boczny plan. A przecież seria o Chyłce to Skylight, Jaskinia McCartyńska, Hard Rock Cafe 🤟🏽i te wszystkie poboczne postacie także, bo co by nie mówić – żadna z wyżej wymienionych osób nie jest jałowa i sprawia, że to środowisko Chyłkowe po prostu da się lubić!🫶🏽

 Chapeau bas za odwagę i umiejętne poruszenie problemów, które w niejednym domu poróżniły rodziny przy stole 🤷🏽‍♀️