Klub Pogromców Luisa Ortegi

osoba autorska porusza ważne tematy, o których mało się mówi. Wykorzystanie seksualne niestety jest często bagatelizowane i nie brane na poważnie. Ta książka pokazuje, że to oprawca jest winny i jak bardzo społeczeństwo potrafi im uwierzyć i krzywdzić innych. Ciężko się czytało o traktowaniu Ariany po imprezie. Z drugiej strony mam trochę problem do głównej bohaterki, ponieważ mam wrażenie, że usprawiedliwia ją to, że nie rozmawia z innymi. Sama mówiła, że Luis jest chyba nie domyślny, ponieważ ją przytula, a wyraźnie mu pokazała, że sobie tego nie życzy. Jak wyglądało pokazanie tego? Wyciągnęła scyzoryk. I to normalne, że większość by się domyśliła, ale mam wrażenie, że Luis myślał, że to żart i ich „tradycja”, ponieważ Ariana wyciągała go za każdym razem. Nie chcę go usprawiedliwiać, ale skoro coś się nie podoba, to jednak warto o tym powiedzieć. Zawsze jak główna bohaterka miała do niego lub kogokolwiek innego pretensje, to w mojej głowie było tylko jedno słowo: „ROZMOWA”. Bez niej nic nie osiągniesz. Na początku książki Ariana mówi, że została przez Luisa dotknięta bez pozwolenia. Jednak po jej opowieści miałam wrażenie, że nie spodobało jej się dopiero po fakcie. Poszła z nim do pokoju. Pozwoliła się całować, rozebrać i robić inne rzeczy, ale dopiero po, zdała sobie sprawę, że jej się to nie podobało. Nie wiem co mam o tym myśleć. Kolejną sprawą jest autyzm Ariany, który, jak jest to powiedziane na początku, zdiagnozowała w Google. Chyba nie muszę nic więcej mówić. Książka jest ważna i świetnie porusza wątek przyjaźni i wsparcia. Kilka rzeczy mi przeszkadzało, ale i tak uważam, że warto się z nią zapoznać. 🤍 [ współpraca reklamowa z @weneedyabooks @wydajenamsie ]

zwraca na nią uwagę popularny chłopak jest zachwycona, zainteresowanie Luisa szybko zmienia się i pragnie on czegoś więcej, namawia Arianne do udziału w imprezie, pod czas której uprawiają seks i chodź ona nie powiedziała nie, nie powiedziała też tak. Po imprezie zaczynają krążyć nie wybredne plotki na jej temat, a niektórzy chłopcy pozwalają sobie na zbyt wiele, dziewczyna jest załamana, w tedy też znajduje w swojej szafce liścik ,, ja też " wie już że nie jest sama, czeka na nią ktoś kto przeszedł to samo i chce zemsty i pomocy w zdemaskowaniu Luisa. Czy Ari uda się zdemaskować Luisa? Czy dziewczyna odnajdzie swój głos? Historia Ari porusza bardzo trudy i bolesny temat, jest jednak bardzo potrzebna, wiele osób spotyka się z problemem molestowania, nie zawsze jednak sprawcę dosięga sprawiedliwość a ofiara otrzymuje wsparcie i pomoc jakiej potrzebuje. Na szczęście Ariana na swej drodze spotkała inne osoby z podobnymi doświadczeniami, dzięki wspieraniu się na wzajem byli w stanie zmierzyć się ze swoim oprawcą i wyjść z tej walki silniejsi. Ta lektura poruszyła mnie dogłębnie, gwałt nie jest jedynym trudnym tematem poruszanym tutaj, mamy też zaburzenia psychiczne, problemy rodzinne czy brak akceptacji społecznej, to tematy obok których nie można przejść obojętnie, a ta książka zostanie w mojej pamięci na długo

porusza ważne tematy, o których mało się mówi. Wykorzystanie seksualne niestety jest często bagatelizowane i nie brane na poważnie. Ta książka pokazuje, że to oprawca jest winny i jak bardzo społeczeństwo potrafi im uwierzyć i krzywdzić innych. Ciężko się czytało o traktowaniu Ariany po imprezie. Z drugiej strony mam trochę problem do głównej bohaterki, ponieważ mam wrażenie, że usprawiedliwia ją to, że nie rozmawia z innymi. Sama mówiła, że Luis jest chyba nie domyślny, ponieważ ją przytula, a wyraźnie mu pokazała, że sobie tego nie życzy. Jak wyglądało pokazanie tego? Wyciągnęła scyzoryk. I to normalne, że większość by się domyśliła, ale mam wrażenie, że Luis myślał, że to żart i ich „tradycja”, ponieważ Ariana wyciągała go za każdym razem. Nie chcę go usprawiedliwiać, ale skoro coś się nie podoba, to jednak warto o tym powiedzieć. Zawsze jak główna bohaterka miała do niego lub kogokolwiek innego pretensje, to w mojej głowie było tylko jedno słowo: „ROZMOWA”. Bez niej nic nie osiągniesz. Na początku książki Ariana mówi, że została przez Luisa dotknięta bez pozwolenia. Jednak po jej opowieści miałam wrażenie, że nie spodobało jej się dopiero po fakcie. Poszła z nim do pokoju. Pozwoliła się całować, rozebrać i robić inne rzeczy, ale dopiero po, zdała sobie sprawę, że jej się to nie podobało. Nie wiem co mam o tym myśleć. Kolejną sprawą jest autyzm Ariany, który, jak jest to powiedziane na początku, zdiagnozowała w Google. Chyba nie muszę nic więcej mówić. Książka jest ważna i świetnie porusza wątek przyjaźni i wsparcia. Kilka rzeczy mi przeszkadzało, ale i tak uważam, że warto się z nią zapoznać. 🤍 [ współpraca reklamowa z @weneedyabooks @wydajenamsie ]

dopóki sprawiedliwości nie stanie się zadość. Opowieść, która daje siłę, by walczyć i przekonuje, że warto się nie poddawać. W tej książce możemy dostrzec jaką moc mają słowa, każde miłe słowo podbudowuje główną bohaterkę, ale wszystkie obelgi jeszcze bardziej zamykają ją w sobie. Myślę, że nie tylko ją, ale każdego.☺️ W pewnym momencie tej książki zapomniałam, że czytam tylko, przez nią płynęłam razem z prądem.🥹 Sam jej tytuł przyciągnął moją uwagę, ponieważ jak sądzi sama osoba autorska, w nazywaniu takich ja Luis drzemie ogromna siła.💪 Osoba autorska ukazuje nam, jak niektórzy nie liczą się z uczuciami innych, choć książka porusza trudne tematy, są one napisane, w sposób przystępny co jest świetne. Prócz głównego wątku mamy też wątek klubu pogromców, który zaczyna się od nienawiści do jednej osoby, a zmienia się w przyjaźń i coś jeszcze.🤭

luis ortega. popularny chłopak, który sam z siebie chce spędzać z nią czas. ariana jest zachwycona i udaje się na imprezę. imprezę, która zmieni wszystko i pokaże prawdziwe, zepsute, oblicze luisa ortegi. imprezę, na której zostaną złamane wszyskie bariery ariany i zostanie ona okrutnie skrzywdzona. ta książka jest niesamowicie istotna i bardzo się cieszę, że została i nas wydana, i każdy może ją przeczytać, zapoznać się z historią, która chciałoby się żeby była tylko fikcyjna, ale patrząc na dzisiejszy świat i to, co się w nim dzieje, jest ona aż za bardzo prawdziwa. ariana mogłaby być każdą dziewczyną, a takich „luisów” jest wiele. takie młodzieżówki są potrzebne, tak bardzo potrzebne, i mam nadzieję, że będzie ich tylko więcej na polskim rynku książki. płynie z niej jasny przekaz: NIE znaczy NIE, a brak NIE nie znaczy TAK. „klub pogromców luisa ortegi” jest przepiękną i bolesną opowieścią, która w swoim okrucieństwie daje nadzieję i pokazuje, że sprawca zawsze ponosi winę. ofiara NIGDY nie jest tą, która zawiniła. mam nadzieję, że ta książka uświadomi wiele osób i pokaże, że takich „luisów” trzeba zwalczać i nie pozwalać im na bycie bezkarnymi, bez względu na to kim są. piękna i ważna książka 4,5/5⭐️

dotknięcia pożądane od tych niechcianych." ************ Ta historia wciągnęła mnie już od samego wstępu i nie puściła aż do samego końca. Pomimo swojej tematyki, która dotyczy gwałtu, nie epatuje ona dosłownością czy brutalnością w sensie fizycznym, bardziej skupia się tym co się dzieje po samym akcie. Poza tym pokazuje w jaki sposób oprawca manipuluje otoczeniem i dziewczynami które skrzywdził, próbując im wmówić, że nic się nie stało, że same tego chciały, a przede wszystkim, że nikt im nie uwierzy. Nie jest to książka idealna, ale trzeba mieć na uwadze, że jest ona skierowana do nastolatków, więc na pewne uproszczenia w fabule można przymknąć oko. Chociaż, przyznam, że sposób w jaki zostali przestawieni rodzice bohaterów albo że w ogóle ich nie było, mocno mnie irytował. Przeczytajcie.