Pomoc domowa. Z ukrycia [Millie Calloway - t.3]

czy dorówna pozostałym. W moim odczuciu zdecydowanie dorównała! Już po pierwszych zdaniach poznałam ten styl pisania i poczułam jakbym wróciła do „domu” 🩷 Tym razem akcja dzieje się po latach. Millie ma już swoją rodzinę i przeprowadza się do nowego domu. Natomiast można wyczuć, że w okolicy panuje dziwna atmosfera.. Ten tom z pewnością jest inny od pozostałych i mamy tu też więcej wątku obyczajowego, który kompletnie mi nie przeszkadzał bo czytałam pozostałe części i zżyłam się już z główną bohaterką. Dlatego ja sugeruję czytać serię od początku. Millie jest już mamą i widać jak jej zachowanie się zmieniło i nie ma już w sobie tego pazura jak wcześniej. Dla mnie jej transformacja przebiegła dosyć naturalnie skoro mamy ukazany jej obraz po latach. W całej historii niepokój odczuwamy stopniowo, a na jaw wychodzą tragiczne tajemnice. Dostajemy szokujące zwroty akcji i świetnie zakończenie. Po tylu jej przeczytanych książkach czuję więź z autorką i zwykle jej zakończenia przewiduje i tak było i w tym wypadku, ale to nie przeszkadza mi w świetnej rozrywce. Dodatkowo autorka dodała od siebie kilka smaczków, których nie połączyłam. Brakowało mi jedynie rozwinięcia jednej postaci, aby w całości dopełnić historię bo czekałam jeszcze na jakiś element wow z jej osobą, ale niestety go nie było. za książkę dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona Kryminału

toczy się kilkanaście lat później. Tytułowa bohaterka ma teraz dwoje dzieci, męża Enzo, którego również znamy z poprzednich części. Pracuje jako pracownica socjalna. Małżeństwo przeprowadza się z dusznego dwupokojowego mieszkania do wymarzonego domu na Long Island. Zaraz po tym, zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Wiadomo, jeżeli chodzi o Millie to nigdy nie może być spokojnie. 😉 Czasami nie do końca udaje się uciec od przeszłości. Widziałam o tej książce dużo mieszanych opinii i przyznam, że trochę ich nie rozumiem. Dla mnie ta historia to petarda, co prawda oparta na tym samym schemacie co poprzednie, ale zarazem różniąca się od nich. Mega ciekawa i wciągająca, do tego trzymająca w napięciu. Dopiero epilog wyjaśnia kto tak naprawdę był zab*jcą. Ja się nie domyśliłam. Cały czas towarzyszyła mi niepewność, autorka kierowała podejrzenia na inne osoby, sprawiała, że przestawałam ufać bohaterom. Przykładem jest tu Enzo, który wydawał się być oddanym mężem i ojcem, nagle staje się mężczyzną, który dużo czasu spędza u sąsiadki, wymyka się nocą z domu, wymawia się pracą. Historii towarzyszy duszna atmosfera, klimat zamkniętej sąsiedzkiej społeczności, część bohaterów to dziwacy, część to bogaci pozoranci. Uwielbiam styl pisania autorki, tę lekkość i umiejętność zwodzenia czytelnika, te zwroty akcji, które wbijają w ziemię i zmieniają bieg wydarzeń o 180 stopni. Ja nie czuję zawiedziona ani rozczarowana. Nie mogłam oderwać się od książki, przeczytałam ją praktycznie na raz. Bardzo ją Wam polecam, uważam, że była lepsza niż druga część. 🔥

„Pomoc domowa. Sekret” również mi się podobała, chociaż muszę przyznać, że fabuła była bardziej przewidywalna, co zaniżyło moją ocenę. Natomiast „Pomoc domowa. Z ukrycia” to książka, która w obecnej formie jest właściwie niepotrzebna. Autorka za wiele czasu poświęciła życiu rodzinnemu oraz obyczajowej stronie. Rozumiem, że ma to być zakończenie cyklu, że chciała pokazać, życie Millie kilkanaście lat później, ale zabrakło mi tutaj thrillera w thrillerze. Główna bohaterka przez stanie się matką i żoną utraciła gdzieś swój pierwotny pazur. Oczywiście, człowiek zmienia się całe życie, ale mając na uwadze przeszłość Millie to jednak spodziewałam się po niej czegoś więcej. Pióro Freidy nadal jest lekkie i przyjemne, krótkie rozdziały sprawiają, że czyta się szybko, a perspektywa kilku osób dobrze się tutaj sprawdza. Akcenty humorystyczne przypadły mi do gustu i zakończenie trzymało poziom, zwłaszcza, że nie do końca się go spodziewałam. Aleee...zabrakło mi napięcia i tego czegoś co sprawia, że gdy czytam thriller to moje szare komórki pracują na najwyższych obrotach żeby rozwiązać zagadkę. Jasne, od samego początku czuć, że coś jest nie tak, i że najbardziej oczywiste rozwiązanie nie będzie tym, które zaplanowała autorka, ale po McFadden spodziewałam się więcej. Może to kwestia moich wysokich oczekiwań, a może tego, że jeśli chodzi o ten gatunek to chcę żeby napięcie oraz tajemnice wręcz wylewały się z kartek, a tutaj tego nie było.